تفال به حافظ امروز چهارشنبه ۱۶ آذر ماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق

نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی

بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور

که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی

گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است

خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی

ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد

که در حسن تو لطفی دید بیش از حد انسانی

چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانان است

مباد این جمع را یا رب غم از باد پریشانی

دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت

ندانی قدر وقت‌ای دل مگر وقتی که درمانی

ملول از همرهان بودن طریق کاردانی نیست

بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی

خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد حافظ

نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی

شرح لغت: خصوص: به ویژه و مخصوصا / رقعه دلقش: به ضم اول سکون دوم پاره‌ی خرقه‌ی وی 

تفسیر عرفانی:

معشوقا! من دوستدار توام و می‌دانم که از این موضوع باخبری، چرا که نادیده‌ها را می‌بینی و نانوشته‌ها را می‌خوانی، در مفهوم این شعر می‌توان گفت، معشوق عالم السر و الخفیات است. از این رو، هر آنچه را که در اعماق وجود سالک درگاهش می‌باشد، مطلع است. در ادامه لازم به ذکر است که سالکان درگاه دوست، غم و رنج فراق از دوست را به دوش می‌کشند و سختی آن را به جان می‌خرند، به یادزمانی که در پناه او ماوا گزینند و در آرامش بسر ببرند.

تعبیر غزل:

خوشا به حالت که مال حلال به دست آوردی و در زندگی ات مال حرام راهی ندارد، تربیت فرزندان و خانواده بستگی به شیوه‌ی کسب مال دارد. از هرچه دست که بدهی، از همان دست می‌گیری. به خدا باید توکل کنی!