اصلاح طلبان

شنیدن شعاری، چون «اصلاح‌طلب اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» در اعتراضات زنجیره‌ای دی‌ماه ۹۶ را در همین راستا می‌توان واکاوی و جست‌وجو کرد. چنین شرایطی که اصلاح‌طلبان نه به‌طور‌جدی بازی داده می‌شوند و نه برنامه جدی‌ای هم برای گذر از آن دارند، بخشی از اصلاح‌طلبان را به این فکر وامی‌دارد که هرچه سریع‌تر فاصله خود را با روحانی و دولتش حفظ کنند و بحث عبور از روحانی رسما در ساختار داخلی کلید می‌خورد.

فضا در درون جریان اصلاحات تا حدودی دوقطبی شده است. به این صورت که یک عده در داخل جریان که به دولت نزدیک هستند در این یک سال اخیر خیلی توجیه‌گر شده اند و به نوعی فضا برای یک نقد منصفانه دولت بسته شده است. همین مسئله موجب شده که برخی انتقاد‌های بسیار تندی نسبت به دولت انجام دهند. در چنین شرایطی من معتقدم که باید یک مسیر متعادلی را شکل دهیم و کسانی که نقش خاصی ر. این ماجرا دارند، وظیفه خطیرتری هم در این مسیر خواهند داشت

الله کرم: وقتی آقای سید محمد خاتمی متوجه شد تئوری همگرایی با غرب آن هم با اروپا جواب نمی‌دهد تا اندازه‌ای به تغییر رویه گرایش پیدا کرد و، چون در جریان عملگرایی در برخی مواضع خود تغییراتی نشان داد عده‌ای بحث و پروژه عبور از خاتمی را مطرح کردند.

شورای نگهبان فقط نباید به رد یا تایید صلاحیت‌ها فکر کند بلکه باید همه جوانب را در نظر بگیرد. به هرحال حفظ نظام از اوجب واجبات است. معنای این حرف این نیست که ما شمشیر برداریم که همه بترسند و از نظام حمایت کنند. اتفاقا این کار نتیجه معکوس می‌دهد. بلکه با حفظ اعتماد و امید مردم و عدالت است که نظام حفظ می‌شود. ما باید نظام را با عدالت و محبت و رحمت حفظ کنیم. حضرت علی (ع) می‌فرماید هرکس از گفتار عمل یا تازیانه تو بترسد مرگ تو را می‌خواهد و آرزو می‌کند. ما نباید چنین آرزویی برای مردم ایجاد کنیم.

در انتخابات سال گذشته همه اشتباه کردند. از یک سو اصلاح‌طلبان باید از آقای جهانگیری حمایت می‌کردند و ایشان را به عنوان کاندیدای نهایی اصلاح‌طلبان معرفی می‌کردند و از سوی دیگر اصلاح‌طلبان دو آتیشه حامی آقای روحانی هم اشتباه کردند. زیرا زمان زیادی نگذشت آقای روحانی به خوبی جواب همه آن حمایت‌ها را دادند و آنقدر از جریان اصلاحات فاصله گرفتند که حامیان اصلاح‌طلبشان در داخل مجلس هم از عملکرد اقای روحانی عصبانی شدند

هنوز هیچ مرجعی حتی هیچ حزبی در جبهه اصلاحات وارد بحث انتخابات ریاست جمهوری نشده است. حتی بحث انتخابات مجلس سال آینده نیز در دستور کار قرار نگرفته است. این فعال سیاسی می‌گوید تا جایی که می‌دانم صحبت‌های آقای حضرتی نظر شخصی اوست. اینکه آقای حضرتی می‌گوید آقای عارف مصمم است شاید از خود آقای عارف شنیده باشد. اما آنچه مربوط به جبهه اصلاحات می‌شود در هیچ نهاد یا حزبی درباره انتخابات یا مصادیق آن صحبتی به میان نیامده است.

باهنر بر اهمیت حمایت از دولت در شرایط کنونی تاکید کرده و می‌گوید: زمانی که در مورد برجام به مشکل برخوردیم حتی برخی تندرو‌های اصلاح‌طلب می‌خواستند حساب خود را از دولت جدا کنند. این هم بی‌معرفتی است که کسی بخواهد در این موقعیت حسابش را از دولت جدا کند.

محسن هاشمی، رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران، مجید انصاری، از اعضای مجمع روحانیون مبارز و رسول منتجب‌نیا، از اعضای سابق حزب اعتمادملی، متفق‌القول بر این اعتقاد هستند که بحث انتخابات به‌طورکلی در شرایط فعلی کشور بلاموضوع است. به گفته این چهره‌ها، مباحث و موضوعاتی که کشور و مردم با آن دست‌به‌گریبان هستند، آن‌قدر متعدد و مهم است که بهتر است به‌جای طرح موضوعاتی که زمان و مکان آن هنوز نرسیده، فضای کشور را به سمت اختلافات انتخاباتی سوق نداد.

دو تحلیل گر سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا در گفتگو با فرارو بر ضرورت ایجاد تغییرات در هردو جریان سیاسی تاکید می‌کنند. اما اختلافی که در کلام آن دو پیداست پوست اندازی یا تغییر بنیادی است.

اصلاح طلبی تلاش برای ایجاد اصلاحات در درون یک سیستم است. این روش خارج از روش‌های براندازی و انقلابی است. اگر اصلاح‌طلبی با یکی از روش‌ها مثل شرکت در انتخابات یا با توسل به یکی از مواضعی که اتخاذ می‌کند نتواند راه اصلاح در درون نظام را باز کند طبیعی است که این جریان به دنبال راهکار جدیدی باشد. این تغییر یا عبور از راهکار به منزله عبور از اصلاح طلبی نیست. اصل اصلاح طلبی با راهکار‌های ثابتی گره نخورده است.

واقعیت این است که اگر مردم مجموعا از شرایط یک دولت ناراضی باشند معلوم نیست که چه فردی در انتخابات بعدی از صندوق آرا بیرون بیاید. ممکن است فردی کاندیدا شود که با یک حرکت هیجانی بتواند آرا مردم را جذب کند که به هیچ وجه به نفع کشور نیست بنابراین امکان بازتولید احمدی نژاد وجود دارد.

بدون شک با توجه به مشکلات موجود، مدیریت شهرداری تهران بسیار سخت خواهد بود و کارنامه ضعیفی برای محسن هاشمی ثبت خواهد شد و ممکن است بعد‌ها دیگر نتواند در شرایط مناسب به شهرداری برگردند

این آقای روحانی است که تغییر کرده‌اند نه جریان‌های حامی ایشان. الان هیچ اثری از آن روحانی دوران انتخابات دیده نمی‌شود و کاملا تمام مواضع و شعارها و وعده‌های انتخاباتی خود را فراموش کرده اند. ایشان حتی از رویکردی که در دولت یازدهم داشتند هم برگشته اند و ما طی یک سال گذشته با یک روحانی جدید مواجه بودیم

باید در اصلاح‌طلبی این کارشناسی انجام شود تا در مجلس این مباحث را دنبال کنیم. ما به مردم قول دادیم و با رای آنان وارد مجلس شدیم. ما غافل هستیم که شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» شعاری واقعی است و در جامعه وجود دارد.

تاجرنیا در پاسخ به این پرسش که منظور از برگزاری تجمع تنها در بیان مخالفت نیست، بلکه اصلاح‌طلبان می‌توانستند در موافقت با مثلا FATF درخواست تجمع بدهند، گفت: این انتقاد وارد است و به بخشی از جریان اصلاح‌طلبی بازمی‌گردد که مدیریت کلان آن را بر عهده دارد؛ یعنی شورای عالی سیاست‌گذاری، اما متأسفانه، ظاهرا این شورا معطوف به انتخابات شده است و به چیز دیگری فکر نمی‌کند. در‌حالی‌که این شورا وظیفه دارد افکار عمومی را مدیریت کند.

عباس عبدی می‌گوید: اینکه در سال ۹۲ گزینه اصلی اصلاح‌طلبان آقای عارف بود، باید بگویم این موضوع درست نیست. آقای عارف هیچ وقت گزینه پیشنهادی و مصوب اصلاح‌طلبان در آن انتخابات نبود چراکه اگر چنین بود، تغییرش نمی‌دادند. آقای عارف بر حسب فهم خودشان نامزد شده بود؛ لذا آقای عارف نامزد ویژه اصلاح‌طلبان نبود که آن‌ها بخواهند از ایشان حمایت کنند یا تغییرش بدهند. ایشان به صورت مستقل در انتخابات شرکت کرد و فکر هم نمی‌کنم هیچ وقت می‌توانست نامزد اصلاح‌طلبان باشد و در آینده هم بعید می‌دانم که چنین اتقافی رخ دهد.

بعد از استعفای نجفی بار دیگر صحبت در خصوص شهردار جدید بالا گرفت و مجددا رقابت میان کارگزاران و اتحاد ملت شکل گرفت و آن روز‌ها تمام توجهات به سمت این دو حزب بودند و انتظار داشتند که نهایتا حرف یکی از آن‌ها بر کرسی بنشیند. اما در این اتفاق جالب توجهی که رخ داد این بود که هرچند دو طرف ماجرا کارگزاران سازندگی و اتحاد ملت بودند، اما این حزب اعتماد ملی بود که پیروز میدان شد و محمدعلی افشانی را بر کرسی شهردار پایتخت نشاند

طیف لاریجانی بعد از انتخابات راه خود را از فراکسیون امید جدا دانست، اما اگر نام آن‌ها در لیست امید نبود بسیاری از افراد تاثیرگذار طیف علی لاریجانی امروز بر صندلی مجلس نمی‌نشستند. بعد از ورود به مجلس اصلاح‌طلبان هم با لاریجانی رقابت کردند و هم از او حمایت کردند. در ابتدا محمدرضا عارف ترجیح داد با لاریجانی در انتخابات هیات رئیسه موقت مجلس رقابت کند. با پیروزی لاریجانی این رقابت دیگر تا سومین انتخابات هیات رئیسه تکرار نشد و اصلاح‌طلبان در دو انتخابات هیات رئیسه دائم سال‌های اول و دوم از ریاست لاریجانی حمایت کردند. البته حمایت از لاریجانی و نواب رئیس قبلا بین فراکسیون‌های سیاسی مجلس توافق شده بود. حالا که در آستانه انتخابات مجلس یازدهم قرار گرفته‌ایم، صحبت یا اظهارنظری درباره نوع رویکرد این جریان سیاسی به لاریجانی وجود ندارد، بلکه اظهارنظر‌ها به انتخابات سال ۱۴۰۰ مرتبط می‌شود. آنگونه که این تحلیل‌ها می‌گویند از حالا می‌توان چهره علی لاریجانی را در قاب تلویزیون که به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری سخنرانی می‌کند مشاهده کرد.

استدلال آقای کرباسچی و باقی شهردارن این بود که چون شهرداری یک نهاد اجرایی و بسیار وسوسه‌کننده است لذا در آن تخلفات بسیاری رخ می‌دهد؛ بنابراین با توجه به اینکه تخلفات مالی و مدیریتی بسیاری در آن رخ می‌دهد، باید سیستم نظارتی بسیار قوی در این نهاد وجود داشته باشد که توسط همین حراست صورت می‌گرفت.

منتقدان حضور اعضای حقیقی در شورای عالی سیاستگذاری در حالی به برابری رای تعداد اعضای حقیقی با نمایندگان احزاب معترض بودند که از نظر وزنه سیاسی، محسن صفایی فراهانی، محمد سلامتی یا حتی محسن هاشمی رفسنجانی وزنه‌های جریان اصلاحات هستند و هرکدام نماینده یک جریان سیاسی اصلاح‌طلب محسوب می‌شوند. در سوی دیگر از ۲۸ حزبی که در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان حضور دارند فقط چند حزب با وزنه وجود دارد و مابقی را می‌توان به احزاب یک‌نفره تعبیر کرد. از جمله این افراد منتقد می‌توان به احمد حکیمی‌پور دبیر کل حزب اراده ملت، عزت‌الله تقواییان، دبیرکل مجمع دانش‌آموختگان ایران اسلامی یا مصطفی کواکبیان دبیر کل حزب مردمسالاری اشاره کرد که چهره بنام سیاسی دیگری در حزب‌شان نیست. حزب کار یا مجمع نیرو‌های خط امام (ره) نیز وزنه چندانی ندارد.