فرارو- آمریکا حق رهبری برنامه ها برای حل اختلاف اسرائیل- فلسطین را از دست داده و حال زمان برای اتحادیه اروپا رسیده تا گامی در این عرصه بردارد.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از الجزیره، سپتامبر سال جاری، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین گام مهم ارائه درخواست مستقیم به سازمان ملل برای به رسمیت شناخته شدن فلسطین به عنوان کشوری مستقل را برداشت. 193 عضو سازمان ملل نیز طی چند ماه آینده در مورد این درخواست رای می دهند. روز گذشته نیز در رای گیری نشست همگانی نهاد فرهنگی و آموزشی سازمان ملل، فلسطین توانست با 107 رای مثبت به عنوان عضو کامل یونسکو پذیرفته شود. حال تمام چشم ها به فلسطین دوخته شده است.
با این حال به رسمیت شناخته شدن در سازمان ملل به عنوان کشوری مستقل هنوز محقق نشده است. نزدیک به دو دهه از زمانی که گروه چهارجانبه- سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و روسیه- توافق کردند که مقامات فلسطینی و اسرائیلی باید با تشکیل دو کشور مستقل و جداگانه، صلح کنند می گذرد. و هنوز، با وجود آنکه باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا تصمیم گروه چهارجانبه را اصل راهنما برای اقدام دیپلماتیک در مورد اختلاف اسرائیل- فلسطین خوانده، شرایط چندان مطلوب نیست زیرا جزئیات توافق احتمالی همچنان محور مناقشات است.
فلسطین کشوری مستقل می خواهد اما با این شرط که بیت المقدس پایتخت این کشور باشد و رژیم صهیونیستی همچنان به گسترش شهرک سازی در منطقه ای که از جنگ شش روزه سال 1967 به اشغال این رژیم درآمد ادامه می دهد. اسرائیل هرگز با بازگرداندن کامل بیت المقدس به فلسطینیان موافقت نکرده است. بسیاری امیدوارند که اسرائیل تحت فشارهای اصلاحات مرزی، به این امر تن دهد.
اما مسئله شهرک سازی پیچیده تر از آن است که به این آسانی حل شود. حتی با وجود فشارهای جامعه بین المللی و آمریکا، اسرائیل به طور مداوم با کاهش روند گسترش شهرک سازی در کرانه باختری مخالفت کرده است. در واقع مقاومت شدید اسرائیل و پراکندگی یهودیان باعث شده اوباما به وضوح از عدم توانایی برای پایان دادن به این اختلافات خبر دهد و در نتیجه فشار سیاسی بر اسرائیل را به کناری نهد. به همین دلیل است که حال گروه کوچکی از اعضای کنگره که طرفدار اسرائیل هستند، این آزادی را به دست آورده اند که آزادانه به تهدید و اعمال فشار بر کشورهایی می پردازند که مایل هستند به درخواست رسمیت فلسطین در سازمان ملل رای مثبت دهند.
در واقع مقامات اسرائیل در هیچ شرایطی مایل به صلح واقعی نیستند. به نظر می رسد آنها خواستار راه حلی هستند که یادآور ایرلند در قرن نوزدهم است- راه حلی که یک قرن تلفات را برای هر دو طرف در پی داشت. اسرائیل همواره خواستار محو شدن هویت فلسطینی از صحنه جهان بوده است.
دیگر کشورهای جهان نباید چنین تلاشی را تاب بیاورند، حتی اگر آمریکا در کنار اسرائیل بماند. همه کشورها می دانند شرکت در تعارض آشکار با آمریکا سخت و هزنیه بردار است اما زمانیکه آمریکا به دلیل سیاست های شکننده داخلی قادر به اجرای اقدامات موثر نیست، دیگر کشورها نباید از این کشور الگوبرداری کنند.
عباس به خوبی از خطرات استراتژی که در پیش گرفته آگاه است: اقدامات تلافی جویانه از سوی اسرائیل کمترین واکنش به این رویکرد است اما اصرار وی بر پیگری آخرین راه حل صلح میان دو طرف بر محبوبیت وی در داخل و خارج از فلسطین افزوده است.
جنبش حماس در غزه که رقیب تشکیلات خودگردان فلسطین در کرانه باختری محسوب می شود، بی تردید تلاش هایی را برای خنثی کردن اقدامات عباس خواهد داشت. سازمانی مانند حماس که حامی جنگ دائمی است- و پنج سال برای آزاد کردن یک سرباز اسرائیلی اسیر شده، گیلعاد شالیت، در برابر بیش از هزار زندانی فلسطینی مذاکره کرده است، دقیقاً همان دشمنی است که اسرائیل برای توجیه موضع افراطی خود به آن نیاز دارد.
مقامات اسرائیلی زمان بس طولانی را صرف لابی کردن با حامیان خود کرده اند؛ حامیانی که از زمان هولوکاست از حق یهودیان برای دستیابی به امنیت و استقلال دفاع کرده اند. اما تاکتیک های اسرائیل در رابطه با فلسطین نادرست بوده است. رژیم صهیونیستی از یک سو جنبش حماس که مخالف صلح است را تقویت کرده و از سوی دیگر آمریکا را تحت فشار قرار داده تا علیه کشور فلسطین رای بدهد و با هر شرطی که ممکن است منجر به حل این اختلافات شود، کاملاً مخالفت می کند.
اقدامات و کوتاهی های اخیر آمریکا نشان می دهد این کشور حق اخلاقی خود برای رهبری برنامه حل اختلافات اسرائیل- فلسطین را از دست داده و شاید زمان آن رسیده که اروپا گامی در این جهت بردارد.
