کانال پاناما

به اعتقاد اغلب تحلیلگران سیاست خارجی، «دست‌های غیرخودی»، عبارتی است که به طور ضمنی به نفوذ چین اشاره دارد. پاناما از زمان سرنگونی «مانوئل نوریگا» در سال ۱۹۸۹ توسط ایالات متحده، از دوستان ثابت آمریکا بوده است. در حالی که چین از دولت‌های قبلی پاناما با پروژه‌های زیرساختی حمایت کرده بود و یک شرکت مستقر در هنگ کنگ دو بندر را در انتهای کانال اداره می‌کند، اما کل این کانال توسط یک آژانس دولتی مستقل به نام اداره کانال پاناما اداره می‌شود. به نظر می‌رسد افزایش تعرفه‌های این کانال در کنار شرایط مذکور، ترامپ را قانع کرده که سر آمریکا کلاه رفته است. 

تصاویر هوایی نشان می‌دهد ده‌ها کشتی در دو طرف کانال پاناما همچنان به دلیل اعمال محدودیت‌های ترانزیت کشتی‌ها متوقف شده و صف کشیده‌اند، اقدامی که باعث شلوغی و مانع دسترسی کشتی‌ها به آبراهی شده است که ۶ درصد تجارت دریایی جهان از آن عبور می‌کند. دولت پاناما و مقام‌های اداره کننده کانال پاناما در آخرین روز‌های ماه اوت رسما اعلام کردند رفت‌و‌آمد کشتی‌های باری در این آبراه به‌علت خشکسالی ناشی از کاهش بارندگی و پدیده ال نینو، به مدت یک سال کاهش خواهد یافت. کانال پاناما یکی از مهم‌ترین آبراه‌های جهان است و اقیانوس اطلس را به اقیانوس آرام در آمریکای مرکزی متصل می‌کند. با کاهش بارندگی و افزایش دما در منطقه، سطح آب دریاچه مصنوعی گاتون در میانه کانال پاناما کاهش یافته و قابلیت کشتیرانی این آبراه را محدود کرده است. روزانه به طور معمول ۳۶ کشتی می‌توانند از طریق آبراه ۸۰ کیلومتری میان اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام عبور کنند. در حال حاضر تنها ۳۲ کشتی در روز مجاز به عبور از این آبراه هستند.