درباره توئیت عجیب مازیار ناظمی

توئیت عجیب مازیار ناظمی، سخنگوی وزارت ورزش در مورد گزینه‌های جانشینی کارلوس کی روش، این سوال را ایجاد کرد سرمربی بعدی تیم ملی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

 

به گزارش ورزش سه، تنها چند ساعت بعد از حذف تیم ملی از جام ملت‌های آسیا و در حالی که هواداران ایرانی هنوز در شوک شکست سنگین مقابل ژاپن بودند، توئیت مازیار ناظمی شگفتی جدیدی را رقم زد:" باشکوه‌تر طلوع می‌کنیم! بزرگان مربیگری فوتبال جهان در صف مذاکره برای فوتبال ایران؛ زیدان، کلینزمن، مورینیو. "

در اینکه این گزینه‌ها حتی پای مذاکره با فدراسیون فوتبال/ وزارت ورزش هم نخواهند نشست، تردیدی نیست، اما با توجه به اینکه این توئیت می‌تواند نشان دهنده بخشی از ذهنیت تصمیم گیران در مورد آینده نیمکت تیم ملی باشد، نمی‌توان به راحتی از کنار آن گذشت.

پروسه انتخاب مربی برای هیچ تیمی کار ساده‌ای نیست، به ویژه اگر قرار باشد مربی جدید جانشین کسی شود که برای مدتی طولانی آن نیمکت را در اختیار داشته، از محبوبیت ویژه‌ای بین بازیکنان برخوردار بوده و حتی حالا و بعد از شکست اخیر هم بین گروهی از طرفداران مقبولیت بالایی دارد.

در چنین شرایطی، برای پیدا کردن جانشین برای کی روش، دو ویژگی در مربی جدید از بیشترین اهمیت برخوردار است؛ فلسفه بازی و کاریزما.

تیم ملی با هدایت کی روش سال‌ها براساس دفاع- ضدحمله بازی کرده و هرچند در جام ملت‌ها تلاش کرد تا شکل جدیدی از بازی را به نمایش بگذارد، اما دوران حضور ۸ ساله او بی تردید با استحکام دفاعی و پیروزی‌های اقتصادی در یاد‌ها خواهد ماند؛ شیوه بازی‌ای که حتی برای خود او هم تغییر دادن آن چندان راحت نبود.

بسیاری از بازیکنان فعلی تیم ملی در زمان کی روش اولین بازی‌های ملی شان را انجام دادند و تقریبا با شیوه بازی او تطبیق پیدا کرده اند و اگر قرار باشد مربی جدید با شیوه و استراتژی‌ای کاملا متفاوت روی نیمکت تیم ملی بنشیند، شاید در کوتاه مدت دچار مشکل شود.

اما شاید حتی مهم‌تر از مسئله فنی، کاراکتر مربی جدید است که باید مورد توجه قرار بگیرد. کی روش علی رغم همه درگیری‌هایی که با اهالی فوتبال داشت، درون تیمش به عنوان یک رهبر واقعی پذیرفته شده بود؛ کسی که تک تک تصمیماتش بدون کوچکترین تردیدی مورد اطاعت قرار می‌گرفت و البته محبتی که نثار بازیکنان می‌کرد، آن‌ها را به سربازانی جان بر کف تبدیل کرده بود که حاضر به هر فداکاری‌ای برای او هستند.

اگر مربی جدید نتواند در کوتاه‌ترین زمان، رابطه مشابهی با بازیکنان ایجاد کند، کار دشواری برای موفقیت خواهد داشت. شاید از این نظر بتوان پیدا کردن جانشین برای کی روش را با چالش باشگاه‌هایی مثل چلسی (در دوره اول) و اینتر بعد از جدایی ژوزه مورینیو مقایسه کرد؛ زمانی که هنوز آقای خاص برای بازیکنانش در کنفرانس‌های مطبوعاتی خط و نشان نمی‌کشید.

تصویر معروف اشک ریختن مارکو ماتراتزی در آغوش مورینیو بعد از آخرین حضور سرمربی پرتغالی روی نیمکت اینتر نشانه محبوبیت او در بین بازیکنان نرآتزوری بود؛ چیزی که خیلی زود کار را برای رافا بنیتس اسپانیایی دشوار کرد. بنیتس علی رغم کارنامه قابل قبول، هیچ گاه مربی کاریزماتیکی نبود و حضور او روی نیمکت اینتر بعد از مورینیو و بعدا در رئال به جای کارلو آنچلوتی (یک مربی دیگر که رابطه پدرانه‌ای با بازیکنانش ایجاد می‌کند) ناکامی‌هایی تمام عیار بود؛ بنابراین شاید بد نباشد که دوستان تصمیم گیر، تنها به فکر "استخدام یک مربی بزرگ" نباشند و کمی به ویژگی‌های مختلف او هم فکر کنند؛ چه بسا اسم بزرگ به تنهایی برای رقم زدن روز‌های باشکوه‌تر کافی نیست.