کوین راد، نخست وزیر استرالیا، از آمریکا مصرانه خواسته است تا مانند این کشور برای مقابله با گرمایش زمین به پیمان کیوتو بپیوندد.
وی گفت تمام کشورهای توسعه یافته، از جمله آمریکا، باید بخشی از راه حل برای این معضل جهانی باشند.
استرالیا در زمان زمامداری جان هوارد، نخست وزیر سابق این کشور که هفته پیش پس از یازده سال صدارت از حزب کارگر شکست خورد، در برابر فشار جامعه بین المللی برای ملحق شدن به پیمان کیوتو مقاومت کرده بود.
اما راد در اولین روز از به دست گرفتن قدرت در استرالیا اسناد مرتبط با این پیمان را امضا کرد و باعث شد که آمریکا تنها کشور صنعتی جهان باشد که این پیمان را نپذیرفته است.
نخست وزیر جدید استرالیا در یک گفتگوی رادیویی در این کشور گفت: «موضع ما در قبال کیوتو روشن است؛ ما می گوییم که همه کشورهای صنعتی و در حال توسعه باید بخشی از راه حل برای معضل تغییر آب و هوا باشند. بنابراین لازم است که ببینیم ایالات متحده به کشوری حامی کیوتو تبدیل شده است.»
موضع جدید استرالیا، هیئت آمریکایی شرکت کننده در کنفرانس تغییر آب و هوا در بالی را در موقعیت سختی قرار داده است.
حدود 190 کشور جهان در جزیره بالی اندونزی گرد آمده اند تا درباره پیمان جایگزین کیوتو مذاکره کنند. پیمان کیوتو در سال 2012 منقضی می شود.
اغلب شرکت کنندگان در این کنفرانس امیدوارند که پس از دو هفته گفتگو بتوانند بر سر پروسه مذاکره ای دو ساله برای تعیین پیمان جایگزین کیوتو به توافق برسند.
اما آن طور که از جلسه روز چهارشنبه (5 دسامبر، 14 آذر) مشهود بوده است، کشورهای شرکت کننده - چه غنی و چه فقیر - در مورد پیمان آتی مقابله با گرمایش زمین اختلاف نظر دارند.
کارشناسان هشدار داده اند که شکست در این زمینه ممکن است به پیامدی فاجعه بار برای ساکنان کره زمین بیانجامد. آنها می گویند اگر کشورهای جهان برای مقابله با گرمایش زمین اقدام فوری نکنند، بروز خشکسالی، موج گرما، بیماری ها، بالا آمدن سطح آب به خاطر آب شدن یخچال های قطبی و جاری شدن سیل در بسیاری از نقاط جهان، به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.
بنا به تحقیقی که توسط سازمان "همکاری اقتصادی و توسعه" انجام شده است، تاثیر بالا آمدن آب و جاری شدن سیل در شهرهای بزرگ ساحلی آسیا، تا سال 2070 احتمالا جان و سلامت 150 میلیون نفر از ساکنان این مناطق را در معرض خطر جدی قرار خواهد داد.
به گفته مقامات این سازمان در حال حاضر 40 میلیون نفر به خاطر بالا آمدن سطح آب در شرایط بسیار نامطلوب زندگی می کنند.
سازمان ملل متحد در سال 1997 برای مقابله با پدیده گرمایش زمین پیمان کیوتو را معرفی کرد که 175 کشور جهان به آن پیوسته اند.
پیمان کیوتو از 36 کشور صنعتی جهان خواسته است تا سال 2012 میزان گازهای گلخانه ای تولیدی خود را به طور میانگین به پنج درصد کمتر از میزان این گازها در سال 1990 برسانند.
گازهای گلخانه ای - دی اکسید کربن و چند گاز دیگر - به طور طبیعی در جو زمین یافت می شود و برای ادامه حیات بر روی کره زمین حیاتی است. حضور این گازها باعث می شود که دمای کره زمین قابل زندگی برای بشر و موجودات دیگر باشد.
مشکل از آن جا ناشی می شود که میزان این نوع گازها به دلایل مختلف، که اصلی ترین آن فعالیت صنعتی بشر است، بیش از حد افزایش یابد. وقتی گرمای جو به خاطر حضور بیش از اندازه دی اکسید کربن و دیگر گازها راه فرار نداشته باشد، میانگین دمای زمین به طور خطرناکی بالا می رود و توازن اکوسیستم زمین مختل می شود.
مقامات آمریکایی گفته اند در مذاکرات برای تعیین پیمان جایگزین کیوتو شرکت می کنند اما حاضر نیستند مانند کشورهای اروپایی به توافق های الزام آور برای کاهش میزان گازهای گلخانه ای بپیوندد. ظاهرا آنها ترجیح می دهند با حمایت مالی از تولید و توسعه انرژی های تجدید پذیر و همچنین استفاده بهینه از سوخت های فسیلی، با گرمایش زمین مقابله کنند.
هند، چین و برزیل کشورهای در حال توسعه هستند که میزان تولید گازهای گلخانه ای آنها بسیار بالاست و عضو پیمان کیوتو نیز نیستند.
