اتفاق عجیب؛ مجله ایرانی نمی‌خواست عکس کاپیتان فوتبال ایران را منتشر کند!

اشکان دژاگه کاپیتان سابق فوتبال ایران چند روز پیش و در ۳۷ سالگی در صفحه شخصی خودش در اینستاگرام خبر از خداحافظی با چمن سبز فوتبال داد. دژاگه ۵۹ بازی ملی و ۱۱ گل ملی را در کارنامه خود از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ دارد.

به گزارش همشهری آنلاین، پس از رد دعوت اولیه افشین قطبی در لیست ۵۰ نفری تیم ملی برای جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱، سرانجام دژاگه ۱۰ اسفند ۱۳۹۰ در مرحله سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ در زمانی که کارلوس کی‌روش سرمربی ایران بود برای اولین بار با پیراهن تیم ملی به میدان رفت و در همان بازی اول دو گل ملی به نام خود ثبت کرد.

بهمن فروتن سرمربی اسبق شموشک و یکی از نزدیکان به اشکان دژاگه، در گفت و گویی صحبتهایش درباره بازیکن سابق تیم ملی را اینگونه شروع می‌کند:" اشکان یک مرد به تمام معنا است. بازیکنی بود که از ولفسبورگ، برای بازی فوتبال در کنار دوستانش به شرط ساندویچ سوسیس به برلین می‌آمد و با تمام وجود برای برنده شدن تلاش می‌کرد. مثل تمام شرط‌بندی‌های فوتبال خیابانی که در کوچه و خیابان بین فوتبال‌دوستان شاهد آن هستیم. دژاگه از بازی کردن در کنار رفقا و کری خواندن با دوستان خودش در فوتبال لذت می‌برد. "

فروتن، اشکان را اینگونه توصیف می‌کند: "اشکان دژاگه بچه کوچه و خیابان و بازار بود و فوتبالش هم همان‌گونه بود. دوستانش هم از همان جنس بودند؛ مثل کوین بواتنگ که همیشه در زمین‌های فوتبال بود. دژاگه در زمین فوتبال بازیکنی متعهد و سخت‌کوش و پرانگیزه است. پیش از او فریدون زندی از آلمان به فوتبال ایران آمد، اما به یاد دارم که قبل از فوتبال به تیپ و چهره خود اهمیت می‌داد که من این را در دژاگه نمی‌دیدم. او بسیار ساده به زمین فوتبال می‌آمد. "

بحث به اینجا که می‌رسد فروتن توضیح جالبی درباره تتو‌های اشکان می‌دهد:" با توجه به شخصیت اشکان و رفیق‌باز بودن او، دژاگه به همراه دوستان خود، نقش‌هایی را بر روی گردن و دستان خود حک کرده بود که پس از حضور در ایران برای پوشاندن این نقش‌ها مجبور شد آن‌ها را بپوشاند و در واقع قبل از آنکه سبک بازی او مورد توجه قرار بگیرد، به خاطر تتوهایش سوژه شد. موضوعی که دژاگه پس از ترک آلمان، انتظارش را نداشت. "

فروتن درباره این که اشکان چطور تیم ملی ایران را برای بازی‌های ملی انتخاب کرد گفت: " او شاهد حضور دوستانش در تیم ملی آلمان بود که در تیم زیر ۲۱ ساله‌های آلمان کنارشان بازی می‌کرد. نفراتی مانند تونی کروس، کوین بواتنگ، سامی خدیرا و مانویل نویر. دژاگه به دلیل بازی نکردن مقابل تیم جوانان رژیم صهیونیستی با بهانه‌های واهی از تیم ملی آلمان کنار گذاشته شد. این احتمال در آن سال وجود داشت که با توجه به بازی‌های خوب دژاگه در بوندسلیگا، او به تیم ملی بزرگسالان آلمان دعوت شود. به هرحال او با توجه به اعتقاداتش حاضر به بازی نشد و در نهایت تیم ملی فوتبال ایران را برای بازی‌های ملی انتخاب کرد. "

آن روز‌ها اشکان بسیار مورد توجه رسانه‌های آلمانی قرار داشت، اما در ایران خیلی شناخته شده نبود. ماجرای اولین روز‌های حضور او در ایران هم جالب است. توضیح فروتن را بخوانید:" در زمانی که قرار بود او به ایران بیاید مسئولان یک مجله از من یک عکس برای چاپ روی جلد خواستند. اما بعد از این که عکس را برایشان ارسال کردم حاضر به چاپ آن نبودند. آن‌ها انتظار داشتند که بازیکنی با چهره روشن و مو‌های طلایی از آلمان روبه رو شوند. اما ظاهر اشکان با تصورات آن‌ها همخوانی نداشت. در نهایت هم پس از معرفی کامل اشکان دژاگه، با دلخوری عکس او روی جلد مجله کار شد. "

فروتن درباره دوران حضور اشکان در تیم ملی ایران و همچنین فوتبال باشگاهی ایران هم نظر جالبی دارد: «به نظر من با توجه به فضایی که در فوتبال ایران است دژاگه هم با فوتبال ایران کنار نیامد و حس خوبی در لیگ ایران نداشت. کاش در آلمان به فوتبال خود ادامه می‌داد یا به جای ایران، در ترکیه فوتبال بازی می‌کرد. شاید تنها دلیل حضورش در ایران، بحث مالی بود و فارغ از نتیجه حضور او در تیم ملی فوتبال ایران، اولین بازی دژاگه برای ایران در مقابل قطر را هرگز فراموش نمی‌کنم. آن مسابقه به نظرم بهترین نمایش دژاگه و حتی بالاتر از بازی در مقابل آرژانتین بود. در آن مسابقه هم یک پنالتی برای ما گرفت، ولی متاسفانه داور به اشتباه سوت زد. دژاگه بازیکنی بود که اگر خوب بازی می‌کرد بعد از بازی خودش را برای هم‌تیمی‌هایش نمی‌گرفت و به اصطلاح کلاس نمی‌گذاشت! ".

اما آیا اشکان برنامه‌ای برای مربی شدن دارد؟ فروتن دراین باره گفت: «بعید می‌دانم بخواهد وارد عرصه مربیگری در فوتبال شود. چرا که او عاشق بازی کردن فوتبال است و بیشتر دوست دارد از زندگی خود با فوتبال لذت ببرد تا بخواهد از آن جدا شود. حتی این احتمال وجود دارد که به شرط یک ساندویچ در محله جوادیه در تهران هم فوتبال بازی کند. فوتبال ایران اینگونه بازیکنان را گم کرده است.»