تفال به حافظ سه شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳؛ سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش
که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

شد آن که اهل نظر بر کناره می‌رفتند
هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش

به صوت چنگ بگوییم آن حکایت‌ها
که از نهفتن آن دیگ سینه می‌زد جوش

شراب خانگی ترس محتسب خورده
به روی یار بنوشیم و بانگ نوشانوش

ز کوی میکده دوشش به دوش می‌بردند
امام شهر که سجاده می‌کشید به دوش

دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات
مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش

محل نور تجلیست رای انور شاه
چو قرب او طلبی در صفای نیت کوش

به جز ثنای جلالش مساز ورد ضمیر
که هست گوش دلش محرم پیام سروش

رموز مصلحت ملک خسروان دانند
گدای گوشه نشینی تو حافظا مخروش

شرح لغت: دوش:شانه

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های چهارم، پنجم و هفتم می‌فرماید:

* شراب در خانه ساخته شده که ترس از پاسبان شرع را تحمل کرده و پنهان مانده است. اینک بر جمال یار و در کنار او با آوای زیبای نوش باد، دوستانه سر می‌کشیم.

دیشب از محل میخانه، امام شهر را که سجاره به دوش می‌کشید و زهد می‌فروخت، روی دوش می‌بردند و می‌گفتند او نیز باده نوش شده است.

* رای نورانی شاه محل فروغ و روشنایی است و او اهل کشف و صاحب نفس مقدسی است. اگر قرب او را می‌خواهی، پس در صافی نیت سعی کن.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

اگر می‌خواهی از گرفتاری‌هایی که به آن دچار شده‌ای خلاصی یابی، باید در زندگی میانه رو باشی. از گناه و ریاکاری بپرهیز و دلت را صاف کن. راز دل خود را تنها با خدا در میان بگذار و از او یاری بخواه. در اموری که به تو مربوط نمی‌شود دخالت بیجا نکن و غصه کار‌های دیگران را مخور، زیرا هرکس صلاح خود را بهتر می‌داند.