
در حالی که دانمارک و بسیاری از کشورهای غربی از مراقبتهای بهداشتی رایگان برخوردار هستند ایالات متحده این گونه نیست. حتی مرخصی والدین با حقوق اجباری فدرال نیز در امریکا وجود ندارد.
فرارو- برای بسیاری از افراد هزینه زندگی در امریکا افزایش یافته و آنان در ازای پرداخت این هزینه آن چه ارزش دارد را دریافت نمیکنند.
به گزارش فرارو به نقل از بلومبرگ، «جان گاست» در سال ۱۸۷۲ میلادی رویای آمریکایی را در نقاشی خود به نام «پیشرفت آمریکایی» به تصویر کشید که در آن ایالات متحده به عنوان زنی که کتابی در دست دارد نور را از شرق به غرب میآورد. اگر یک نقاش بزرگ سعی میکرد امروز آمریکا را به تصویر بکشد ممکن است اوضاع کمی متفاوت به نظر میرسید.
شاید حکمفرمایی ایلان ماسک بر سرزمینی از رانندگان اوبر که با پلهای از نظر ساختاری ناقص، طوفانی از قبضها و رسیدهای پزشکی و درمانی و انبوه عابران پیاده که بیانتها روی گوشیهای آیفونشان متمرکز هستند را به تصویر میکشید.
دلایل زیادی وجود دارند که آمریکاییها از «سرزمین آزادگان» و «خانه شجاعان» و هزینههای زندگی گران قیمت آن خسته شده باشند. بنابراین، برخی از مردم تصمیم میگیرند یک پرواز یک طرفه به کشوری با مراقبتهای بهداشتی بهتر، آموزش رایگان و شبکه امنیت اجتماعی گستردهتر را رزرو کنند موضوعی که باعث شده تا «برنی سندرز» نامزد چپگرا وعده تحقق آن شرایط را در خاک امریکا دهد.
یکی از مهاجران که از امریکا به دانمارک رفته میگوید: «اینجا شغل راحتتر پیدا میشود و میانگین حقوق ارائه شده بسیار بالاتر است». او میگوید: «حدود ۴۰ درصد از درآمد برای مالیات در نظر گرفته میشود، اما در پایان روز من و خانوادهام مراقبتهای بهداشتی رایگان دریافت میکنیم. فرزندانام برای رفتن به کالج حقوق دریافت میکنند. من ۵۲ هفته مرخصی تضمین شده والدین را دارم (۳۲ هفته از آن با پرداخت کامل حقوق) و پنج هفته مرخصی با حقوق سالیانه.»
به نظر میرسد رویای جدید امریکایی ترک امریکاست. پست این کاربر امریکایی نقل مکان کرده به دانمارک تاکنون نزدیک به ۷۵ هزار لایک دریافت کرده است و جای تعجبی ندارد. دانمارک سابقه بسیار خوبی در انتخاب شدن به عنوان یکی از شادترین کشورهای جهان را دارد. اخیرا آن کشور در رتبه دوم گزارش شادی جهانی درست پس از فنلاند قرار گرفت. از سوی دیگر، آمریکا در رده شانزدهم از نظر میزان شاد بودن مردمان قرار گرفته است.
بیایید مقایسهای میان زندگی در امریکا با دانمارک داشته باشیم. نخست در مورد میانگین حقوق و نابرابری باید گفت که به طور متوسط، آمریکاییها نزدیک به ۷۰۰۰۰ دلار در سال درآمد دارند. دانمارکیها در این مقیاس کمی پایینتر هستند و حدود ۵۹۰۰۰ دلار درآمد دارند. به خاطر داشته باشید که میانگین درآمد لزوما و همواره کل داستان را بیان نمیکند.
پشت پرده میانگین درآمد در امریکا طیف وسیعی از مسائل وجود دارند از میلیاردرها گرفته تا افرادی که دو شغل دارند در حالی که زیر خط فقر زندگی میکنند. شاخص جینی که نابرابری درآمدی را اندازه گیری میکند ایالات متحده را با چین، مکزیک و السالوادور همطراز ساخته است. در دانمارک، شکاف بین فقیر و ثروتمند به طرزی باورنکردنی اندک است و تقریبا همه میتوانند فارغ از شغلشان دستمزد رضایت بخشی داشته باشند.
بر اساس شاخص جینی که معیاری برای سنجش نابرابری درآمد است ایالات متحده یکی از نابرابرترین مکانها در جهان توسعه یافته قلمداد میشود. در ابتدا، شیوع کرونا تهدیدی برای تشدید وضعیت نابرابری در امریکا بود و اکنون افزایش قیمتها در امریکا ادامه دارد.
اکنون حداقل دستمزد فدرال امریکا ۷ دلار و ۷۵ سنت در ساعت است و باعث شده تا کارگران به افزایش حقوق نیاز داشته باشند، زیرا نرخ تورم افزایش یافته است. به این موارد باید بیعدالتی نژادی را نیز افزود که هیچ بخشی از جامعه آمریکا را بیتاثیر نگذاشته است از خرید خانه گرفته تا شغل و ثروت اندوزی. با این حال، تبعیض نژادی به عنوان یک مشکل رو به رشد در دانمارک نیز دیده میشود، زیرا اقدامات تجاوزکارانه علیه رنگین پوستان و سیاستهای بحث برانگیز مهاجرتی باعث جلب توجه به این موضوع شده است.
در مورد میزان برابری، بخشی از دلیل برابری دانمارک از نظر درآمد به شبکه امنیت اجتماعی قوی آن مربوط میشود. به هر حال، این کشور بسیار کوچکتر است امری که تامین مالی آن را قدری آسانتر میسازد. البته مالیاتهای بسیار بالاتر دانمارک در این زمینه موثر بوده اند.
اگر از مالیات متنفر هستید دانمارک ممکن است برای شما جای مناسبی به منظور زندگی نباشد. بیش از نیمی از درآمد دولت دانمارک از مالیات، به ویژه درآمدهای سنگین بر روی کالاها و خدمات حاصل میشود. بالاترین نرخ مالیات بر درآمد شخصی قانونی برای دانمارکیها ۵۵.۹ درصد است که تنها ۱.۳ برابر میانگین حقوق است. برای مقایسه، در ایالات متحده اگر ۸.۸ برابر میانگین درآمد داشته باشید بالاترین نرخ ۴۳.۷ درصد را پرداخت میکنید. دانمارک بیش از نیمی از درآمد خود را از طریق مالیات به دست میآورد.
در حالی که دانمارک و بسیاری از کشورهای غربی از مراقبتهای بهداشتی رایگان برخوردار هستند ایالات متحده این گونه نیست. حتی مرخصی والدین با حقوق اجباری فدرال نیز در امریکا وجود ندارد. ایالات متحده تنها کشور پردرآمدی است که این حقوق و مزایا را ارائه نمیدهد به این معنی که بسیاری از آمریکاییها باید بین مراقبت از نوزاد خود و کسب درآمد یکی را انتخاب کنند.
بخشی از مشکل آن است که آمریکاییها تقریبا چهار برابر بیشتر از شهروندان سایر کشورهای توسعه یافته برای دارو هزینه پرداخت میکنند. به عنوان مثال، انسولین را در نظر بگیرید. بیش از ۱۰ میلیون آمریکایی به این دارو نیاز دارند، اما خرید آن صدها دلار هزینه در ماه برای آنان به همراه خواهد داشت که باعث میشود برخی از افراد مبتلا به دیابت تصمیمات مرگباری مانند جیرهبندی یا ترک کامل درمان را بگیرند.
هزینه اصلی دیگر زندگی آموزش است. در سایت Reddit این زوج مهاجر که از امریکا به دانمارک مهاجرت نمودهاند اشاره کرده بودند که نه تنها فرزندان آیندهشان به صورت رایگان به دانشگاه میروند بلکه برای به دانشگاه رفتن پول نیز دریافت خواهند کرد. حمایت درآمدی محدود مستقیما از سوی دولت تامین میشود که به کاهش هزینههای اسکان و تامین غذای جوانان در زمانی که آنها در دانشگاه هستند کمک میکند.
در امریکا هزینه کالج بالاست. در سال تحصیلی ۲۰۱۹ – ۲۰۲۰ میلادی متوسط شهریه برای یک کالج خصوصی غیرانتفاعی چهارساله ۴۸۹۶۵ دلار بود که ۱۳۰ درصد نسبت به ۲۰ سال قبل جهش داشت. میانگین هزینه تحصیل در دانشگاههای خصوصی بیش از ۷۰ درصد از متوسط درآمد خانوارهای ایالات متحده را تشکیل میدهد در حالی که دو دهه قبل این میزان کمی بیش از ۵۰ درصد بود. در اینجا خوانندگان آمریکایی ممکن است بپرسند که دقیقا چگونه میتوانند به دانمارک بروند. نویسنده پست در ردیت گفته که با یک شهروند اتحادیه اروپا ازدواج کرده است. این یک راه آسان برای رفتن به دانمارک است.
با حمله روسیه به اکراین مشخص شد خیلی از این دولتهای سوشیال دموکرات هزینه های واجب دفاعی رو خرج همین صدقات به شهروندان کردن (و ازون بدتر خرج مهاجرانی اکثرا از خاورمیانه با کمترین قرابت با ارزشهای لیبرال)
این مدل حکمرانی اگر مثل ایالات متحده 250 سال دووم آورد بعد میتونه ادعای بهتر بودن بکنه
نه اینکه تمام هزینه های دفاعی رو بندازی رو دوش آمریکا، بعد بیآی براش تاسف بخوری که تو بلد نیستی رفاه ایجاد کنی