مجمع کاردینال‌ها گرد هم می‌آیند تا درباره نامزد‌های جانشینی پاپ بحث کنند و به نامزد مورد نظر خود رای دهند.
چه کسی به عنوان پاپ بعدی انتخاب خواهد شد؟ این تصمیم می‌تواند تاثیری عمیق بر کلیسای کاتولیک و ۱ میلیارد و ۴۰۰ میلیون پیرو این مذهب در سراسر جهان داشته باشد.
به گزارش بی‌بی‌سی، این انتخاب، به دلایل متعدد، یکی از غیرقابل پیش‌بینی‌ترین و بازترین فرایند‌های انتخاباتی تاریخ کلیسا خواهد بود.
مجمع کاردینال‌ها در نشست محرمانه‌ای در نمازخانه سیستین گرد هم می‌آیند تا درباره نامزد‌های جانشینی پاپ بحث کنند و به نامزد مورد نظر خود رای دهند تا در نهایت یک نفر با بیشترین آرا به عنوان پاپ جدید انتخاب شود.
از آنجا که ۸۰ درصد از این کاردینال‌ها را پاپ فرانسیس منصوب کرده، آنها نه‌تنها برای اولین بار در روند انتخاب پاپ شرکت خواهند کرد، بلکه دیدگاهی جهانی و متنوع را نیز وارد این فرایند می‌کنند.
برای نخستین بار در تاریخ، کمتر از نیمی از رای‌دهندگان اروپایی خواهند بود؛ و هر چند کاردینال‌های این مجمع عمدتا از منصوبان پاپ فرانسیس هستند، اما همه آنها لزوما در دو دسته «پیشرو» یا «سنت‌گرا» نمی‌گنجند.
به همین دلایل، پیش‌بینی اینکه چه کسی به عنوان پاپ بعدی انتخاب خواهد شد، بیش از هر زمان دیگری دشوار شده است.
آیا کاردینال‌ها ممکن است پاپی از آفریقا یا آسیا انتخاب کنند؟ یا ترجیح می‌دهند یکی از چهره‌های باتجربه در دستگاه اداری واتیکان را برگزینند؟
در ادامه، نام‌هایی را مرور می‌کنیم که از آنها به عنوان جانشین احتمالی پاپ فرانسیس یاد می‌شود، و انتظار می‌رود در روز‌های آینده، نام‌های بیشتری هم مطرح شوند.
ملیت: ایتالیایی
سن: ۷۰ سال
کاردینال پیترو پارولین، ایتالیایی آرام و کم‌حرفی است که در دوره پاپ فرانسیس مقام دبیر دولت واتیکان را بر عهده داشت و در واقع مشاور ارشد پاپ محسوب می‌شد. دبیر دولت واتیکان همچنین ریاست کوریای رم، یعنی نهاد مرکزی اداری کلیسای کاتولیک را نیز بر عهده دارد.
بسیاری او را یکی از شانس‌های اصلی جانشینی می‌دانند، چون عملا نقش معاون پاپ را بر عهده داشته است.
برخی معتقدند او بیش از آنکه دغدغه پایبندی سخت‌گیرانه به آموزه‌های دینی کاتولیک را داشته باشد، به دیپلماسی و نگاه جهانی اولویت می‌دهد. منتقدانش این رویکرد را نقطه ضعف او می‌دانند، اما طرفدارانش آن را نقطه قوتی برای رهبری جهانی کلیسا تلقی می‌کنند.
با این حال کاردینال پارولین با قانونی شدن ازدواج افراد همجنس در سراسر جهان مخالفت کرده است. او رای‌گیری تاریخی سال ۲۰۱۵ در جمهوری ایرلند را که به نفع قانونی شدن این نوع ازدواج بود، «شکستی برای بشریت» توصیف کرد.
با وجود حمایت برخی بنگاه‌های شرط‌بندی از نامزدی او، پارولین خود به خوبی از ضرب‌المثل قدیمی ایتالیایی که نشان از بی‌ثباتی این روند دارد، آگاه است: «کسی که به عنوان پاپ وارد مجمع کاردینال‌ها می‌شود، ممکن است در قالب کاردینال از آن خارج شود.»
۲۱۳ نفر از ۲۶۶ پاپ گذشته ایتالیایی بوده‌اند. با این که در ۴۰ سال گذشته هیچ پاپی از ایتالیا انتخاب نشده، تغییر تمرکز رده‌های بالای کلیسا از ایتالیا و اروپا به سایر نقاط جهان، ممکن است به این معنا باشد که فعلا پاپ ایتالیایی دیگری در کار نخواهد بود.
ملیت: فیلیپینی
سن: ۶۷ سال
آیا کاردینال تاگله می‌تواند به عنوان نخستین پاپ آسیایی انتخاب شود؟ برخلاف پیترو پارولین، او دهه‌ها تجربه رهبری مذهبی در سطوح مردمی دارد؛ یعنی برخلاف دیپلمات‌های واتیکان یا کارشناسان منزوی حقوق کلیسا، سال‌ها در میان مردم و در مقام یک رهبر فعال کلیسایی خدمت کرده است.
کلیسای کاتولیک در فیلیپین نفوذ بسیار گسترده‌ای دارد و حدود ۸۰ درصد جمعیت این کشور، کاتولیک هستند. در حال حاضر پنج عضو مجمع کاردینال‌ها اهل فیلیپین هستند که آماری بی‌سابقه است، و اگر همگی از تاگله حمایت کنند، می‌توانند لابی قدرتمندی را برای انتخاب او شکل دهد.
این کاردینال در چهارچوب تعاریف کلیسای کاتولیک، یک میانه‌رو محسوب می‌شود و به دلیل تمرکز بر مسائل اجتماعی و همدلی با مهاجران – که از ویژگی‌های پاپ فرانسیس بود – لقب «فرانسیس آسیایی» گرفته است.
او با سقط جنین مخالف است و آن را «شکلی از قتل» می‌داند؛ موضعی که با دیدگاه کلی کلیسا درباره آغاز حیات از زمان لقاح هم‌راستا است. همچنین با اتانازی (مرگ خودخواسته) نیز مخالفت کرده است.
اما در سال ۲۰۱۵، زمانی که اسقف اعظم مانیل بود، از کلیسا خواست رویکرد «شدید» خود را در قبال همجنس‌گرایان، افراد مطلقه و مادران مجرد بازنگری کند. او گفت که این سخت‌گیری‌ها آسیبی ماندگار وارد کرده و باعث شده این افراد احساس کنند به آنها «انگ زده می‌شود»، در حالی که هر انسانی سزاوار هم‌دردی و احترام است.
کاردینال تاگله در جریان مجمع کاردینال‌ها در سال ۲۰۱۳ نیز – زمانی که فرانسیس به عنوان پاپ انتخاب شد – به عنوان یکی از گزینه‌های جدی مطرح بود.
وقتی حدود یک دهه پیش از او پرسیدند درباره احتمال انتخابش به عنوان پاپ چه نظری دارد، پاسخ داد: «مثل یک شوخی با آن برخورد می‌کنم! خنده‌دار است.»
ملیت: کنگویی
سن: ۶۵ سال
کاملا محتمل است که پاپ بعدی از قاره آفریقا باشد؛ جایی که کلیسای کاتولیک همچنان در حال جذب میلیون‌ها عضو جدید در آن است. کاردینال آمبونگو، اهل جمهوری دموکراتیک کنگو، یکی از گزینه‌های پیشتاز جانشینی پاپ محسوب می‌شود.
او هفت سال است که اسقف اعظم کینشاسا بوده و پاپ فرانسیس او را به مقام کاردینالی منصوب کرده است.
از نظر فرهنگی محافظه‌کار است و با دعای خیر برای ازدواج افراد همجنس مخالفت کرده است، با این استدلال که «اتحاد میان افراد همجنس، خلاف عرف فرهنگی و ذاتا ناپسند است».
اگرچه مسیحیت دین غالب در کنگو است، اما مسیحیان این کشور با تهدید‌های مرگبار و آزار‌هایی از سوی گروه‌های جهادی مانند داعش و شورشیان وابسته به آن روبه‌رو بوده‌اند. در چنین شرایطی، کاردینال آمبونگو به عنوان مدافع پرشور کلیسا شناخته شده است.
با وجود این او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۰ از تکثر دینی حمایت کرد و گفت: «بگذارید پروتستان‌ها پروتستان بمانند، مسلمانان هم مسلمان. ما قرار است با آنها همکاری کنیم، اما هر کس باید هویت خودش را حفظ کند.»
چنین دیدگاه‌هایی ممکن است برخی کاردینال‌ها را به این فکر وادارد که آیا او واقعا به ماموریت جهانی کلیسا، یعنی اشاعه پیام آن در سراسر جهان، کاملا پایبند است یا نه.
ملیت: غنایی
سن: ۷۶ سال
اگر همکاران این کاردینال بانفوذ، او را انتخاب کنند، افتخار اولین پاپ آفریقایی در ۱۵۰۰ سال گذشته نصیب او خواهد شد.
کاردینال تورکسون هم مانند آمبونگو، ادعا کرده است که علاقه‌ای به این مقام ندارد. او در سال ۲۰۱۳ به بی‌بی‌سی گفت: «نمی‌دانم اصلا کسی هست که بخواهد پاپ بشود.»
وقتی از او پرسیده شد که با توجه به رشد کلیسا در آفریقا، آیا این قاره شایسته معرفی پاپ بعدی است، پاسخ داد که انتخاب پاپ نباید صرفا بر اساس آمار باشد، زیرا «چنین ملاحظاتی، فضا را مبهم می‌کند».
او نخستین غنایی بود که در سال ۲۰۰۳ و از سوی پاپ ژان پل دوم به مقام کاردینالی منصوب شد.
تورکسون نیز مانند کاردینال تاگله، در سال ۲۰۱۳ به عنوان یکی از گزینه‌های جانشینی پاپ مطرح بود، و حتی در آستانه رای‌گیری، برخی او را محتمل‌ترین گزینه می‌دانستند.
کاردینال تورکسون که زمانی گیتاریست یک گروه موسیقی فانک بود، به پرانرژی بودن شهرت دارد.
مانند بسیاری از کاردینال‌های آفریقایی، تمایلات محافظه‌کارانه دارد. با این حال، او با جرم‌انگاری روابط همجنس در کشور‌های آفریقایی، از جمله زادگاهش غنا، مخالفت کرده است.
در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی در سال ۲۰۲۳، در حالی که پارلمان غنا در حال بررسی لایحه‌ای برای مجازات شدید افراد ال‌جی‌بی‌تی بود، تورکسون گفت که معتقد است همجنس‌گرایی نباید به عنوان جرم تلقی شود.
در سال ۲۰۱۲، در کنفرانس اسقف‌های واتیکان، او به دلیل پیش‌بینی‌هایی نگران‌کننده درباره گسترش اسلام در اروپا مورد انتقاد قرار گرفت و بعد‌ها بابت آن عذرخواهی کرد.
