اقتصاد مانع بزرگ تداوم شادی سودان جنوبی

فرارو- مقامات جمهوری سودان جنوبی که کشوری دو روزه است، کار خود را از امروز (دوشنبه) آغاز می کنند تا اقتصادی که 98 درصدش به نفت وابسته است را بسازند اما با چالش های پیش رو، جشن استقلال آنها تداوم چندانی نخواهد داشت. 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از وال استریت ژورنال، مقامات سودان جنوبی اعلام کرده اند که با سرمایه گذاری در بخش کشاورزی کشور که دارای حاصلخیزترین خاک ها در این منطقه است، وابستگی اقتصاد به نفت را از بین خواهد برد. 

با این حال جدیدترین کشور جهان که روز شنبه از سودان به عنوان بزرگترین کشور آفریقا جدا شد، هنوز فاقد اساسی ترین نیازها مانند بهداشت، آموزش و جاده ها است و احتیاجاتی چون هتل، مسیر هوایی مناسب و شرایط مناسب برای سرمایه گذاران به هیچ وجه در این کشور تعریف شده نیست. 

سودان جنوبی یکی از دریافت کنندگان اصلی کمک های جهانی برای بهبود شرایط صنعتی داخلی و خارجی است. برای نمونه آمریکا 300 میلیون دلار را صرف کمک به این کشور در آستانه شکل گیری یک دولت جدید کرده است. اتحادیه اروپا نیز اخیراً حجم مشابهی را برای کمک به این کشور تصویب کرد. 

سودان جنوبی دارای حجم بالایی از ذخایر نفتی است و پیش از جدایی، جنوب با همکاری شمال، روزانه نزدیک به 500 هزار بشکه نفت تولید می کردند. اما سودان جنوبی به دلیل استفاده از خطوط لوله، پالایشگاه های شمال و بنادری که نفت از آنها صادر می شود، درآمدهای نفتی را با دولت شمالی مستقر در خارطوم تقسیم می کند. 

سودان جنوبی، از زمان توافق صلح آمیز با شمال برای پرداخت حقوق کارمندان و اداره دولت موقت به درآمدهای نفتی وابسته بوده است. این امر دلیل اصلی رایزنی های دولت جدید برای ایجاد مسیری است که سرمایه گذاران را به سمت سرمایه گذاری در بخش هایی بجز انرژی سوق دهد. 

سالوا کر، رئیس جمهور سودان جنوبی طی مراسم استقلال روز شنبه گفت: «منابع طبیعی که در خاک سودان نهفته به قدری است که می تواند نظر سرمایه گذاران را هم در بخش دولتی و هم در بخش خصوصی از سراسر جهان جلب کند.» 

بر اساس گزارش خیریه کمک مردم نروژ از سال 2007 تا 2010 سرمایه گذاران خصوصی حدود 6 میلیون و 500 هزار هکتار از زمین های سودان جنوبی را در اختیار گرفته اند و سرمایه گذاری در بخش معدن و چوب به خوبی نفت بوده است. 

این در حالی است که مذاکرات در مورد سهم درآمد نفتی با شمال متوقف شده، چراکه دو طرف نتوانسته اند در مورد اینکه تا چه زمان درآمد نفتی به صورت مساوی میان شمال و جنوب تقسیم شود، توافق کنند.