اوكرايني‌ها امروز يك‌بار ديگر پاي صندوق‌هاي راي مي‌روند تا پس از سال‌ها گذشت از «انقلاب نارنجي» بار ديگر براي سرنوشت خود تصميم‌گيري كنند؛ تصميمي كه به گفته تحليل‌گران سياسي بازگشتي به دوران قبل از انقلاب نارنجي است.
طبق نظرسنجی‌ها منتشر شده، «ویکتور یانوکوویچ»، نخست‌وزیر سابق و رهبر اپوزیسیون اين كشور كه در سال 2004 ميلادي شكست سنگيني را از جانب «يوليا تيموشنكو»، بانوي نارنجي و يار ديرينه‌اش «ويكتور يوشچنكو» پذيرفت، بار ديگر قدرت را در اين كشور دست مي‌گيرد.
ویکتور یانوکوویچ كه براساس نظرسنجی‌ها بیش از یک‌سوم آرا را تصاحب خواهد کرد، در سال ۲۰۰۴ ميلادي نخست‌وزیر اوکراین بود و متهم به تقلب در انتخابات ریاست‌جمهوری شد؛ در آن زمان پس از هفته‌ها تظاهرات که به «انقلاب نارنجی» شهرت یافت، انتخابات ریاست‌جمهوری بار دیگر برگزار شد و ویکتور یوشچنکو، رئيس‌جمهوري كنوني به پیروزی دست یافت. اما سياست‌هاي اشتباه يوشچنكو در قبال يار هميشگي خود، يوليا تيموشنكو باعث شد كه محبوبيت و كارايي انقلاب نارنجي نزد اوكرايني‌ها از بين برود تا جايي‌كه بسياري از تحليل‌گران معتقدند كه یولیا تیموشنکو، نخست‌‌وزير كنوني تنها ۲۰ درصد آرا را کسب می‌کند و اين در واقع پاياني بر عصر نارنجي اوكراين است.
دشمني بين اين دو يار قديمي تا جايي پيش رفت كه سياستمداراني ناآشنا توانستند، از ميان همين اختلاف‌هاي كوچك قد علم كنند؛ يكي از اين افراد «سرگئی تیگی‌پکو»، رئیس ثروتمند سابق بانک مرکزی است؛ برخي بر اين باورند كه او مي‌تواند حتي كنار يانوكويچ جاي بگيرد و به مرحله دوم راه يابد.
تمامي کاندیداها وعده نزدیکی به اتحادیه اروپا و هم‌زمان روابط خوب با روسیه را می‌دهند؛ از دیگر وعده‌هائی که بر روی پلاکاردها نقش بسته‌اند ایجاد امکانات شغلی، مبارزه با فقر و فساد است. در ميان تنها یوشچنکو که از هیچ شانسی برای کسب دوباره كرسي ریاست‌جمهوری برخوردار نیست، وعده عضویت در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را مي‌دهد تا شايد بتوانند يك‌بار ديگر كرسي رياست‌جمهوري اوكراين را در دست بگيرد. حال آن‌كه بسياري از كارشناسان معتقدند كه یوشچنکو تنها رهبر یک انقلاب مسالمت‌آمیز نیست که پس از یک دوره، از سوی مردم براي بار دوم انتخاب نمی‌شود و براي او نيز سرنوشتي مانند «لخ والسا»، رهبر جنبش همبستگی لهستان رقم خورده است.
یوشچنکو مانند بسیاری دیگر از رهبران دچار «بیماری کاخ‌نشینی» شد و «بله قربان‌گویان» مانع از اجرای روند اصلاحات شدند؛ مبارزه با فساد در حد سخن باقی ماند و گزارش‌هائی از زندگی شبانه پسر او صفحات روزنامه‌ها را پر کرد. اما مهم‌تر از همه این‌که یوشچنکو نتوانست دره عمیق ميان شرق روسی زبان و غرب این کشور را پر کند؛ دره‌اي كه مي‌توانست با همكاري با بانوي نارنجي اوكراين به‌خوبي پر شود. در این میان یولیا تیموشنکو که براثر بحران اقتصادی، کاهش بهای پول این کشور (هریونا) و افزایش شدید بیکاری از محبوبیت‌اش کاسته شده، در مبارزه انتخاباتی خود شعار «دیکتاتوری قانون» را می‌دهد تا با فاصله گرفتن از سياست‌هاي سال 2004 ميلادي بتوانند در عرصه قدرت اوكراين باقي بمانند؛ عرصه‌اي كه بدون شك ديگر جايي براي رهبران نارنجي اوكراين ندارد.
