این پرندگان غول پیکر که از نظر ظاهری شبیه به شترمرغ و میمون هستند، در طول هزاران سال بدون بال باقی ماندند و زمانی بزرگترین پرندگان جهان بودند. از آنجایی که موآ‌ها تا ۶۰۰ سال پیش در زادگاه شان یعنی نیوزلند حضور داشتند، پر‌ها و تخم‌های آن‌ها دست نخورده پیدا شد.
به گزارش فرادید؛ آیا یک گونه منقرض شده می‌تواند به حیات برگردد؟ این سوال جذابی است که با پیشرفت علم شبیه سازی در طول دهه‌های اخیر بار‌ها مطرح شده است. مثلا در فیلم پارک ژوراسیک احتمالا به یاد دارید که دایناسور‌ها پس از اینکه DNA دست نخورده شان در شکم پشه‌های باستانی در کهربا پیدا شد، دوباره به زندگی بازگشتند. اما در این گزارش می‌خواهیم به پاسخ علم به این سوال برسیم.
واقعیت این است که علم شبیه سازی هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد. اما با این وجود بسیاری از دانشمندان معتقدند که فعلا مسئله زمان است و احتمالا خیلی زود حیوانات منقرض شده دوباره می‌توانند روی زمین راه بروند.
برای شبیه سازی موفقیت آمیز یک حیوان منقرض شده، دانشمندان باید DNA حیوان را تقریباً به شکل کاملا دست نخورده پیدا کنند. برخی از این گونه‌ها به دلیل در دسترس بودن DNA دست نخورده، پتانسیل قابل توجهی برای بازگشت به حیات دارند.
برای مثال، حیواناتی که اخیراً منقرض شده اند، معمولا نمونه‌های موزه‌ای آن‌ها وجود دارد یا گونه‌هایی که در آخرین عصر یخبندان پیدا می‌شوند DNA باستانی دست نخورده‌ای را ارائه می‌دهند. این امر باعث می‌شود که شبیه سازی یا احیای یک گونه منقرض شده معقول، اخلاقی، ایمن و مقرون به صرفه باشد.
اما دایناسور‌ها به دلیل زمان زیادی که سپری شده است، بعید است که بار دیگر به زمین برگردند، اما در قرن‌های آینده بعید نیست که این امر ممکن شود. با این حال ما در این گزارش ۶ گزینه اصلی برای بازگشت به زمین را به شما معرفی می‌کنیم.
به نظر می‌رسد ماموت‌های پشمالو گزینه‌ای عالی برای بازگشت از انقراض هستند. بسیاری از نمونه‌های ماموت پشمالو در یخبندان دائمی سیبری باقی مانده اند. پالئوژنتیک ها، دانشمندانی که مواد ژنتیکی حفظ شده را مطالعه می‌کنند، ژنوم ماموت پشمالو را اخیرا توالی یابی کرده اند.
طبق اعلام شرکت علوم زیستی و ژنتیک Colossal، برای چنین کاری محققان باید ژنوم بقایای یک ماموت پشمالو را توالی‌یابی کنند. آن‌ها سپس این ژنوم باستانی را با ژنوم فیل آسیایی مقایسه می‌کنند تا بخش‌هایی از دی‌ان‌ای که مربوط به مو و چربی‌های ماموت‌ها می‌شود و آن‌ها را برای زندگی در آب و هوای سرد سازگار می‌کند، مشخص کنند. این ماده ژنتیک سپس به سلول‌های پوست فیل آسیایی که در معرض انقراض است منتقل می‌شود. آن‌ها این سلول‌ها را به سلول‌های بنیادی متنوع‌تری که حاوی دی‌ان‌ای ماموت‌ها است تبدیل می‌کنند.
این شرکت چند ماه قبل اعلام کرد که یک بودجه ۱۵ میلیون دلاری برای این کار فراهم کرده است و قرار است این پروژه را در سال‌های آینده به نتیجه برساند.
ببر تاسمانی یا تیلاسین، حیوانی بومی استرالیا و بزرگترین کیسه دار گوشتخوار شناخته شده دوران مدرن بود. این حیوان در دهه ۱۹۳۰ و عمدتاً به دلیل تغییرات آب و هوایی، شکار و فقدان تنوع ژنتیکی منقرض شد.
از آنجایی که آن‌ها اخیراً منقرض شده‌اند، نمونه‌هایی از این حیوان دست نخورده باقی مانده و در حال حاضر در چند آزمایشگاه نگهداری می‌شود. علاوه براین برخی از ببر تاسمانی‌های تاکسیدرمی شده در موزه‌ها DNA را دست نخورده حفظ کردهد.
اخیرا دانشمندان ژن تیلاسین را در ژنوم موش وارد کردند و در کمال تعجب برخی از ژن‌های این حیوان با موفقیت در جنین موش پیدا شد. پس از آن ۶ پروژه بزرگ از طریق موزه استرالیا برای شبیه سازی تیلاسین تامین مالی شدند، اما پس از آن که دانشمندان نتوانستند DNA کافی برای ایجاد یک بانک DNA برای این گونه به دست آورند، به شکل موقت پروژه‌ها را تعطیل کردند.
با نگاهی به دندان‌های نیش حماسی این گربه‌های ترسناک دوران پلیستوسن، ممکن است تعجب کنید که آیا احیای گربه‌های چاقو دندان ایده خوبی است؟
نمونه‌های فسیلی این حیوان به لطف زیستگاه‌های سردی که روزگاری در آن‌ها پرسه می‌زدند تا دوران مدرن باقی مانده اند. علاوه بر این فسیل‌های باستانی این حیوان در چاله‌های قیر لا برا اخیرا پیدا شد، که بررسی‌های جدید نشان داد که نمونه‌ها دست نخورده باقی مانده اند.
اما چالشی که احتمالا بازگشت این جاندار را به زمین سخت می‌کند، عدم وجود زیستگاه مناسب، یافتن یک جانشین نامرتبط قادر به حمل جنین و پرورش آن است. همچنین دستورالعمل‌های IUCN نیز نشان می‌دهد که این بازآفرینی با مخالفت‌هایی روبرو خواهد شد.
موآ؛ این پرندگان غول پیکر که از نظر ظاهری شبیه به شترمرغ و میمون هستند، در طول هزاران سال بدون بال باقی ماندند و زمانی بزرگترین پرندگان جهان بودند. از آنجایی که موآ‌ها تا ۶۰۰ سال پیش در زادگاه شان یعنی نیوزلند حضور داشتند، پر‌ها و تخم‌های آن‌ها دست نخورده پیدا شد. طبق گزارش‌ها، دانشمندان DNA موآ را از پوسته‌های تخم مرغ باستانی استخراج کرده و ژنوم آن را ترسیم کرده‌اند.
اما جالب است که بدانید دانشمندان به اندازه برخی از سیاستمداران مشتاق شبیه سازی موآ و معرفی مجدد این گونه نیستند.
عجیب‌ترین حیوان منقرض شده جهان، دودو است. پرنده‌ای که تنها ۸۰ سال پس از کشف اش به انقراض کشیده شد. علت انقراض هم طبق گزارش IUCN، شکار بی رویه توسط ملوانانی بود که به جزیره موریس می‌رفتند. در واقع دودو در جزیره موریس شکارچی طبیعی نداشت، برای همین هیچ گاه نیازی به شیوه موثری برای دفاع از خود پیدا نکرد و آزاد و رها روی زمین راه می‌رفت.
در چنین وضعیتی وقتی ملوانان به موریس رفتند، آسان‌ترین راه برای تامین غذای خود را شکار دودو دیدند و در مرور زمان این شکار‌های بی رویه منجر به انقراض این پرنده شد. البته ملوانان علاوه بر خود دودو، پوشش گیاهی تشکیل‌دهنده رژیم غذایی و همچنین تخم‌های این پرنده را خوردند و عامل اصلی انقراض آن‌ها را ایجاد کردند.
در حال حاضر دانشمندان امیدوارند که DNA لازم برای ایجاد یک کلون و کشت آن در تخم‌های یک کبوتر را جمع‌آوری کنند. در چنین شرایطی دودو احتمالا می‌تواند به زیستگاه بومی خود بازگردد.
ماموت پشمالو تنها موجود پرموی عظیم در تاندرای سرد پلیستوسن نبود. در حقیقت کرگدن پشمالو ۱۰۰۰۰ سال پیش در قطب شمال منقرض شد. این حیوان همچنین در هنر غار‌های باستانی مانند غار Chauvet-Pont-d'Arc در فرانسه دیده می‌شود.
کرگدن‌های پشمالو دارای مزایای مشابهی مانند ماموت پشمالو هستند. در حال حاضر نمونه‌های حفظ شده خوبی در یخبندان دائمی قطب شمال کشف شده است که باعث شده دانشمندان با موفقیت DNA این حیوان را توالی یابی کنند. آن‌ها ابراز امیدواری می‌کنند که یک کرگدن به طور بالقوه جنین این حیوان منقرض شده را حمل کند.
با این حال، این قربانی تغییرات اقلیمی هم اکنون فاقد مناطق مناسب برای سکونت مجدد است و بدیهی است که باید در هنگام انجام چنین پروژه‌ای مورد توجه قرار گیرد.
سفری هیجانانگیز به یک کویر تاریخی؛ ۶ گنجینهی پنهان بم که از آن بیخبرید 
ویدیو | مبارزه کامل علی اکبری با فایتر برزیلی 
سفر با غافلههای شاه عباسی: زیباترین کاروانسراهای تاریخی اصفهان که باید ببینید 
ویدیو | کنایه سنگین عادل فردوسی‌پور به جواد خیابانی 
بیوگرافی بازیگران سریال دودکش + عکس شخصی و داستان سریال 
