در ملاقات‌های مستقیم رهبری با مقامات خارجی پروتکل‌های خاصی دنبال می‌شود: «سوپریم لیدر» به‌عنوان بالاترین مقام کشور، در پروتکل‌های دیپلماتیک جایگاه برتری دارد. ملاقات با رهبری معمولاً برای سران کشورها یا مقامات هم‌تراز (مانند پادشاهان یا رهبران معنوی) ترتیب داده می‌شود. تیم تشریفات دفتر رهبری و وزارت امور خارجه مسئولیت هماهنگی ملاقات‌ها، بررسی پرچم‌ها، چیدمان محل، و تنظیم برنامه را بر عهده دارند. این تیم پیش از ملاقات، محل را بازبینی می‌کند تا از رعایت تمام پروتکل‌ها اطمینان حاصل شود.
آنچه در دیدار‌های رسمی مقامات بلندپایه کشور‌های مختلف باید بر اساس چارچوب قوانین بین المللی تحت عنوان تشریفات دیپلماتیک رعایت شود یک ادصل پذیرفته شده بین المللی است و نماد آن نیز پرچم ملی کشورها است.
به گزارش تابناک، در سفر اخیر وزیر دفاع عربستان سعودی به کشورمان و ملاقات این مقام سعودی با رهبرمعظم انقلاب، عکس‌های این دیدار و نوع قرار گرفتن پرچم ایران، مورد توجه کاربران فضای مجازی قرار گرفت، در این تصاویر تنها پرچم جمهوری اسلامی ایران در محل ملاقات قرار داشت.
به این بهانه، تشریفات دیپلماتیک بیت رهبری و پروتکل‌های خاص ایشان را مرور کرده‌ایم:
پروتکل‌های دیپلماتیک و تشریفاتی مجموعه‌ای از قوانین، آداب، و رویه‌های استاندارد هستند که تعاملات رسمی بین کشورها و نمایندگان دیپلماتیک را تنظیم می‌کنند. این پروتکل‌ها شامل نحوه استقبال از مقامات خارجی، ترتیب ملاقات‌ها، استفاده از نماد‌های ملی (مانند پرچم و سرود)، و رعایت احترام متقابل است.
هدف از این پروتکل‌ها تسهیل ارتباطات دیپلماتیک، حفظ احترام به حاکمیت کشورها، و جلوگیری از سوءتفاهم‌های سیاسی است. این پروتکل‌ها در کنوانسیون‌های بین‌المللی مانند کنوانسیون وین ۱۹۶۱ درباره روابط دیپلماتیک تعریف شده‌اند و شامل جنبه‌هایی مانند مراسم استقبال، تشریفات رسمی، و استفاده از نماد‌های ملی در ملاقات‌های سطح بالا می‌شوند.
کنوانسیون وین ۱۹۶۱، که در ۱۸ آوریل ۱۹۶۱ امضا شد، چارچوبی برای روابط دیپلماتیک ارائه می‌دهد. ماده ۲۰ این کنوانسیون به‌طور خاص بیان می‌کند که نمایندگی دیپلماتیک و سرپرست آن حق دارند از پرچم و نشان کشور فرستنده در محل نمایندگی (مانند سفارتخانه)، محل اقامت سرپرست نمایندگی، و وسایل نقلیه رسمی او استفاده کنند. این ماده پایه‌ای برای استفاده از پرچم‌ها در روابط دیپلماتیک است، اما جزئیات دقیق چیدمان پرچم‌ها در ملاقات‌های سطح بالا بیشتر بر اساس عرف دیپلماتیک و توافقات دوجانبه است.
مقام "سوپریم لیدر" (رهبر معظم) در ایران بالاترین جایگاه سیاسی و معنوی را دارد و نقش کلیدی در تعیین سیاست‌های خارجی کشور ایفا می‌کند. در ملاقات‌های مستقیم رهبری با مقامات خارجی پروتکل‌های خاصی دنبال می‌شود: "سوپریم لیدر" به‌عنوان بالاترین مقام کشور، در پروتکل‌های دیپلماتیک جایگاه برتری دارد. ملاقات با رهبری معمولاً برای سران کشورها یا مقامات هم تراز (مانند پادشاهان یا رهبران معنوی) ترتیب داده می‌شود.
محل ملاقات: ملاقات‌ها معمولاً در بیت رهبری برگزار می‌شود، این پروتکل خاص ایرانی به دلیل تاکید بر سادگی در عین شکوه و احترام و اجتناب از تجملات سابق است که امروز به صورت یک پروتکل مخصوص جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است.
استفاده از پرچم‌ها: در ملاقات با رهبری، اگر مقام رهبری به‌عنوان میزبان باشد، تنها پرچم ایران در سمت راست ایشان قرار می‌گیرد. این پروتکل نشان‌دهنده جایگاه برتر مقام میزبان است. در صورت حضور پرچم کشور مهمان، پرچم‌ها به‌صورت متقارن و با رعایت تساوی در ارتفاع و اندازه قرار می‌گیرند.
تشریفات و آداب: ملاقات‌ها با رعایت کامل احترام و نزاکت برگزار و رفتار‌هایی مانند دست دادن، نگاه مستقیم به مهمان، و رعایت حریم شخصی با دقت انجام می‌شود. همچنین بر اساس پروتکل‌های دیپلماتیک بیت رهبری "ضیافت‌های رسمی" برای مهمانان رهبری برگزار نمی‌شود و اگر پذیرایی صورت گیرد، ساده و مطابق با اصول اسلامی است (مانند سرو غذا‌های حلال و اجتناب از نوشیدنی‌های الکلی).
نقش تیم تشریفات: تیم تشریفات دفتر رهبری و وزارت امور خارجه مسئولیت هماهنگی ملاقات‌ها، بررسی پرچم‌ها، چیدمان محل، و تنظیم برنامه را بر عهده دارند. این تیم پیش از ملاقات، محل را بازبینی می‌کند تا از رعایت تمام پروتکل‌ها اطمینان حاصل شود.
در مجموع پروتکل‌های دیپلماتیک برای "سوپریم لیدر" در ایران، به دلیل جایگاه منحصر‌به‌فرد این مقام، با حساسیت بیشتری تنظیم می‌شود، در مقایسه، پروتکل‌های ریاست جمهوری شامل فعالیت‌های دیپلماتیک گسترده‌تری است. استفاده از پرچم‌ها در هر دو مورد طبق استاندارد‌های بین‌المللی صورت می‌گیرد، اما در ملاقات‌های "سوپریم لیدر"، پرچم ایران ممکن است برجستگی بیشتری داشته باشد. تشریفات و آداب در ملاقات‌های سطح بالا شامل مراسم رسمی، استفاده از پرچم‌ها، و رعایت آداب فرهنگی است که همگی به حفظ احترام متقابل و تسهیل روابط دیپلماتیک کمک می‌کند.
همچنین علاوه بر پرچم، بر اساس پروتکل‌های ایرانی، تصاویر رهبر و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران طبق پروتکل‌های تشریفاتی باید در مراسم رسمی و دیدار‌های ریاست جمهوری و وزیران با طرف‌های خارجی در محل قابل مشاهده نصب باشد.
آداب استفاده از پرچم در مراسم رسمی هم بخشی کلیدی از پروتکل‌های دیپلماتیک است که نشان‌دهنده احترام به هویت ملی و حاکمیت کشورها است. چیدمان پرچم‌ها باید با رعایت تقدم (مانند قرار گرفتن پرچم میزبان در سمت راست)، برابری (هم‌اندازه و هم‌سطح بودن پرچم‌ها)، و احترام (عدم تماس با زمین یا استفاده تزئینی) انجام شود. در ایران، پرچم جمهوری اسلامی ایران با ملاحظات اسلامی و انقلابی نمایش داده می‌شود، و در دیدار‌های رهبر انقلاب، ممکن است نماد‌های مذهبی نیز در کنار آن حضور داشته باشند. اشتباه در این پروتکل‌ها می‌تواند تبعات دیپلماتیک داشته باشد، بنابراین دقت و آموزش تیم تشریفات اهمیت زیادی دارد.
آداب و پروتکل‌های استفاده از پرچم در مراسم رسمی، بخشی از تشریفات دیپلماتیک و ملی است که برای نشان دادن احترام به هویت ملی، حاکمیت کشورها و تقویت روابط بین‌المللی طراحی شده است. این پروتکل‌ها بر اساس عرف بین‌المللی، کنوانسیون‌های دیپلماتیک (مانند کنوانسیون وین ۱۹۶۱) و قوانین ملی کشورها تنظیم می‌شوند.
در دیدار‌هایی که مقام میزبان (مانند رهبر، رئیس جمهور، پادشاه یا ملکه) از نظر پروتکلی بالاتر از مقام مهمان (مانند رئیس‌جمهور یا وزیر) باشد، ممکن است تنها پرچم کشور میزبان نمایش داده شود.
تقدم و جایگاه پرچم‌ها:
در دیدار‌های دوجانبه، پرچم کشور میزبان معمولاً در سمت راست (از دید مقام ارشد یا سخنران) و پرچم کشور مهمان در سمت چپ قرار می‌گیرد. این چیدمان نشانه احترام به کشور میزبان است. در دیدار‌هایی که مقام میزبان (مانند رهبر، رئیس جمهور، پادشاه یا ملکه) از نظر پروتکلی بالاتر از مقام مهمان (مانند رئیس‌جمهور یا وزیر) باشد، ممکن است تنها پرچم کشور میزبان نمایش داده شود، به‌ویژه در فضای داخلی. در مراسم چندجانبه (مانند اجلاس‌های بین‌المللی)، پرچم‌ها به ترتیب الفبایی نام کشورها (بر اساس زبان رسمی سازمان، مانند انگلیسی یا فرانسه) چیده می‌شوند.
ارتفاع و اندازه پرچم‌ها:
پرچم‌ها باید هم‌اندازه و در یک سطح قرار گیرند تا نشان‌دهنده برابری کشورها باشد. هیچ پرچمی نباید بالاتر یا پایین‌تر از دیگری باشد، مگر در موارد خاص (مانند پرچم سازمان ملل در اجلاس‌های این سازمان). پرچم کشور میزبان ممکن است در مرکز یا در جایگاه برجسته‌تری قرار گیرد.
جهت پرچم‌ها:
هنگام نمایش پرچم به‌صورت عمودی، بخش اصلی طراحی پرچم (مانند نشان یا نماد ملی) باید در سمت چپ از دید بیننده قرار گیرد. برای مثال، در پرچم ایران، کلمه "الله" باید به‌درستی قابل خواندن باشد.
نصب پرچم در فضای داخلی:
در سالن‌های ملاقات یا مذاکرات، پرچم‌های رومیزی روی میز یا پرچم‌های ایستاده در پشت مقامات قرار می‌گیرند. پرچم‌ها باید تمیز، بدون پارگی و در شرایط مناسب باشند.
اگر پرچم‌ها روی پایه قرار دارند، پایه‌ها باید محکم و شکیل باشند تا از افتادن پرچم جلوگیری شود.
نصب پرچم در فضای خارجی:
پرچم‌ها باید در میله‌های استاندارد و با ارتفاع مناسب نصب شوند. در مراسم رسمی، پرچم‌ها معمولاً از طلوع تا غروب آفتاب برافراشته می‌مانند، مگر اینکه روشنایی کافی برای نمایش در شب فراهم باشد. بر اساس پروتکل‌های تشریفاتی در شرایط نامساعد جوی (مانند طوفان یا باران شدید)، پرچم‌ها باید پایین آورده شوند، مگر اینکه از جنس مقاوم به آب و هوا باشند.
حمل پرچم در رژه یا مراسم:
پرچم باید با احترام حمل شود و هرگز نباید با زمین تماس پیدا کند. حامل پرچم (color bearer) باید آموزش‌دیده باشد و پرچم را با دو دست و در زاویه مناسب (معمولاً ۳۰ درجه) نگه دارد.
در رژه‌ها، پرچم ملی معمولاً در جلوی صف قرار می‌گیرد و سایر پرچم‌ها (مانند پرچم‌های سازمانی یا ایالتی) پشت آن قرار می‌گیرند.
رفتار در حضور پرچم:
هنگام برافراشتن یا پایین آوردن پرچم، افراد حاضر باید ایستاده و با احترام رفتار کنند. در برخی کشورها، مانند ایران، ممکن است سرود ملی نواخته شود و افراد باید سکوت کنند یا دست راست را روی قلب قرار دهند. در مراسم رسمی، پرچم نباید به‌عنوان تزئین (مانند رومیزی یا پرده) استفاده شود، زیرا این کار بی‌احترامی تلقی می‌شود.
بازنشستگی پرچم:
اگر پرچمی کهنه، پاره یا غیرقابل استفاده شود، باید با احترام بازنشسته شود. در بسیاری از کشورها، این کار با سوزاندن محترمانه پرچم در مراسم خاص انجام می‌شود. در ایران، پرچم‌های کهنه معمولاً به نهاد‌های رسمی تحویل داده می‌شوند تا طبق پروتکل بازنشسته شوند.
دیدار‌های رسمی:
در دیدار‌های سران کشورها، پرچم‌ها در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و معمولاً در پس‌زمینه عکس‌های رسمی دیده می‌شوند. چیدمان دقیق پرچم‌ها توسط تیم تشریفات تنظیم می‌شود تا از هرگونه اشتباه دیپلماتیک جلوگیری شود.
در ایران، پرچم جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان نماد هویت ملی در تمام دیدار‌های رسمی حضور دارد. در دیدار‌های رهبر انقلاب، ممکن است پرچم‌های مذهبی یا نماد‌های انقلابی نیز در کنار پرچم ملی استفاده شوند.
اجلاس‌های بین‌المللی:
در اجلاس‌هایی مانند سازمان ملل یا سازمان همکاری اسلامی، پرچم هر کشور در جایگاه مشخصی قرار می‌گیرد. پرچم سازمان میزبان (مانند سازمان ملل) ممکن است در مرکز یا در جایگاه ویژه‌ای باشد.
خودرو‌های دیپلماتیک:
در سفر‌های رسمی، پرچم کشور مهمان روی خودروی حامل مقام ارشد نصب می‌شود. این پرچم معمولاً در سمت راست خودرو (از دید راننده) قرار می‌گیرد.
پرچم ایران:
پرچم جمهوری اسلامی ایران با سه رنگ سبز، سفید و قرمز و نشان "الله" در مرکز، نماد هویت ملی و ارزش‌های اسلامی-انقلابی است. در مراسم رسمی، باید اطمینان حاصل شود که پرچم به‌درستی نمایش داده می‌شود و نشان آن وارونه نباشد. در مراسم مذهبی یا انقلابی، ممکن است پرچم‌های سیاه یا سبز (نماد‌های مذهبی) در کنار پرچم ملی استفاده شوند، به‌ویژه در دیدار‌های رهبر انقلاب.
حساسیت‌های دیپلماتیک:
اشتباه در چیدمان یا نمایش پرچم (مانند وارونه بودن یا قرار گرفتن در جایگاه نادرست) می‌تواند به تنش دیپلماتیک منجر شود. در ایران، پروتکل‌های پرچم در دیدار‌های رسمی با رعایت ملاحظات اسلامی (مانند اجتناب از استفاده تزئینی از پرچم) انجام می‌شود.
آموزش تیم تشریفات:
تیم تشریفات باید آموزش‌دیده باشد تا از چیدمان صحیح پرچم‌ها، اجرای مراسم برافراشتن یا پایین آوردن پرچم، و رعایت آداب دیپلماتیک اطمینان حاصل کند.
در ایران، وزارت امور خارجه و نهاد‌های مرتبط (مانند دفتر مقام معظم رهبری یا نهاد ریاست‌جمهوری) مسئول تنظیم پروتکل‌ها هستند.
برنامه‌ریزی مراسم:
مراسم پرچم باید با دقت برنامه‌ریزی شود، از جمله انتخاب مکان مناسب، بررسی تجهیزات (میله پرچم، پایه، و سیستم صوتی برای سرود ملی)، و هماهنگی با مقامات.
تمرین قبلی برای حاملان پرچم و تیم تشریفات ضروری است تا از اشتباهات احتمالی جلوگیری شود.
