عضو هیات علمی دانشگاه جهرم گفت: علت دقیق اوتیسم ناشناخته است، اما عواملی مانند سابقه خانوادگی، جهش‌های ژنتیکی، سن بالای والدین، وزن کم هنگام تولد، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و برخی دارو‌ها مانند سدیم والپروات و تالیدومید در افزایش خطر ابتلا نقش دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جهرم با بیان این که کودکان مبتلا به اوتیسم نباید مجبور به انجام کاری شوند یا از دنیای درونی‌شان بیرون کشیده شوند، گفت: این کودکان دنیا را متفاوت می‌بینند و ارتباط کلامی و غیرکلامی برایشان دشوار است.
به گزارش ایسنا، دکتر عباس عوض پور افزود: بیماری اوتیسم در پسران بیشتر تشخیص داده می‌شود، اما میزان ابتلا در دختران بالاتر است. بسیاری از موارد خفیف اوتیسم در دختران نادیده گرفته می‌شود. این بیماری معمولاً در اوایل کودکی (۱۲ تا ۲۴ ماهگی) مشهود می‌شود.
وی در ادامه گفت: علائم اوتیسم شامل مشکلات ارتباطی، دشواری در حفظ روابط اجتماعی، حرکات و رفتار‌های تکراری، و واکنش‌های غیرعادی به محرک‌های حسی است. افراد مبتلا ممکن است در ارتباط چشمی، خواندن زبان بدن، یا درک احساسات دیگران مشکل داشته باشند.
این عضو هیات علمی دانشگاه جهرم افزود: علت دقیق اوتیسم ناشناخته است، اما عواملی مانند سابقه خانوادگی، جهش‌های ژنتیکی، سن بالای والدین، وزن کم هنگام تولد، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و برخی دارو‌ها مانند سدیم والپروات و تالیدومید در افزایش خطر ابتلا نقش دارند.
عوض پور با بیان این که هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، گفت: مداخلات درمانی می‌توانند به بهبود شرایط این بیماران کمک کنند. درمان‌های غیر دارویی شامل تحلیل رفتار کاربردی، گفتار درمانی، زبان‌درمانی، آموزش مهارت‌های اجتماعی و کاردرمانی است. در صورت شکست این روش‌ها، دارو‌های سایکواکتیو، ضد تشنج، ضد افسردگی، محرک‌ها و دارو‌های ضد روان‌پریشی تجویز می‌شوند.
وی با بیان این که غربالگری اوتیسم در آمریکا در سنین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی انجام می‌شود، گفت: کودکانی که قبل از شش سالگی مهارت‌های زبانی را فرا می‌گیرند و ضریب هوشی بالای ۵۰ دارند، نتایج بهتری در درمان خواهند داشت و می‌توانند زندگی عادی‌تری داشته باشند.
عوض پور در پایان توصیه کرد: تمرین‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا و بازی‌های تفریحی برای بهبود علائم این کودکان مؤثر است. والدین و مراقبان باید صبور باشند و از انتقاد بی‌مورد پرهیز کنند، زیرا انتقاد می‌تواند باعث اضطراب در این کودکان شود. آنها معمولاً به کار‌های تکراری علاقه دارند و از انجام آنها لذت می‌برند بنابراین نباید آنها را مجبور به تغییر رفتار کرد.
