انتشار خبر درخواست واگذاری کتابخانههای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نهاد کتابخانههای عمومی کشور از جانب پایگاه اطلاعرسانی هیئت دولت در شهریور سال ۱۴۰۱ خبرساز شد، این موضوع واکنشهای بسیاری از جانب فعالان کودک و نوجوان به همراه داشت و بسیاری طرح این موضوع را مقدمهای بر انحلال کانون پروش فکری بیان میکردند. البته وزارت ارشاد بعد از چندروز از انتشار این خبر به پاسخگویی بر آمد و این خبر را شائبه دانست.
به گزارش ایسنا، این موضوع واکنش حامد علامتی، مدیرعامل کانون پرورش فکری را هم به دنبال داشت و در یک بیانیه رسمی اعلام کرد: بیتردید همه سیاستگذاران، برنامهریزان و متولیان فرهنگی نیز اذعان دارند که نگاه سودآور و زیانده به مقوله کار تربیتی و فرهنگی اساسا دیدگاه خردمندانهای نیست. سودآوری یک مرکز فرهنگی تربیتی نظیر کتابخانه، هیچوقت قابل اندازهگیری با معیارها و زاویه دید بازرگانی نیست. برای کار فرهنگی و کتابخانه باید هزینه کرد و سوددهی آن، خودش را در ارتقای نسل آینده نشان خواهد داد.
البته این طرح حامیانی، چون احمد شعبانی استاد کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه اصفهان و «منصور کوهی رستمی رئیس انجمن علمی ارتقای کتابخانههای عمومی ایران» را داشت. مثلا این انجمن بر این موضوع تأکید داشت که نهاد قانوناً به عنوان مرجع مدیریت کتابخانههای کشور تعریف شده است.
مهدی رمضانی، دبیرکل نهاد کتابخانههای عمومی در آن زمان و بعدتر ترجیح داد اظهار نظری در این زمینه نداشته باشد و سروصدای این طرح بعد از مدتی خوابید و نتیجه این طرح مسکوت ماند. حالا دبیر نهاد کتابخانههای عمومی کشور با تأکید بر اینکه ترجیح اش این است درباره این طرح اظهار نظر رسانهای نکند، گفت: آن مسئلهای که آن زمان مطرح شد، آنچه در رسانهها بازتاب داشت، نبود. مسئله تمرکز مدیریت حوزه کتابخانههای عمومی بود.
او افزود: اساسا جمع کردن جایی را که صبغه و سابقهای طولانی مدت دارد، کار درستی نمیدانم. اما اگر قانون کانون را مطالعه کنید، در این قانون نوشته است کانون موظف است حوزه کتابخانههای کودک، کتابخانههای عمومی را تقویت کند. در واقعا در بدو تأسیس حوزه کتابخانهها را در نهاد کتابخانههای عمومی دیده شده است و آن موضوع پیگیری میشد.
رمضانی خاطرنشان کرد: این طرح در دولت با این عنوان که «موضوع سیاسی و از حوزه تخصصی دور شده است» متوقف شد.
دبیر کل نهاد کتابخانههای عمومی درباره اینکه متوقف شدن این طرح به معنای این است که ممکن است در آینده دوباره بررسی و یا بازنگری شود، گفت: معتقدم برای اینکه مسائل کشور را حل کنیم، نیاز به تمرکز مدیریت در موضوعات داریم یعنی در حوزه کودک باید تمرکز داشته باشیم، در حوزه نوجوان باید تمرکز داشته باشیم و در حوزه تخصصی کتابخانه تمرکز داشته باشیم تا کار درست پیش برود. این شامل همه چیز میشود. چون دبیرکل نهاد کتابخانهها هستم این حرف را نمیزنم که بخواهم بگویم کتابخانهها را به نهاد بسپارند. اینطور نیست. اگر ارادهای تصمیم گرفت اداره کتابخانهها در حوزه نهاد کتابخانههای عمومی متمرکز شود، باید این اتفاق بیفتد.