سحابی کالیفرنیا یکی از اهداف محبوب میان عکاسان نجومی است و با استفاده از تلسکوپی میدان وسیع می‌توان آن را در آسمانی تاریک در صورت فلکی برساووش مشاهده کرد. رصد سحابی کالیفرنیا به‌دلیل روشنایی بسیار کم، بسیار دشوار است و فقط در نوردهی طولانی قابل‌مشاهده است.
سحابی کالیفرنیا که هدفی معمولی برای عکاسان نجومی است، می‌تواند با تلسکوپ زیر آسمانی تاریک به‌سمت صورت فلکی برساووشی مشاهده شود.
به گزارش دیجیاتو، تصویر روز ناسا سحابی کالیفرنیا را که با نام رسمی NGC ۱۴۹۹ شناخته می‌شود، نمایش می‌دهد. شکل این سحابی شبیه نقشه ایالت کالیفرنیاست؛ به همین دلیل چنین نام‌گذاری شده است. این سحابی در فاصله حدود هزار سال نوری از ما در راستای صورت فلکی برساووش (Perseus) قرار دارد. NGC ۱۴۹۹ سحابی گسیلشی است که طول آن به حدود ۱۰۰ سال نوری می‌رسد.
این تصویر سحابی گسیلشی کالیفرنیا را نشان می‌دهد. درخشان‌ترین بخش این سحابی به رنگ سرخ دیده می‌شود که نتیجه بازترکیب اتم‌های هیدروژن است.
این اتم‌ها تحت‌تأثیر تابش پرانرژی ستاره مجاور خود یونیزه شده و الکترون‌هایشان را از دست داده‌اند. با پس‌گرفتن این الکترون‌ها، اتم‌های هیدروژن به حالت خنثی بازمی‌گردند و در این فرایند، فوتون‌هایی در طول موج خط Hα (هیدروژن آلفا) منتشر می‌کنند که باعث درخشش قرمزرنگ سحابی می‌شود.
ستاره‌ای که با تابش خود بیشتر گاز سحابی را یونیزه می‌کند، به احتمال زیاد ستاره درخشان داغ و آبی سمت راست سحابی است. این ستاره «کِسی برساووش» (Xi Persei) نام دارد.
«ادوارد بارنارد»، ستاره‌شناس آمریکایی، سال ۱۸۸۴ سحابی کالیفرنیا را کشف کرد و اندکی بعد، این سحابی در کاتالوگ عمومی جدید (NGC) گنجانده شد.
سحابی کالیفرنیا یکی از اهداف محبوب میان عکاسان نجومی است و با استفاده از تلسکوپی میدان وسیع می‌توان آن را در آسمانی تاریک در صورت فلکی برساووش مشاهده کرد. رصد سحابی کالیفرنیا به‌دلیل روشنایی بسیار کم، بسیار دشوار است و فقط در نوردهی طولانی قابل‌مشاهده است.
