گروه «دوستی» كه از یك سال گذشته به همت حسین علیزاده و شهرام ناظری راه‌اندازی شده است، قرار است از پنجم تا هشتم مرداد ماه سال جاری با حضور پنج عضو سابق گروه «چاووش» و چهار نوازنده جوان در تالار«میلاد» نمایشگاه بین‌المللی تهران اولین كنسرت خود را برپا كنند.
به گزارش ایسنا، صبح امروز ـ 21 تیرماه ـ نشست خبری گروه «دوستی» با حضور حسین علیزاده، اردشیر كامكار، شهرام ناظری، سعید فرج‌پوری، پژمان حدادی، محمد فیروزی و جمعی از ناشران و پژوهشگران این عرصه در خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در آغاز این نشست، شهرام ناظری ـ شوالیه‌ی آواز ایران ـ درباره زمینه‌های شكل‌گیری این گروه بعد از سالها گفت: «پنج نفر از اعضای سابق گروه «چاووش» به همت بنده و آقای علیزاده و طی تلاش‌های یكسال گذشته بار دیگر در كنار هم جمع شدند تا خلایی را كه در این سالها احساس می‌شود پر كنیم و بتوانیم با كسانی كه امروز در حد برجسته‌ای از موسیقی قرار دارند و هنوز عمر هنریشان ادامه دارد، گروه «دوستی» را شكل دهیم.»
او اضافه كرد: «این گروه قرار است حركت خود را طی سال‌های آینده ادامه دهد و در این مسیر درش به روی تمام دوستان و اهالی موسیقی باز است. اما در كنسرت آتی ما هنرمندان همچون علیزاده ، اردشیر كامكار، سعید فرج‌پوری، محمد فیروزی، بهنام سامانی، پژمان حدادی، روزبه رحمانی، سیامك جهانگیری و... حضور دارند.»
شهرام ناظری در بخش دیگری از سخنانش مطرح كرد: «این روزها مشكلات جامعه و آنچه بر سر موسیقی آمده، باعث شده است تا هنرمندان به مرور از هم جدا شوند و سمی بین آنها پاشیده شده كه به مرحله بدی رسیده‌اند، بنابراین پس این گروه «دوستی» قدمی در جهت برداشتن این موانع است و قرار است سرمشقی برای جوانان باشند تا بیشتر از گذشته همدیگر را درك كنند و مهر و دوستی و حسن نیت عاشقانه هنری را از یاد نبرند.»
وی خاطرنشان كرد: «باید آرام آرام وضعیت موسیقی را بهبود بخشید تا به حس جدید و خوبی دست پیدا كنیم وبی‌تفاوت نسبت به فرهنگ نباشیم. بار دیگر ما هنرمندان باید به یكدیگر وصل شویم تا آثارمان همچون گذشته بر دل‌ها بنشیند.»
این هنرمند یكی از دلایل آنكه كارهای امروزی ماندگار نمی‌شود و در ذهن جوانان نمی‌ماند را نبود عشق و احساس درونی در میان هنرمندان دانست و افزود: «گروه «دوستی» جرقه و شعله‌ی كوچكی است تا بار دیگر آن عشق را روشن كنیم. می‌دانیم كه دردی را دوا نمی‌كند، اما شاید روی ما و جوان‌ترها تاثیر بگذارد.»
شهرام ناظری در بخش دیگری از این نشست در پاسخ به سوالی مبنی بر اینكه، قطعات گروه «دوستی» تا چه اندازه قرار است صدای نسل معاصر باشد، گفت: «به زعم بنده موسیقی سنتی هیچ وقت از جریان روز و رویدادهای اجتماعی فاصله نگرفته است و با توجه به شرایط سختی كه برای موسیقی و تمام جامعه وجود داشته است به حركت خود ادامه داده و تا آنجا كه توانسته از رویدادهای روز سخن گفته است، اما همواره در این كش مكش جنگ بر سر بود و نبود موسیقی وجود داشته است و عدم توجه ارگان‌های مسئول نسبت به آن مطرح است.»
وی ادامه داد: «این اتفاق در حدی كه باید انجام شده است اما از آنجا كه هنرمندان از هم جدا بودند، شاید تا آنجا كه باید نتوانستند دست در دست هم دهند و كار كنند. پس گروه «دوستی» در جهت یك طرز فكر نوین با دیدگاه‌های اجتماعی و فضا و تكنولوژی روز حركت می‌كند و در این مسیر شعر نو می‌تواند پیوندی با نسل معاصر باشد.»
حسین علیزاده نیز در ادامه این نشست گفت: «گروه «دوستی» نیاز شخصی ما است و احساس می‌كنیم به واسطه آن می‌توانیم از هم دیگر انرژی بگیریم. طبیعی است در این سالها هر كدام از اعضای قدیم گروه «چاووش» امروز به هنرمند برجسته‌ای تبدیل شده‌اند و راه مستقلی را پیش گرفته‌اند، اما این نیاز دو طرفه‌ای است، میان ما و جامعه كه از افتراق‌ها در هر زمینه‌ای خسته شده‌ایم و می‌خواهیم از راه دوستی احساسمان را تغییر دهیم.»
او ادامه داد: «در این مسیر پیمان ما مستحكم است و امیدواریم تمام دوستان قدیم در آینده‌ای نزدیك به جمع دوستی ما بپیوندند. همفكری استحكام بخش گروه «دوستی» است، چه بسا كه اگر به سی سال گذشته باز گردیم متوجه می‌شویم كه هر كدام از این هنرمندان در سطح عالی از نظر هنری ایستاده‌اند و امروز تنها نیازمند تفاهم و همفكری هستند و شاید تنها تمرینات گروهی یك صیقل نهایی به كار ما دهد.»
علیزاده خاطرنشان كرد: «فشارهای این چند سال بر روی موسیقی به قدری زیاد بوده كه تفرقه و جدایی را اول از همه میان هنرمند با خودش ایجاد كرده است. پس برای حیات هنرمان نیاز داریم كه در جامعه حضور پیدا كنیم.»
او اضافه كرد: «به شخصه از هیچ مسئولی انتظار ندارم و فكر می‌كنم این خود ما هستیم كه دلمان برای موسیقی می‌سوزد. هر كدام از ما طی این چند دهه به عنوان سرمایه‌هایی از این مملكت با حجمی از تجربه محسوب می‌شویم كه اگر این را باور كنند و بخشی از موسیقی را به ما بسپارند بی‌شك می‌توانیم دستاوردهایمان را به نسل بعد منتقل كنیم.»
این نوازنده برجسته تار و سه تار اضافه كرد: «هنر باید به زبان خودش حرف‌هایش را به جامعه منتقل كند. ما در این شرایط مدافع موسیقی هستیم و وقتی می‌بینیم اهمیت داده نمی‌شود تا از تجربه‌هایمان بهره بگیریم، از هم دور می‌شویم. اما اگر هنرمند ایمان داشته باشد، حاضر نمی‌شود كارش را به صورت فرمایشی ارائه دهد.»
به گزارش ایسنا، علیزاده در ادامه این نشست درباره قطعاتی كه در این كنسرت نواخته خواهد شد،گفت: «مفهوم بداهه نوازی بخشی از برنامه را به خود اختصاص می‌دهد. همانطور كه می‌دانید شهرام ناظری به شیوه خاص خود آواز می‌خواند و طی این سالها این تجربه را كسب كرده و الگوی خاص خودش را دارد كه در این اجرا از آن مستثنا نخواهد بود.»
او همچنین به اجرای اشعار كلاسیك و معاصر طی این اجرای چهار شبه اشاره كرد و افزود: «سعی می‌كنیم از حالت سنتی دور شویم، اما حس ایرانی را داشته باشیم. این قطعات در لحظه اتفاق می‌افتد و ملودی‌ها را بر روی شعر نو در همان لحظه بداهه به وجود می‌آوریم و می‌توانیم تركیبی از شعر معاصران را اجرا كنیم. بخشی از كار هم به گروه نوازی و همچنین اجرای قطعات خاطره‌انگیز گذشته اختصاص خواهد داشت.»
علیزاده در بخش دیگری از سخنان خود خاطر نشان كرد: «هر جامعه و ملتی یك گذشته دارد كه هر چه به درستی به آینده وصل شود، این جامعه هویت بهتری پیدا خواهد كرد. چه بسا كه در این سه دهه بعد از انقلاب جنبه‌های نوستالژیك ،خاطره انگیز و ارزش‌هایی كه در هنر به وجود آمده تا حدود زیادی در تعامل با هنرمندان بوده است اما در عین حال بخش‌های زیادی از موسیقی به واسطه سیاست گذاری‌های متفاوت فراموش و محو شده است.»
او اضافه كرد: «نسل سی ساله امروز چیزی به عنوان خاطره ندارد و من به شخصه نمی‌دانم خاطره آنها از موسیقی چیست؟ البته آثار خوبی در این عرصه حاصل شده است، اما جنجال‌هایی پیرامون حیات موسیقی وجود داشته كه خیلی از مسائل را تحت الشعاع قرار داده است و شاید در این سالها كارهای تجربی زیادی صورت گرفته و خاطرات گذشته موسیقی حذف شده است.»
علیزاده با تاكید بر لزوم اجرای قطعات خاطره انگیز در این اجرا گفت: «قطعا باید چنین كاری انجام دهیم، اما باید در این میان به دنبال خاطرات این نسل سی ساله هم گشت، زیرا امروز از رادیو تلویزیون چیزی را نمی‌شنویم كه خاطره انگیز باشد. پس وقتی روی خاطرات دست می‌گذاریم كار جذابی انجام می‌دهیم ولی باید ببینیم كه این خاطره را برای چه كسی بازسازی می‌كنیم. ای كاش جوانان این نسل بحث‌های فرسایشی كه ما انجام دادیم و به واسطه آن زمان را از دست دادیم تكرار نكنند.»
علیزاده درباره اجرای قطعات كردی در این كنسرت گفت: «قطعا باحضور اساتید همچون كامكار، فرج پوری و ناظری كه از جامعه كردها هستند، قطعاتی از این دست اجرا خواهیم كرد. اما این بخش اصلی برنامه را در برنمی‌گیرد.»
این هنرمند درباره حضور اساتید همچون شجریان و لطفی دربرنامه‌های آینده گروه «دوستی» توضیح داد: «هیچ ممنوعیتی در این گروه برای حضور افراد نیست، مگر اینكه فاصله آنچنان زیاد باشد كه خود دوستان نخواهند در تركیب ما حضور پیدا كنند. به شخصه فكر می‌كنم آقای شجریان از این تركیب و حضور دوستان قدیمی خوشحال می‌شوند ولی این اتفاق را در آینده نمی‌توان پیش بینی كرد.»
علیزاده در پاسخ به سوال دیگری درباره لزوم حضور دو نوازنده كمانچه در یك تركیب 9 نفره گفت: «شكل ایده‌آل تركیب گروه «دوستی» در این است كه سایر دوستان قدیمی هم به ما بپیوندند و جمع بزرگتری را شكل دهیم. لذا امیدوارم این تركیب در آینده در توازن بیشتری با سازها شكل بگیرد. البته از آنجا كه آقای فرج پوری در ایران زندگی نمی‌كنند، ما در برخی از اجراها احتمال دارد شاهد حضور ایشان نباشیم و نباید فراموش كرد كه هر كدام از این دو نوازنده كمانچه تجربه جدی در حوزه بداهه نوازی دارند و قطعا خودشان می‌توانند این توازن را بر روی صحنه ایجاد كنند.»
او درباره دلایل اجرای این برنامه در تالار میلاد مركز نمایشگاه‌های بین المللی در قیاس با تالاری همچون وحدت گفت: «قطعا تالار وحدت جوابگوی این حجم از مخاطبان نخواهد بود و ما به ناچار سالن بزرگتری را انتخاب كردیم.»
علیزاده سپس با اعتراض به گرانی اجاره سالن‌های موسیقی گفت: «باید مصرانه از دولت خواست كه معنی این همه گرانی سالن‌ها چیست؟ زیرا این شرایط تنها عاملی می‌شود تا مردم در برنامه‌های روزمره خود از رفتن به كنسرت منصرف شوند.»
این هنرمند معتقد است: «سالن‌های موسیقی به شكل غیر منطقی گران است در حالی كه بهترین سالن‌ها در دیگر كشورها با قیاس با رفتار جهانی كه در آنها صورت می‌گیرد، خیلی از ایران ارزان‌تر است. حداقل انتظاری كه داشتیم این بود كه تالار وحدت كه خانه ما محسوب می‌شود چنین رفتاری را انجام ندهد و قیمت را بالا نبرد، در حالی كه این اتفاق حاصل شده و می‌دانیم در قبال آن بخشی از مردم از سهمیه‌ی تماشای كنسرت چشم پوشی خواهند كرد.»
او ادامه داد: «هنر این روزها به قدری گران شده است كه مردم سعی می‌كنند، جایی برای آن در برنامه روزانه خود در نظر نگیرند.»
مدیر انتشارات ققنوس نیز در تائید سخنان علیزاده اعلام كرد: «بعد از 25 سال شاهد حضور اساتید برجسته‌ای در كنار همدیگر هستیم، در حالی كه شرایط برای این گروه سخت است. مثلا تالار وحدت دیگر كاری به فروش بلیت‌های ما ندارد و كل 35 درصد درآمد حاصل از فروش را از ما درخواست می‌كند. این درشرایطی است كه گروه به جای تمركز بر روی اجرا باید نگران هزینه‌هایش باشد.»
سعید فرج پوری ـ نوازنده كمانچه و عضو سابق گروه چاووش ـ نیز در ادامه این نشست گفت: «آخرین كنسرت ما با تركیب اصلی اعضای چاووش به سال 67 در تالار وحدت باز می‌گردد كه با آهنگسازی علیزاده و خوانندگی ناظری اجرا رفتیم و این آخرین همكاری ما محسوب شد و امروز بعد از سالها دوباره دور هم جمع شده‌ایم تا كار مشتركی انجام دهیم.»
او درباره قطعات این اجرا توضیح داد: «تصمیم برای اجرای برنامه با حضور ما از چند هفته پیش انجام شد و قطعا بخشی از برنامه به اجرای مشترك علیزاده و ناظری كه پیش از این در تور اروپا اجر ا شده بود اختصاص دارد و در كنار آن قطعات نوستالژیكی كه در حافظه مخاطبان دیده می‌شود بازخوانی خواهد شد. اما آهنگسازی برنامه به عهده آقای علیزاده است و بنده به عنوان نوازنده كمانچه حضور خواهم داشت.»
اردشیر كامكار ـ دیگر نوازنده كمانچه ـ و عضو سابق گروه چاووش نیز اضافه كرد: «احساس خوشایندی است كه بعد از این همه سال بار دیگر كنار هم جمع شده‌ایم و فكر می‌كنم همه ما به این نتیجه رسیده‌ایم كه نیاز به خرد جمعی و اتحاد میان اهالی موسیقی است.»
او گفت: «ممكن است تك تك ما در كارمان موفق باشیم، اما چاووش در آن سالها یكی از رمزهای موفقیتش در حركت دسته جمعی و اتحاد بود و امیدوارم این جمع جدید نیز در آینده به چنین اهدافی دست پیدا كند.»
پژمان حدادی ـ نوازنده ساز‌های كوبه‌ای ـ كه در این اجرا گروه «دوستی» را همراهی خواهد كرد، درباره جایگاه ریتم در موسیقی ایران و حضور پررنگ ساز‌های كوبه‌ای گفت: «ریتم در موسیقی ایران در گذشته حضور پررنگی همچون امروز نداشته است و خوشبختانه با توجه به زحمات گذشته اساتید ریتم و استادان نسل قبل همچون حسین تهرانی كه راهگشای چنین مسیری بودند به نتایج خوبی دست یافته‌ایم.»
او خاطرنشان كرد: «دیدگاه هنرمندی همچون حسین علیزاده در ارتباط با ریتم تازه است و این ارتباط نقش همراهی را این اجرا دارد.همچنین در بخش بداهه كه ریتم جدا می‌شود به نوع دیگری این حضور را نشان خواهیم داد و در آن همراه اساتید می‌شویم تا به صورت آزاد در لحظه ریتم را شكل دهیم، اما در گروه نوازی پیروی آهنگساز خواهیم بود.»
حدادی معتقد است: «ریتم مسیر جدیدی را باز كرده و گویاتر شده است و در موسیقی ایرانی جایگاه ویژه‌ای پیدا كرده است. لذا در برخورد با ساز‌های كوبه‌ای حیات جدید در فرم شاهد هستیم كه نسل جدید آن را به خوبی ادامه می‌دهد.»
این كنسرت از پنجم تا هشتم مرداد ماه به مدت 4 شب ساعت 21 در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران اجرا می‌شود و بلیت‌های آن در موسسه «ققنوس» به فروش می‌رسد.
