(ویدئو + عکس) لاکهید اس آر ۷۱؛ تایر‌های نقره‌ای و باکی که هیچ وقت کامل پر نمی‌شد!

حقایق جالب توجه‌ای در مورد پرنده سیاه افسانه‌ای وجود دارند. به عنوان نمونه، تایر‌های اس آر-۷۱ نقره‌ای رنگ بودند. اما چرا این گونه بود؟

به گزارش عصر ایران، مجله تصویری سلاح - لاکهید اس آر-۷۱ بلک برد طی دوران خدمت خود به جمع آوری اطلاعات در برخی از خطرناک‌ترین قسمت‌های جهان پرداخت. این هواپیما به گونه‌ای طراحی شده بود تا در سرعت‌ها، ارتفاعات و دما‌های فوق العاده کار کند.

در واقع، این نخستین هواپیمایی بود که با استفاده از تیتانیوم ساخته شد، زیرا اصطکاک ناشی از عبور مولکول‌های هوا روی سطح آن با سرعت ۲.۶ ماخ، یک فریم آلومینیومی معمولی را ذوب می‌کرد. مهندسی اس آر-۷۱ به حدی پیشرفته بود که حتی ابزار‌های مورد استفاده در ساخت آن نیز باید ویژه این هواپیما دوباره طراحی می‌شدند.

در ساخت تایر‌های اس آر-۷۱ بلک برد از پودر آلومینیوم استفاده می‌شد. افزودن آلومینیوم به لاستیک نقطه اشتعال بسیار بالاتری به تایر می‌بخشید. این به تایر کمک می‌کرد تا در برابر گرمای زیاد ناشی از اصطکاک با زمین در هنگام فرود با سرعت بسیار زیاد مقاومت کند.

تایر‌های اس آر-۷۱ همچنین با نیتروژن پر می‌شدند. باد کردن لاستیک‌ها با نیتروژن به جای هوا، احتمال بروز آتش سوزی را به دلیل عدم وجود اکسیژن کاهش می‌داد. فشار تایر اس آر-۷۱ برابر با ۴۱۵ پی اس آی بود که در مقایسه با فشار تایر ۳۲ تا ۳۵ پی اس آی در تایر خودرو، اختلاف قابل توجهی را نشان می‌دهد. هر تایر این هواپیما حدود ۲۳۰۰ دلار قیمت داشت و برای تقریبا ۱۵ فرود دوام می‌آورد.

اگر چه تایر‌های اس ار-۷۱ تا حدود ۱۵ فرود مقاومت می‌کردند، اما به گفته سرهنگ کن کالینز، خلبان پیشین هواپیما‌های اس آر-۷۱ و ای-۱۲، آن‌ها پس از ۱۰ برخاست جایگزین می‌شدند.

فرسودگی در هنگام برخاستن از زمین بود. فشار شدید در آن نقطه از چرخش وجود داشت. این دلیلی بود که هواپیما با نیمی از بار سوخت به هوا بر می‌خاست و اندکی بعد، مخزن سوخت آن با سوخت گیری هوایی پر می‌شد. این کار فشار و استرس روی تایر‌ها را کاهش می‌داد.

البته گرما فقط مشکلی روی زمین نبود. لاکهید اس آر-۷۱ هنگام پرواز با میانگین سرعت ۳ ماخ باید مقدار زیادی گرما را پراکنده می‌کرد.

بیش از ۹۰ درصد فریم هواپیما از تیتانیوم ساخته شده بود تا در برابر گرمای شدید مقاومت کند. افزون بر این، اس آر-۷۱ با یک رنگ سیاه دارای فرمول ویژه رنگ آمیزی شده بود تا گرمای اضافی را پراکنده کند.

این رنگ ویژه همچنین با اختلال در سیگنال رادار ورودی از هواپیما در برابر شناسایی محافظت می‌کرد و شناسایی آن برای نیرو‌های دشمن دشوارتر می‌شد.

از آنجایی که دمای بدنه هواپیما می‌توانست تا ۴۸۲ درجه سلسیوس نیز برسد، اکسیژن معمولی در تایر‌های آن می‌توانست جوشیده و منبسط شود. این شرایط موجب پارگی تایر و انفجار آن همانند یک بمب می‌شد. نیتروژن نه تنها پایدار است، بلکه در سرکوب آتش نیز عالی عمل می‌کند. همچنین، نیتروژن نم ناپذیر است، به این معنی که بخار آب را جذب نمی‌کند.