جعفر محمدی طی یادداشتی در عصرایران نوشت: وزیر نیرو در گفت و گو با خبرنگار صدا و سیما گفته است در ماه اخیر که مصرف برق خانه‌شان به خاطر استفاده از کولر و وسایل سرمایشی بالا رفته، قبض برق‌شان صد و خرده‌ای هزار تومان شده است.
علی آبادی از مردم خواسته به جای کولر از روش‌های قدیمی که قدیم‌ها و در نبود برق برای خنک‌سازی استفاده می‌شده بهره ببرند و به عنوان مثال از پنکه نام برده و گفته در ژاپن هم مردم از پنکه استفاده می‌کنند.
در این باره نکات زیر قابل توجه است:
۱ - آقای وزیر گفته که در خانه خودشان از کولر استفاده می‌شود. کسی که خودش و خانواده‌اش از کولر استفاده می‌کنند، اساساً حق ندارد از مردم بخواهد به جای کولر از پنکه استفاده کنند که گفته‌اند رطب خورده، کی منع رطب کند؟!
اگر آقای وزیر، توانست به همراه خانواده‌اش یک هفته در گرمای اهواز و کرمان و بندر عباس و بوشهر و زاهدان و… بدون کولر و صرفاً با پنکه یک زندگی معمولی و غیر آزار دهنده داشته باشد، آن وقت می‌تواند زندگی مشابهی را به مردم پیشنهاد کند.
البته همین الان هم بسیاری از مردم محروم این مناطق، با پنکه و حتی بدون آن، به سختی روزگار می‌گذرانند و وزیر به جای این که به فکر تبدیل پنکه آنها به کولر باشد، می‌خواهد کولردارها هم به پنکه برگردند و ترقی معکوس کنند!
۲ - گفته است مانند دورانی که برق نبود، از پنکه استفاده کنید؛ گو این که خبر ندارد پنکه هم با برق کار می‌کند و البته با قطعی‌های مکرر کنونی، همین یک فقره هم خاموش است!
۳ - شگفت انگیر و تاسف‌آور است در دورانی که همه دنیا رو به آینده و توسعه دارند و دولتمردان‌شان می‌کوشند رفاه و امکانات بیشتری برای مردم‌شان تامین کنند، وزیر مملکت ما به مردم کشورش توصیه می‌کند که به روش‌های قدیمی متوسل شوید.
این گونه پیش برود، هیچ بعید نیست فردا روزی، وزیر کشاورزی به مردم بگوید مانند اجدادتان بروید و آنچه می‌خواهید بخورید را بکارید یا شکار کنید و وزیر آموزش و پرورش راه حل کمبود معلم را بازگشت به مکتب خانه های قدیمی بداند و وزیر ارتباطات هم بگوید برای مبادله پیام، همانند قبل نامه بنویسید و وعده بدهد که صندوق‌های پستی را در سراسر کشور گسترش خواهد داد و زمستان که گاز قطع شد، وزیر نفت پیشنهاد سوزاندن هیزم و پِهن گاو را برای گرم کردن خانه‌ها بدهد و قس علیهذا!
۴ - نمی‌دانم آیا واقعاً در ژاپن مردم به جای کولر از پنکه استفاده می‌کنند یا خیر؟ ولی به فرض صحت، هر کشوری، اقلیم خود را دارد و نمی‌توان نسخه سرمایشی ژاپنی‌ها را در ایران تجویز کرد کما این که در داخل ایران نیز همین گونه است و نمی‌شود تابستان جنوب را با تابستان آذربایجان و کردستان و لرستان مقایسه کرد و برای همه‌شان یک راهکار واحد داد.
وانگهی، کجای زندگی روزمره مردم ایران با ژاپنی‌ها قابل مقایسه است که این یکی باشد؟ تورم شان؟ خودروهای زیر پایشان؟ صنایع شان؟ شبکه حمل و نقل عمومی شان؟ آموزش و پرورش شان؟ روابط خارجی شان؟ قدرت پول ملی شان؟!
هر وقت دولتمردان ایرانی توانستند فقط در یکی از این موارد، ایران را به ژاپن نزدیک کنند، آن گاه می‌توانند از مردم بخواهند در فلان موضوع مثل ژاپنی‌ها باشند.
۵ - به دلایل متعددی که به سال‌های قبل بر می‌گردد و عمده‌ترین شان، عدم سرمایه‌گذاری برای تعمیر، نگهداری و توسعه شبکه تولید و انتقال برق است، میزان تولید برق از مصرف آن عقب مانده است. این سخن نیز درست است که بسیاری از ما ایرانی ها، در مصرف انرژی، دچار اسراف هستیم و می‌توانیم با صرفه جویی بیشتر مصرف کنیم.
اما هیچ کدام از این‌ها دلیل موجهی نیست که وزیر، از مردم ایران بخواهد از «حداقل‌های رفاهی» محروم شوند و در تابستان داغ، کولرهایشان را خاموش کنند. داشتن «دمای مناسب» برای «یک زندگی معمولی»، نه لاکچری بازی است و نه زیاده خواهی و اسراف و زیاده روی.
بهتر است وزیر به جای سخنانی چنین نازل و بیهوده، به دنبال رفع مشکل یا حداقل مدیریت آن باشد که کاری سخت و دشوار در پیش دارد چرا که رفع ناترازی انرژی در حوزه برق، به «سرمایه‌گذاری پرحجم و تکنولوژی‌های جدید دنیا» وابسته است که هر دوی این‌ها نیز به مسائل راهبردی‌تری در حوزه سیاست خارجی بر می‌گردد و باید کل دولت و فراتر از آن، مجموعه نظام در یک وفاق ملی، به دنبال گشودن گره‌های اصلی باشند تا گره‌های بعدی، مانند همین کمبود برق نیز باز شوند.
در غیر این صورت، تابستان سال آینده، شاید وزیر به جای مردم ژاپن، اسکیموها را به رخ مردم بکشد که ببنید چقدر خوبند! حتی پنکه هم روشن نمی‌کنند.
