پرسپولیس بار دیگر در یک مسابقه سرنوشت‌ساز روی هوا متزلزل و به هم ریخته نشان داد و این‌بار تبعاتش از دست رفتن یک جام بود.
پرسپولیس با اندیشه انتقام به نقش‌جهان رفته بود. آنها امیدوار بودند با شکست طلایی‌پوشان در اصفهان ۲ باخت اخیرشان در لیگ برتر و سوپرجام را به دست فراموشی بسپارند، اما به نوعی اتفاقات بازی رفت تکرار شد و سرخ‌پوشان در حالی ۱۰ نفره شدند که شرایط بهتری در خانه حریف داشتند. با اخراج عالیشاه وضعیت دگرگون شد. چند دقیقه بعد سپاهان روی نقطه ضعف همیشگی پرسپولیس به گل رسید و در وقت‌های اضافی هم گل سوم به‌ثمر رسید تا سرخ پوشان برای دومین سال پیاپی در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی از مسابقات کنار بروند. این برای اولین مرتبه در دو دهه اخیر است که پرسپولیس طی ۲ فصل متوالی نتوانسته به جمع ۸ تیم نهایی برسد!
مرور گل‌های پرسپولیس از ابتدای فصل تا حالا که در روز‌های پایانی بهمن‌ماه به سر می‌بریم، آشکارکننده یک ضعف بزرگ است. بازیکنان پرسپولیس نمی‌توانند واکنش مناسبی روی ضربات ایستگاهی داشته باشند. این مشکل از اولین دیدار فصل برابر ذوب آهن آغاز شده و به کرات در مسابقات دیگر دیده شده است. ذوب‌آهن، تراکتور، السد، الریان، نساجی مازندران، مس رفسنجان و فولاد خوزستان تیم‌هایی هستند که مقابل پرسپولیس با ضربات ایستگاهی یا ارسال از جناحین به گل رسیده‌اند.
سپاهان طی ۵۸ روز اخیر ۳ مرتبه در ۳ تورنمنت مختلف با پرسپولیس بازی کرده است. آنها بازی اول را با نتیجه ۲ بر یک در حالی با پیروزی در مسابقه رفت لیگ برتر تمام کردند که گل اول این تیم روی ارسال کرنر و ضربه سر محمدامین حزباوی ثبت شد. رویارویی دوم چند هفته بعد در مسابقه سوپرجام اتفاق افتاد و طلایی‌پوشان این‌بار در دقیقه ۲ با ارسال اوت آریا یوسفی و ضربه سر استیون انزونزی به گل رسیدند. درنهایت در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی رویارویی سوم دو تیم اتفاق افتاد که باز هم سرخ‌ها از همان نقطه ضعف همیشگی ضربه خوردند. گل اول سپاهان روی ارسال دقیق لیموچی به ثمر رسید و گل دوم هم روی ضربه ایستگاهی و با دو ضربه سر ثبت گردید؛ اولی را سیاوش یزدانی روی تیرک اول جلوتر از مدافعین پرتعداد پرسپولیس زد و گل با ضربه سر دانشگر روی تیرک دوم رقم خورد. عجیب اینکه گل دوم سپاهان در حالی به ثمر می‌رسد که گولسیانی به جای علیپور وارد زمین شده و در کنار پورعلی‌گنجی و کنعانیزادگان فقط ضربه زدن یزدانی و سپس دانشگر را تماشا می‌کنند. این اتفاق چند مرتبه دیگر هم در جریان بازی دیده شد.
پرسپولیس اینقدر روی ضربات ایستگاهی گل خورده که به نظر می‌رسد این مسئله از حالت فنی خارج شده و به مشکلی روحی بزرگی در اردوی سرخ‌پوشان بدل شده است. سرخ‌ها فصل گذشته فقط ۶ مرتبه از روی ضربه ایستگاهی گل خوردند، اما در این فصل استفاده از این ضربات به یکی از حربه‌های اصلی حریفان بدل شده و آنها پاشنه آشیل سرخ‌پوشان را پیدا کرده‌اند. البته که این مشکل از ضعف سازماندهی پرسپولیس در فاز دفاعی بیرون می‌آید، اما به نظر می‌رسد حالا شرایط به گونه‌ای شده که بازیکنان دفاعی پرسپولیس و گندوز به شدت از ارسال‌های حریفان هراس دارند و حتی واکنش مناسبی روی توپ‌های سرگردان هم نشان نمی‌دهند. این نشان از یک بحران روحی دارد که منتج شده از مسائل لاینحل فنی است.
پرسپولیس فصل پر فراز و نشیبی را با گاریدو آغاز کرد، با کریم باقری ادامه داد و حالا این میراث به کارتال رسیده، اما مشکل اصلی این تیم روی ضربات ایستگاهی، ارسال‌ها و گل خوردن روی شوت‌های از راه دور ادامه دارد؛ مشکلاتی که هم گندوز و هم بازیکنان دفاعی پرسپولیس در آن مقصرند. اینکه نه گاریدو راه‌حلی برای این معضل داشت و نه کریم باقری، سبب شد پرسپولیس در وضعیت و تقویمی بسیار دشوار و فشرده به کارتال برسد. عدم تغییر در این وضعیت سبب حذف سرخ‌پوشان از جام حذفی و از دست رفتن یک جام دیگر شد و اگر این مشکل در بازی بعدی هم دیده شود، پرسپولیس از لیگ نخبگان هم کنار خواهد رفت.
منبع: فوتبال ۳۶۰
