همیشه گفته شده است که نباید تحت هیچ شرایطی بثورات پوستی را بخارانید، اما مطالعه جدید نشان می‌دهد این کار خالی از فایده نیست.
فرارو- خاراندن بثورات پوستی می‌تواند احساس بسیار خوبی داشته باشد، زیرا خاراندن یک احساس درد خفیف ایجاد می‌کند که مغز را از تمرکز بر احساس خارش منحرف می‌کند.
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک پست، درد خفیف ناشی از خاراندن سطح پوست مغز را تحریک می‌کند تا سروتونین، یعنی همان هورمون احساس خوب ترشح کند. حالا یک مطالعه جدید نشان داده است خاراندن بثورات، جنبه‌های مثبت دیگری نیز به همراه دارد. البته خاراندن همچنان نکات منفی خود را نیز دارد. دکتر دانیل کاپلان، نویسنده ارشد این مطالعه که استاد پوست و ایمونولوژی در دانشگاه پیتسبورگ است، توضیح داده است: «خراشیدن اغلب لذت‌بخش است. این احساس نشان می‌دهد برای اینکه این رفتار تکامل یابد، باید نوعی مزیت داشته باشد. مطالعه ما به حل این پارادوکس کمک می‌کند.» برای این تحقیق، تیم کاپلان توانست درماتیت تماسی آلرژیک را در گوش موش تقلید کند.
درماتیت تماسی آلرژیک زمانی رخ می‌دهد که پوست با ماده‌ای حساسیت‌زا مانند پیچک سمی یا فلزاتی مانند نیکل در جواهرات، تماس پیدا کند. به برخی از موش‌ها اجازه داده شد که بثورات خود را بخراشند. گوش‌های آنها متورم و پر از نوتروفیل نوعی گلبول سفید که به بدن در مبارزه با عفونت کمک می‌کند، شد. موش‌هایی که نمی‌توانستند خود را بخارانند، التهاب و تورم بسیار کمتری داشتند. این موضوع نشان می‌دهد خاراندن پوست شرایط را تشدید می‌کند و روند بهبود را به تأخیر می‌اندازد.
محققان همچنین مشاهده کردند خاراندن باعث می‌شود نورون‌هایی که درد را حس می‌کنند، ماده شیمیایی به نام پی آزاد کنند که سلول‌های ماستوسیت را فعال می‌کند. ماستوسیت‌ها، سلول‌های ایمنی هستند که در مواجهه با آلرژن‌ها مواد شیمیایی آزاد می‌کنند. این مواد شیمیایی شامل هیستامین هستند که باعث تورم و قرمزی در محل واکنش آلرژیک می‌شود. کاپلان توضیح داد: «در درماتیت تماسی، سلول‌های ماستوسیت مستقیماً توسط آلرژن‌ها فعال می‌شوند که باعث التهاب و خارش جزئی می‌شود. در پاسخ به خاراندن، ماده پی سلول‌های ماستوسیت را از طریق مسیر دومی فعال می‌کند، بنابراین دلیل اینکه خاراندن باعث التهاب بیشتر در پوست می‌شود این است که سلول‌های ماستوسیت از طریق دو مسیر به صورت هم افزایی فعال شده‌اند.»
از جنبه مثبت، محققان خاطرنشان کردند سلول‌های ماستوسیت در برابر باکتری‌ها و سایر عوامل بیماری‌زا از بدن محافظت می‌کنند. آزمایشات بیشتر نشان داد خاراندن مقدار استافیلوکوکوس اورئوس را روی پوست کاهش می‌دهد. این باکتری که به نام استاف نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین علت عفونت‌های پوستی است و می‌تواند منجر به مسمومیت غذایی، ذات الریه و عفونت‌های استخوانی شود. کاپلان در توضیح نتایج پژوهش خود گفت: «این یافته که خراشیدن باعث بهبود دفاع در برابر استافیلوکوکوس اورئوس می‌شود، نشان می‌دهد خاراندن پوست همیشه منفی نیست و فوایدی نیز به همراه دارد. اما در زمان خارش مزمن، آسیبی که خاراندن به پوست وارد می‌کند بیشتر از این مزیت است.»
کاپلان بر اساس این دانش به بررسی درمان‌های جدید برای بیماری‌های التهابی پوست مانند درماتیت، روزاسه و کهیر خواهد پرداخت.
