امسال اما غیر از روز اول، وضع فرق داشت. خیابان‌ها همان ترافیک نفس‌گیر را داشت هرچند که شلوغی و راه‌بندان از خیابان‌های مرکزی شهر به محلات مختلف و مناطق مسکونی منتقل شده بود.
عید سال ۵۷ تهران از هر سال شلوغ‌تر بود. هزاران تهرانی که در سال‌های گذشته از شهر خارج می‌شدند در این سال به خیل خانه‌نشینان پیوستند و خیابان‌های شهر خلوتی همه‌ساله را نداشت. گزارش خبرنگار کیهان را در این باره که پنجم فروردین در این روزنامه منتشر شد می‌خوانید:
شلوغی خیابان‌های تهران از روز سوم که دید و بازدیدها از اوج افتاد محسوس‌تر شد. به استثنای صبح‌های زود که کسی برای رسیدن به محل کار از خانه خارج نمی‌شد، در بقیه ساعات روز در خیابان‌های تهران، مثل روزهای عادی تهران راه‌بندان بود. اما راه‌بندان از خیابان‌های مرکز شهر به قطب‌های مسکونی منتقل شده بود و در چهارراه‌های پررفت‌وآمد نواحی مسکونی و غیرتجاری تهران، ساعات زیادی از تعطیلی مردم پشت چراغ قرمزها و راه‌بندان‌ها به هدر رفت. در مرکز شهر تنها خیابان‌هایی که هنوز راه‌بندان‌های سفت و سخت داشتند خیابان قدیم شمیران و خیابان استانبول بودند. در این دو خیابان مخصوصا از یکی دو ساعت پیش از ظهر مثل این بود که تعطیلی در کار نیست و تهران یکی از روزهای عادی خود را می‌گذراند. در خیابان‌های غیرمرکزی هم راه‌بندان بیشتر مخصوص نواحی جنوبی تهران بود. فرح‌آباد [پیروزی]، ژاله [شهدا]، خراسان، ری، امیریه و...
آقا، خانم، چرا از تهران نرفتید؟ امسال برخلاف هر سال مجبور شدیم این پرسش را با تهرانی‌ها در میان بگذاریم. چون چهره خیابان‌ها برخلاف هر سال بود. هر سال همین که عید می‌شد خیابان‌های تهران خلوت می‌شد. مردم نفس راحتی می‌کشیدند و چند روزی با خیال راحت زندگی می‌کردند. نه شلوغی سینما بود، نه ترافیک نفس‌گیر خیابان و نه این همه مشکل که تهران شلوغ دارد. هر سال تهرانی‌ها شلوغی را به شهرستان‌ها هدیه می‌بردند.
امسال اما غیر از روز اول، وضع فرق داشت. خیابان‌ها همان ترافیک نفس‌گیر را داشت هرچند که شلوغی و راه‌بندان از خیابان‌های مرکزی شهر به محلات مختلف و مناطق مسکونی منتقل شده بود.
پلیس راه هنوز در ساعاتی که این گزارش نوشته می‌شد آمار دقیقی از مسافران نداشت اما این واقعیت تکرار می‌شد که تعداد مسافران از سال‌های قبل کمتر بوده است.
مسافران نوروز آخرین لحظه توانستند بلیت پیدا کنند. غیر از بلیت هواپیما که چند روز قبل از عید تمام شده بود بلیت اتوبوس به آسانی و بلیت قطار با اندکی حوصله پیدا می‌شد.
مجموع این اطلاعات به این واقعیت می‌رسد که تهرانی‌ها امسال برخلاف سنت سال‌های پیش در خانه مانده‌اند. چرایش را از زبان خودشان بشنوید:
حجت مرادی، کارمند: آقا، شهرستان شلوغ است. سفر کردن صرف ندارد.
مینو خان‌مرادی، دانشجو: سفر عید برای استراحت است نه دردسر. در اغلب شهرستان‌ها شب‌های عید غذا هم به‌زور پیدا می‌شود.
کامران موتمنی، شغل آزاد: فکر کردیم دیگران می‌روند تهران خلوت می‌شود و استراحت می‌کنیم.
جمع‌بندی حرف‌ها نشان می‌دهد که تهرانی‌ها به خاطر دردسرها و مشکلات سفر نوروزی امسال کمتر به سفر رفته‌اند.
اما عید را آن‌ها که در تهران ماندند چگونه گذراندند؟ روز سوم عید گردش خود را از قدیمی‌ترین پارک تهران آغاز کردیم. نگهبان درب شمالی گفت از ۶ صبح تا ۱۰ شب «پارک شهر» باز است ولی استفاده از سماور و اتراق کردن فقط در روز سیزده‌به‌در مجاز است. فواره‌ها خاموش بود. مردها و زن‌ها با بچه‌های تازه‌لباس خود در حرکت بودند و بوی عید را می‌شد حس کرد. کمی آن‌سوتر مردی با زن و سه بچه قد و نیم‌قد کنار حوض بی‌فواره ایستاده تا عکس یادگاری بگیرد و عکاس پارک شهر با دوربین فوری‌اش مشغول شد.
بازار عکس گرفتن در پارک‌ها که شلوغ‌ترین محل گذران روزهای تعطیل تهران بود خیلی رایج داشت و جالب‌ترین صحنه را هم در میدان سپه [توپخانه/ امام خمینی] دیدیم، یک عکاس دوره‌گرد موتور خوش‌رنگش را با کلاه‌خود کنار میدان گذشته بود و یک دسته گل زیبا هم روی فرمان. مشتری‌ها یکی‌یکی روی موتور می‌نشستند و کلاه‌خود بر سر ژست می‌گرفتن. عکاس مبتکر هم حلقه‌حلقه فیلم‌ها را تمام می‌کرد.
بعد از پارک‌های تهران، سینماها حسابی مشتری داشت. اما موزه‌ها شلوغ نشد و خلوت بعضی اصلا به هم نخورد.
هوای آفتابی آغاز سال نو خیلی از تهرانی‌ها را هم به گردشگاه‌های اطراف شهر کشاند؛ باغ‌های کرج، میگون، اوشون، فشم، دماوند، فرحزاد و... با هوای خوب خود جمع زیادی از تهرانی‌ها را پذیرفتند اما نه به اندازه سال‌های گذشته.
صاحبان رستوران‌های جاده شمشک به ما گفتند: «تعداد کسانی که امسال برای گردش آمده‌اند نصف پارسال نیست.»
اما نکته جالب این بود که مشتری گردشگاه‌های تهران مخصوصا در جاده شمشک بیشتر خارجی‌های مقیم تهران بودند.
