دوو سیلو یکی از خودروهای جذاب و خاطرهانگیز ایران در ابتدای دهه ۱۳۸۰ خورشیدی است. این خودرو به دلیل آنکه در بازار با لقب یک سدان آمریکایی شناخته میشود، طرفداران بسیاری را به خود جذب کرده است. دوو سیلو در ابتدای ورود به بازار رقیبی برای پراید بود، اما پس از مدتی به مرحله رقابت با سمند و پژو ۴۰۵ ارتقا یافت.
به گزارش دیجیاتو، تولید دوو سیلو در کرمان خودرو و از سال ۱۳۷۵ آغاز شد. این خودرو تا سال ۱۳۸۴ روی خط تولید قرار داشت. در این مدت نسخههای مختلف کاربراتوری، انژکتوری، دندهای و اتوماتیک از سیلو به تولید رسیدند. این خودرو علاوه بر کره جنوبی و ایران، در کشورهای دیگری نیز روی خط تولید قرار گرفت که از جمله آنها میتوان به مصر، رومانی، ازبکستان، بریتانیا و ویتنام اشاره کرد. تولید این خودرو تا سال ۲۰۱۶ میلادی در ازبکستان ادامه داشت.
دوو سییلو سدانی آرام و کمحاشیه است که این موضوع را میتوان از ظاهر آن نیز متوجه شد. زیر کاپوت این خودرو، پیشرانه چهار سیلندر MPFI با ۱.۵ لیتر حجم قرار دارد. این پیشرانه حداکثر ۷۵ اسببخار قدرت و ۱۲۴ نیوتنمتر گشتاور آزاد میکند. جعبه دنده اکثر نسخههای موجود از این خودرو در ایران نیز پنج سرعته دستی است.
شتاب صفر تا صد رسمی دوو سییلو در نسخههای دندهای، ۱۲.۵ ثانیه اعلام شده است که البته این رقم در شرایط واقعی بسیار بیشتر خواهد بود. در سوی مقابل مصرف سوخت ترکیبی دوو سیلو ۶.۳ لیتر در صد کیلومتر است که در زمان خودش، یک رقم کاملا مطلوب محسوب میشد. همچنین فرمان بسیار نرم این خودرو یکی از مزایای دوو سیلو برای خریداران به شمار میرفت.
امکانات و تجهیزات دوو سییلو در زمان عرضه قابل قبول بودند، اما با عرضه مدلهای مجهزتر همچون سمند LX در پایان دهه ۱۳۸۰، ضعفهای این خودرو نمایان شد. دوو سییلو فاقد کیسههای هوا است و ترمزهای ضعیفی دارد. همچنین بدنه این خودرو در تصادفات مقاومت چندانی ندارد. این روزها خرید دوو سیلو تنها برای علاقمندان به خودروهای خاص منطقی است، چرا که توقف تولید طولانیمدت این خودرو، باعث شده است تا قطعات سیلو در بازار کمیاب شوند.