تلسکوپ نقشهبرداری آسمان چین دو سیارک خطرناک نزدیک به زمین را کشف کرد که یکی از آنها در دسته سیارکهای خطرناک قرار میگیرد. قطر این سیارک که حدود ۱۷۰ متر است و با زمین فاصلهای به اندازه ۰.۰۴۱۶ واحد نجومی دارد، آن را برای ساکنان کره زمین بالقوه خطرناک کرده است.
چهار نظریه اصلی در مورد چگونگی شکل گیری ماه
مجموعهای از ماموریتهای برنامه ریزی شده آینده به ماه از جمله ماموریت آرتمیس ناسا برای آوردن فضانوردان به سطح ماه برای اولین بار در بیش از ۵۰ سال هم چنین میتواند فرصتهایی را برای بازگرداندن نمونههای بیش تری از ماه ارائه دهد. راسل میگوید:"در حال حاضر همگان درباره آرتمیس و لحظه بازگشت به ماه هیجان زده هستند". او میافزاید:"موارد زیادی وجود دارند که ما در یک دهه آینده آن را کشف خواهیم کرد".
نیروهای زمین ساختی میتواند توسط هر چیزی که تأثیر قابل توجهی بر پوسته یک سیاره داشته باشد، نه فقط صفحات لغزشی که باعث پدیدههایی مانند زلزله و آتشفشان در زمین میشود، ایجاد شود.
شبیهسازیهای رایانهای جدید نشان میدهد تکههای یک پیش سیاره به نام Theia پس از یک برخورد عظیم با سیارۀ زمین در لایههای زیرین سیارۀ ما باقی ماندهاند.
انفجار رادیویی سریع در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۲ توسط یک تیم جهانی به رهبری دکتر استوارت رایدر از دانشگاه مک کواری و رایان شانون، دانشیار دانشگاه فناوری سوئینبرن شناسایی شد.
یک محقق، گفت: ما توانستهایم مناطق بالقوه غنی از مواد در سرس را با وضوح بالاتر نقشه برداری کنیم. اکنون شواهد خوبی داریم که نشان میدهد آنها در سرس و به احتمال زیاد با حضور آب تشکیل شدهاند.
سیاره PDS ۷۰ c یک سیاره تازه شکل گرفته و از نظر اندازه و جرم شبیه به مشتری است.
وضعیت آنژیواسپرمها با دایناسورهای غیرپرنده که ناگهان همگی از روی زمین محو شدند یا به عبارتی شاخههای درخت خانوادگیشان بهطور کل هرس شد، فرق دارد. دانشمندان میگویند توانایی آنژیواسپرمها در سازشپذیری بود که آنها را از سانحه انقراض بزرگ مصون نگه داشت. مثلا آنها تکامل پیدا کردند و به توانایی پراکندن دانهها یا سازوکارهای گردهافشانی مجهز شدند.
یونی براند، اخترشناس دانشگاه کانزاس آمریکا در این باره گفته:« در کهکشان راه شیری ما، سیارات میکرولنزینگ زمانی کشف میشوند که ستارههای میزبان آنها نور ستارههای دوردست پشت سرشان را به صورت گرانشی، خم کرده و جهت میدهند و جرم سیاره یک ضربه اضافه در نور عدسی ایجاد میکند. استفاده از این تکنیک، مدتهاست که عضو ثابتی در مطالعات درباره کهکشانهای دوردست بوده؛ از همین رو منطقی است که بتوانیم سیگنالهای ضعیف سیارات در کهکشانهای دیگر را نیز ببینیم که البته هنوز هیچ یک از اینها مورد تائید قرار نگرفته.»
کشف یک سیاره فراخورشیدی جدید در فاصله بسیار نزدیک که احتمالاً اقیانوس آبی دارد
رقابت بر سر فهم اجرامی در فاصله دور و در مدارهای عجیب در کهکشان در بین ستارهشناسان بالا گرفتهاست.
«جرج درانسفیلد» (George Dransfield) از پژوهشگران این پروژه گفت: در مدل متعارف تشکیل سیاره ، هر چه جرم یک ستاره کمتر باشد، قرص مواد اطراف آن جرم کمتری دارد. از آنجا که سیارات از آن قرص به وجود آمدهاند، انتظار میرفت که سیارات پرجرم مانند مشتری تشکیل نشوند. ما در مورد این موضوع کنجکاو بودیم و میخواستیم سیاره ها را بررسی کنیم تا ببینیم آیا این امکان وجود دارد یا خیر. TOI-۴۸۶۰ اولین گزینه مورد تایید ما است.
سیارک «۲۰۲۳ NT ۱» اولین بار در روز ۱۵ ژوئن و دو روز پس از قرار گرفتن در نزدیکترین فاصله تا زمین مشاهده شد. به عبارت دیگر، زمانی که کاشفان آسمان و دانشمندان برای اولین بار از وجود این سنگ فضایی آگاه شدند، از کنار زمین عبور کرده بود.
دانمشندان اخیرا اعلام کردند که در فاصله ۱۲ هزارسال نوری از زمین، برای اولین بار شاهد بلعیده شدن یک سیاره در ابعاد سیاره مشتری توسط یک ستاره بودهاند که نتیجه این مشاهدات در مجله Nature منتشر شده است.
مشاهدات نپتون در نیمه دوم سپتامبر ۲۰۲۲ انجام شد. از آنجایی که نپتون بسیار دور است، تمایل دارد کمی نادیده گرفته شود. احتمالاً به دیدن تصاویر گرفته شده توسط وویجر ۲ هنگام عبور از ۱۹۸۹ عادت کرده اید. مشاهدات جیمزوب برای اولین بار در بیش از ۳۰ سال، نگاهی جدید به حلقههای زیبای غول یخی انداخت.
طبقهبندی مجدد بحث برانگیز پلوتو به عنوان یک سیاره کوتوله و کاهش تعداد سیاره های منظومه شمسی از ۹ به ۸، ستارهشناسان را از تلاش برای کشف و کاوش آن منصرف نکرده است.
ده متر بالای سطح ماه اکسیژن کافی برای پشتیبانی از تمام هشت میلیارد انسان روی زمین را برای حدود ۱۰۰هزار سال فراهم میکند.
جدیدترین پژوهشی که در مجلهی «نیچر» منتشر شده است، نشان میدهد که هستهی داخلی ماه یک توپ جامد با چگالی مشابه آهن است که توسط یک هسته بیرونی مایع احاطه شده است. این یافتهای است که به ما در درک بهتر نحوه شکلگیری منظومه شمسی کمک میکند.
در تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ هابل مشخص شد
در تصاویری که هابل در نوامبر ۲۰۲۲ از اورانوس ثبت کرده، قطب شمالی این سیاره ، از دایره بزرگ سفید رنگی پوشیده شده که ناشی از یک مه غلیط فتوشیمیایی است و شبیه به مه و دودی است که بر فراز شهرهای زمین دیده میشود. طبق گفته ناسا، در عین حال چندین طوفان هم در نزدیکی لبه این دایره به وضوح قابل رویت است.
ستارهشناسان بر این باورند که مقدار جرمی که یک سیاره میتواند داشته باشد، از لحاظ نظری محدود است. این گروه فرض میکند که این سیاره ها متعلق به دسته خاصی از سیاره ها هستند که شکلگیری و تکامل آنها هنوز برای ستارهشناسان ناشناخته است.