هر حسگر از لایه‌ای نازک پلی‌آمید تشکیل شده که با لایه‌هایی از مس و کبالت پوشانده شده است. این لایه سپس دور سیم نازک الکتریکی پیچیده شده و در غلاف پلی‌استری قرار می‌گیرد تا نوار مستقل را تشکیل دهد که درون پارچه بافته می‌شود. در آزمایش‌ها، این حسگرها حتی پس از ۷ بار شستشو در ماشین لباس‌شویی همچنان درست کار می‌کردند.
شنیده بودیم لباس‌های لمسی می‌توانند با استفاده از ضربه‌ها و حرکات انگشت روی پارچه، دستگاه‌ها را کنترل کنند. این فناوری‌های پوشیدنی در لبه تکنولوژی هستند اما محدودیت‌هایی نیز دارند. برای جبران این محدودیت‌ها محققان موفق به توسعه پارچه‌ای شده‌اند که می‌تواند حرکات انگشت را بدون نیاز به لمس تشخیص دهد.
به گزارش دیجیاتو، این پارچه آزمایشی را گروهی از دانشمندان از دانشگاه «ناتینگهام ترنت» بریتانیا، آزمایشگاهی تحقیقاتی در آلمان و دانشگاه «بوزن بولزانو» ایتالیا توسعه داده‌اند.
اگر این تکنولوژی در لباسی ادغام شود، فرد می‌تواند فقط با حرکت انگشت اشاره خود در فضای بالای پارچه، وظایفی مانند روشن‌کردن لوازم برقی، پاسخ به تماس‌های تلفنی یا کنترل تلویزیون‌های هوشمند را انجام دهد.
در نسخه اولیه این سیستم، کاربر حلقه مجهز به آهنربای ۳ در ۵ میلی‌متری را روی انگشت اشاره خود می‌پوشد. این حلقه میدانی مغناطیسی ایجاد می‌کند که بر مقاومت الکتریکی ۴ حسگر «مغناطیسی-مقاومتی» که در یک آستین پلی‌استری بافته شده‌اند، تأثیر می‌گذارد. سپس ریزپردازنده‌ای با بررسی تغییر مقاومت هر حسگر، موقعیت سه‌بعدی انگشت را در فضای بالای آستین شناسایی می‌کند.
حرکات مختلف انگشت به دستورات متفاوتی اختصاص داده شده‌اند که به دستگاه الکترونیکی متصل به‌صورت بی‌سیم ارسال می‌شوند. در این نمونه اولیه، کاربر می‌تواند فقط با حرکات ساده انگشت، در محیط واقعیت مجازی (VR) جلو برود یا به طرفین بچرخد.
هر حسگر از لایه‌ای نازک پلی‌آمید تشکیل شده که با لایه‌هایی از مس و کبالت پوشانده شده است. این لایه سپس دور سیم نازک الکتریکی پیچیده شده و در غلاف پلی‌استری قرار می‌گیرد تا نوار مستقل را تشکیل دهد که درون پارچه بافته می‌شود. در آزمایش‌ها، این حسگرها حتی پس از ۷ بار شستشو در ماشین لباس‌شویی همچنان درست کار می‌کردند.
حسگرهای لمسی خازنی که نیاز به تماس مستقیم دارند، بسیار شکننده‌ترند و معمولاً انعطاف‌پذیری کمتری دارند. این انعطاف‌پذیری کم راحتی استفاده از لباس‌های هوشمند مجهز به این فناوری را کاهش می‌دهد. همچنین حسگرها ممکن است ناخواسته و در اثر تماس با پوست بدن فعال شوند. حسگرهای لمسی خازنی زیر آب یا شرایط مرطوب مانند باران یا تعریق زیاد کارایی ندارند اما حسگرهای جدید بدون لمس با چنین مشکلاتی مواجه نیستند.
دکتر «پاسیندو لوگودا»، محقق ارشد دانشگاه ناتینگهام ترنت، درباره این فناوری می‌گوید:
«طراحی ما می‌تواند انقلابی در منسوجات الکترونیکی ایجاد کند، چه برای لباس‌های تخصصی چه برای استفاده روزمره. این پارچه علاوه‌بر دوام و قابلیت شستشو در ماشین لباس‌شویی، بر ظاهر و راحتی لباس را نیز تأثیر دارد.»
