مورخان مدت‌های طولانی می‌دانسته‌اند که رومی‌ها گاهی مردگانشان را قبل از قرار دادن در مقبره‌هایشان، با دوغابی از «گچ» می‌پوشانده‌اند. اما رمز و راز این آیین هنوز برای محققان نامکشوف باقی مانده بود.
به گزارش فرادید؛ حالا برای اولین بار دانشمندان دارند از فناوری اسکن سه‌بعدی استفاده می‌کنند تا فهم بهتری از این آیین به دست بیاورند. محققانی از دانشگاه یورک، موزۀ تراست و موسسۀ میراث ۳۶۰ اخیرا گوری را بررسی کرده‌اند که در آن دو فرد بالغ رومی و یک کودک حدود ۱۷۰۰ سال قبل دفن شده بودند.
با توجه به نحوۀ قرار گرفتن افراد در گور محققان فکر می‌کنند که این سه نفر یک زوج به همراه فرزندشان بوده‌اند که همزمان با یکدیگر از دنیا رفته‌اند. بعد از گذشت چندین قرن حالا تنها چیزی که از این افراد باقی مانده، ردی است که از بدن آن‌ها بر روی قالب‌های گچی ایجاد شده است. وقتی این قالب‌های گچی در قرن نوزدهم کشف شدند اثری از اسکلت در آن‌ها باقی نمانده بود.
مورین کارول، باستان‌شناس دانشگاه یورک می‌گوید: «جای کلی بدن این سه فرد بر روی گچ باقی مانده است و این را با چشم غیرمسلح می‌توان دید؛ اما تشخیص اینکه آن‌ها با چه لباس یا پوششی دفن شده بودند بسیار مشکل است. با این حال مدل سه‌بعدی می‌تواند این‌گونه ابهامات را به شکلی خیره‌کننده روشن کند».
گروه محققان بر اساس اسکن انجام شده دریافتند که هر کدام از این بدن‌ها قبل از پوشیده شدن با گچ، در کفن‌ها و پارچه‌هایی با جنس و بافت متفاوت پیچیده شده بودند. تحلیل رزین موجود در تابوت نشان می‌دهد که این پارچه‌ها از نوعی مرغوب و گران‌قیمت بوده‌اند و این دلیلی بر این امر است که این نوع آیین تدفین فقط در مورد طبقات بالای اجتماع انجام می‌شده.
کارول می‌گوید «ما خیلی خوش‌شانس هستیم که این قالب‌ها را در اختیار داریم، زیرا با استفاده از آن‌ها می‌توانیم نوع قرارگیری بدن‌ها در لحظۀ قالب‌ریزی را به صورت دقیق تشخیص بدهیم. این چیزی است که از روی اسکلت‌هایی که در قبر‌ها یافت می‌شوند نمی‌توان تشخیص داد».
علاوه بر این با استفاده از این قالب‌ها می‌توانیم از حضور موادی در قبر‌ها آگاه شویم که در طی زمان اثری از خودشان باقی نمانده است.
