عبدی نوشت: مشکل رفتار حکومت این است که افراد به نسبت آرام و ساکت را نمیبیند و کاری به آنان ندارد حتی آنان را حامی خود میداند. در میان معترضین نیز فقط اغتشاش را میبیند، در حالی که باید عکس باشد. نباید خود را فریب داد. شجاعت داشته باشید.
عباس عبدی نوشت: اصلاحطلبان به جای اینکه به عاملی که باعث از دست رفتن پایگاه اجتماعی آنها شده، توجه کنند، دست به توجیه زدند و گفتند: «نمیگذارند».
عباس عبدی ، فعال سیاسی اصلاح طلب در توئیتر نوشت: نمایندگانی که خواهان اعدام معترضین شدند رفتارشان غیرمنتظره نبود. نماینده استصوابی با رای بسیار پایین، چرا نباید خواهان اعدام افراد مزاحم نمایندگی خود شود؟ اگر چنین درخواستی نکنند، خلاف وظیفه عمل کرده و عجیب و غیرمنتظره است.
عباس عبدی در توئیتی به انتقاد از کارکرد دولت پرداخت ونو شت: کشور به امید خدا رها شده.
عبدی نوشت: پیام این است که ما یا پیام شما را نمیشنویم، یا اگر هم بشنویم، نمیفهمیم و اگر هم بفهمیم لزومی ندارد که پاسخ مثبتی به آن بدهیم. روشن است که این پیام را به صورت صریح نخواهند گفت، ولی شنونده و مخاطب آن را درک میکند.
عبدی نوشت: رسانه آزاد است که هر قدرت یا هر فرد یا نهادی را پاسخگو و شفاف کرده و در نهایت انعطافپذیر میکند و اگر رسانه آزاد باشد، ممکن نیست که رهبران سیاسی و احزاب لبنانی مطابق میل اقلیت محدودی عمل کنند و واقعیتها را نادیده بگیرند. این رسانه آزاد است که آنان را به چالش میکشد.
عباس عبدی نوشت: سنت برای نواصولگرایان یک سکوی پرش است و هیچ تقیدی به آن ندارند. خیلی راحت همهچیز را قربانی کسب و حضور در قدرت میکنند. در یک کلام آنان هیولای فرانکنشتاین بودند که برای ترساندن اصلاحطلبان ساخته شدند.
چه اشتباهی مهلکتر از اینکه عموم تحلیلگران و کارشناسان جامعه و اقتصاد، رخ دادن بحران را پیشبینی میکردند، نه پیشبینی پیامبرگونه، بلکه یک پیشبینی عادی و متعارف، ولی هیچکس در ساختار قدرت توجهی نکرد و آنها را ناشی از خودباختگی و عدم درک جامعه دانستند؟ این سیاهه اشتباهات کرانه ندارد.
عباس عبدی در توئیتی نوشت: سیستم خود را به مقابله بی ثمر مشغول میکند.
ریشه ناسزاها در اعتراضات از کجاست؟
عباس عبدی نوشت: صاحبان قدرت یا افراد بانفوذ سیاست در جبهه نواصولگرایی، از ادبیات فاخر سیاسی دور شدند و کلمه و ادبیات سیاسی را به ابتذال کشاندند. خودشان مفاهیم و کلمات مستهجن و لودگی را وارد ادبیات سیاسی کردند و بعد هم پیروزمندانه به آن خندیدند. چهبسا کوشیدند که کلمه «دیاثت» را تئوریزه کنند.
مراسم ختم مادر عباس عبدی از فعالان سیاسی و رسانهای عصر امروز در مسجد النبی واقع در خیابان امیرآباد شمالی برگزار شد.
عباس عبدی فعال رسانهای اصلاحطلب در پی درگذشت مادرش عزادار شد.
عباس عبدی گفت: اتفاقا به نفع حکومت است که رسانهها خبرهای منفی یا مسالهدار را هم منتشر کنند تا بعد از آن زمینه اصلاح به وجود بیاید. اگر این گونه خبرها منتشر نشود، خود مسئولین گمان خواهند کرد که وضع خوب است و میگویند همه جا گل و بلبل است.
عباس عبدی نوشت: بستن اینترنتی که بیش از ۸۵ درصد افراد بالای ۱۸ سال از آن استفاده میکنند که تقریبا به معنای استفاده صددرصدی افراد تحصیلکرده است، چه معنایی جز شکست دارد؟ معنای این رویکرد اعلام شکست پیش از قطعی شدن آن است.
عباس عبدی نوشت: جنبش اصلاحات موفقترین حرکت سیاسی در تاریخ ۱۵۰ ساله اخیر ایران است، عدم تداوم آن محصول عدول راهبرانش از این جنبش بود و نه پایبندی به آن. مسئول اول آن نیز شخص آقای خاتمی است که امیدوارم جبران کند.
عباس عبدی نوشت: مشکل آقایان نواصولگرا این است که در مقاطعی از گذشته بر رسانه انحصاری سوار بودند و با روایت دلخواه خود سعی میکردند که واقعیت را باژگونه معرفی کنند، گرچه در همان زمان نیز موفقیت کاملی نداشتند.
عباس عبدی نوشت: مقایسه سرنوشت شوروی و چین نمونه خوب امروزی ماست. اتحاد جماهیر شوروی که بر همه شعارهای خود اصرار و یکدندگی پیشه کرد و نهایت آن، فروپاشی در سال ۱۹۹۱ بود، در مقابل حکومت چین که خود را با محیط سازگار نمود از یک کشور درجه ۳، تبدیل به ابرقدرتی شد.
عباس عبدی نوشت: یکی میگوید ۹۰ درصد فضای مجازی دست دشمن است، خب دوستان خود را هم ساکن کنید. پاسپورت و ویزا که نمیخواهد. مگر کسی مانع است؟ به علاوه آیا ۹۰ درصد این ساکنان دشمن هستند؟ پس دیگر برای کی و به کی حکومت میکنید؟
عباس عبدی گفت: در ایران مرسوم است که هر کس یک آماری میدهد، زیرا کسی هم صحت و سقم آن، گریبانش را نمیگیرد و همین مسئله آمار را بیاعتبار میکند و این آمار را هم برای مردم نمیدهند، چون مردم این آمار را نمیپذیرند. این آمار برای جاهای دیگر ارائه میشود و آن نهادها هم لابد این آمارها را میپذیرند.
عباس عبدی نوشت: اولین پرسش این است که چرا آقای دایی باید وارد این ماجرا شود؟ پرسش متقابل این است که چرا نباید وارد شود؟ مگر مراجع اطلاعرسانی مستقل در کشور وجود دارند که همه مردم از جمله شخصیتهای مشهور، به جای ورود در موضوع اطلاعرسانی، به کار خود مشغول باشند؟ پاسخ منفی است.