4 عضو يك خانواده به اتهام قتل مرد جواني كه از خواستگاري دختر خانواده امتناع مي‌كرد، محاكمه شدند.
17 فروردين سال 86 خانواده مرد جواني به نام رضا با مراجعه به دادسراي جنايي تهران، مدعي شدند كه پسرشان از 2 روز قبل به خانه برنگشته است، تحقيقات پليس براي يافتن سرنخي از رضا آغاز شده بود كه چند ماه بعد، دختر جواني با حضور در دادسراي جنايي، پرده از يك قتل دلخراش برداشت.
اين دختر جوان به مأموران گفت: «از مدت‌ها قبل با رضا دوست بودم و قرار بود با هم ازدواج كنيم اما رضا با وجود اينكه بارها به من وعده ازدواج داده بود، هر بار كه از او درباره ازدواج مي‌پرسيدم، به بهانه‌اي از اين كار سر باز مي‌زد، سرانجام يك روز با مادرم به او زنگ زديم و او را به خانه كشانديم، وقتي او به خانه ما آمد، محمد و حسين، برادرانم، او را به پشت‌بام بردند و به قتل رساندند، بعد هم جسدش را در روخانه كن انداختند.»
دختر جوان گفت: «من بعد از اين اتفاق دچار عذاب وجدان شدم و يك‌بار هم دست به خودكشي زدم اما زنده ماندم تا اينكه موضوع را با پليس در ميان گذاشتم، با اظهارات او، مادر و برادران دختر بازداشت شدند و برادران او به ارتكاب قتل رضا و انداختن جسدش در رودخانه كن اعتراف كردند.»
با گذشت 3 سال از وقوع ارتكاب قتل، هيچ وقت جسد رضا كشف نشد.
محمد و حسين به اتهام مشاركت در قتل و مادر و خواهرشان به اتهام معاونت در قتل از سوي دادسراي جنايي تهران محاکمه شدند، اولياي‌دم نيز خواستار اعتراف متهمان براي يافتن نشانه‌اي از جسد فرزندشان شدند.
در ادامه جلسه، 4 متهم پرونده به ترتيب در جايگاه قرار گرفتند و با بيان اينكه اتهامات خود را قبول ندارند، مدعي شدند كه نه‌تنها مرتكب قتل نشدند بلكه هيچ اطلاعي هم از سرنوشت رضا ندارند، آنها معتقد بودند كه تحت فشار اعتراف كرده‌اند.
بعد از اظهارات متهمان پرونده و بيان آخرين دفاع از سوي آنها، قاضي محمدي كشكولي ختم جلسه را اعلام و صدور حكم را به آينده موكول كرد.
