احمدینژاد بعد از پایان دوران ریاستجمهوری تلاش کرد تقریباً در همه رویکردهای سابق خود دندهمعکوس حرکت کند.
نامه به بنسلمان در ماجرای جنگ یمن، پیام تسلیت برای سالگرد فوت مایکل جکسون، مصاحبههایی که وی تلاش میکند خود را یک طالب آزادیهای وسیع اجتماعی نشان دهد.
اما از آن جا که این واکنشها با شخصیت احمدینژاد همخوانی ندارد، نهتنها جامعه این نسخه او را نپذیرفت، بلکه بهدرستی به ریاکاری و رادیکال شدن متهم شد.
در حقیقت اگر زمانی مواضع ضدصهیونیستی احمدینژاد موجب محبوبیت او شده بود، به همان درجه سکوت امروز او موجب تنفر است.
چراکه همین اظهارات او علیه هولوکاست بود که از وی یک سیاستمدار متفاوت ساخت.
عدم موضعگیری در برابر هولوکاستی که امروز در فلسطین و جنوب لبنان در حال رخدادن است، تمام باقیمانده وجاهت او را نابود خواهد کرد.