در یک پروژه مشترک بزرگ، نمونههای جانوری موجود در موزههای تاریخ طبیعی مورد سیتیاسکن قرار گرفته و طرحهایی سه بعدی از آنها ایجاد شده است.
به گزارش فرادید، در انبارهای غبارآلود موزههای تاریخ طبیعی در سراسر جهان، گنجینهای از گونههای کمیاب پنهان شده که طی صدها سال جمعآوری و از دید عموم خارج شدهاند. اما حالا، به لطف یک پروژه جدید، بیش از ۱۳۰۰۰ نمونه برای به صورت دیجیتالی در دسترس همه خواهد بود.
همکاری openVertebrate یا (oVert) در پنج سال گذشته با ۱۸ موسسه، منجر به شکلگیری مجموعه شگفتانگیزی از بازسازیهای سهبعدی از نمونههای مهرهداران شده است.
اعضای پروژه oVert هزاران سیتیاسکن از گونههای مهرهداران موجود در مجموعههایشان، از جمله نمونههای زیادی از دوزیستان، خزندگان، ماهیها و پستانداران گرفتند. حتی یک نهنگ گوژپشت با دقت اسکن شد تا یک مدل سهبعدی درست و حسابی تولید شود.
این رویکرد جدید، دنیای کاملی از فرصتهای تحقیقاتی را برای دانشمندان و محققان باز خواهد کرد و همچنین مربیان و هنرمندان میتوانند از این منابع برای نشان دادن مدلهای دقیق از طیف عظیمی از گونهها استفاده کنند.
دانشمندان همین حالا از دادههای پروژه oVert برای به دست آوردن اطلاعات شگفتانگیز در مورد دنیای طبیعی استفاده کردهاند و با پیشرفت روزافزون فناوری، این منبع از این هم ضروریتر خواهد شد.
آرمادیلو
قورباغه
نمونههایی مانند این گونههای مختلف ماهی که زمانی صرفاً در اختیار دانشمندانی بود که آنها را مطالعه میکردند، اکنون به شکل مدلهای سهبعدی در دسترس همه هستند.
سیستم دهلیزی در وزغ کدو تنبل، کوچکترین سیستمی است که تاکنون در مهرهداران مشاهده شده است. با این حال، این سیستم دهلیزی در قیاس با موجودات بزرگتر، فضای بیشتری از سر آنها را اشغال میکند و سبب میشود هنگام پریدن، نتوانند تعادلشان را حفظ کنند.
اسکن سوسمار شنزی با دم خاردار سطح جزئیات این اسکنها را نشان میدهد.
دانشمندان با سیتیاسکن، میتوانند آناتومی درونی یک نمونه را بدون نیاز به تشریح مطالعه کنند، مانند این تصویر از جوجهتیغی.
محققان با استفاده از سیستم oVert توانستند یک کالبدشکافی دیجیتالی از یک مار تاجدار (کمیابترین مار آمریکای شمالی) انجام دهند. نتیجه کالبدشکافی نشان داد این نمونه خاص حین تلاش برای خوردن یک صدپای مرده است.
هدف اصلی پروژه oVert اینست که تا جای ممکن از تنوع موجود در شجرهنامه مهرهداران، از جمله ماهی، خزندگان و پستانداران، تصویربرداری کند.
تجزیه و تحلیل نمونههای oVert نشان داد قورباغهها بیش از هر گروه مهرهدار دیگری، بیش از ۲۰ بار در طول تاریخ تکامل خود، دندانهایشان را از دست دادهاند.
سمت چپ، دانشمندی خفاش میوهای شکمسیاه را در دست گرفته است. سمت راست تصویر، همان خفاش پس از اسکن سه بعدی است.
نموداری که تمام فرآیندهای اسکن قورباغه را نشان میدهد
محققان با استفاده از روشهای مختلف، میتوانند نمونههای موزه را به شکل مدلهای سهبعدی دیجیتال بازسازی کنند.
یکی از محققان در حال انجام سیتیاسکن معمولی از موشهای خاردار بود که با کمال تعجب متوجه شد دم آنها با یک پوشش داخلی متشکل از صفحات استخوانی به نام استئودرم (رسوبات استخوانی بر پوست گروههایی از جانوارن) پوشیده شده است. قبل از این کشف، آرمادیلوها (زرهپوشها) تنها پستانداران زنده با این ساختارها در نظر گرفته میشدند.