یک عضو مجلس خبرگان رهبری با تاکید بر اینکه اگر بخواهیم همه کسانی که در عرصه حضور داشته و دارند و حتی نخست وزیر امام و طرفداران امام را مخالف امام فرض کنیم، دیگر چیزی برای نظام ما باقی نمی ماند، گفت: این تبلیغات، امام را زیر سئوال بردن و مخدوش کردن است. امام محبوب دل مردم است، چرا باید به دنیا بگوییم مردم ما از امام برگشته اند، این اعلام هیچ پیام و مفهومی جز سیاست بازی ندارد.
آیت الله هاشم هاشم زاده هریسی در پاسخ به سوالی درباره ماهیت توهین ها و اهانت های صورت گرفته نسبت به حضرت امام خمینی(س)، اظهار کرد: این توهین ها، ماهیت سیاسی روز را دارد.
وی گفت: این مساله ناشی از ماهیت دشمنی و مخالفت با امام نیست چرا که حضرت امام محبوب دل ها و معشوق این مردم است و مردم ما نیز به امام علاقه دارند، مخصوصا امروز که دیگر امام در بین ما نیست. مردم حتی بیشتر از روزهایی که امام حضور داشته اند به ایشان علاقه مندند.
به گفته وی، ممکن است زمانی که امام حضور داشت برخی نارضایتی های طبیعی وجود می داشت و یک عده یی ناراضی و ناراحت می شدند، اما باید گفت که این موارد امروز مطرح نیست و لذا باید گفت امام دیگر امروز مورد تعرض کسی نیست و مخالفت با امام موضع کسی نیست و حتی برخی مخالفان هم به دلیل برخی شرایط پیش آمده، به امام گرایش پیدا کرده اند.
عضو مجلس خبرگان با تاکید بر اینکه سیاست بازی موجب شده که هر طرف سعی کند بوسیله این شرایط ایجاد شده طرف مقابل خود را محکوم و متهم کند، عنوان کرد: سیاست عاملی شده تا از امام مظلوم سوء استفاده شود و گرنه امام مورد علاقه مردم است و این توهین اصلا ماهیت ریشه داری ندارد بلکه ماهیت آن سیاسی و مربوط به مسائل امروز است و هر طرف می کوشد طرف مقابل را متهم کند که عامل آن هم بی تقوایی است که در جامعه ما ایجاد شده و روز به روز هم بیشتر می شود و در واقع سیاست وسیاست بازی، تقوای اجتماعی ما را مخدوش کرده که این مساله بسیار هم خطرناک است.
هاشم زاده هریسی با بیان اینکه متاسفانه شاهدیم که روز به روز تقوا در جامعه ما انحطاط پیدا می کند و سیاست های تهی از اخلاق و تقوا در حال گسترش است، اظهار داشت: ما باید امام را مصون بداریم چرا که امام تنها رهبر انقلاب ما نبوده، بلکه هویت این نظام و انقلاب است و امام تشکیل دهنده این نظام است و اگر صد سال بعد هم شخصیت امام مخدوش شود،انقلاب و نظام ما مخدوش می شود. چرا که برخی رهبران متعلق به دوران خود هستند اما امام دوره ای نیست و شخصیت امام اگر صد سال و هزار سال دیگر هم مخدوش شود، نظام مخدوش می شود. لذا باید امام را مصون بداریم و قداست وی را حفظ کنیم و اگر هم کسی توهینی و جسارتی کرد باید آن را مخفی بداریم و نباید آن را علنی کنیم.
وی افزود: وقتی ماهیت و ریشه توهین معلوم نیست چه دلیلی دارد که آن را علنی کنیم، با علنی کردن فقط جراتشان را بیشتر می کنیم. خوب ممکن است یک فرد نادانی کاری کرده و چند نفر محدود هم نظاره کرده باشند، اما ما نباید آن را در بوق و کرنا کرده و به جهان اعلام کنیم. این اعلام چه فایده ای برای ما دارد؟!
وی با بیان اینکه اگر تلاش کنیم تا اثبات شود که همه این کار را کرده اند که برای ما و نظام ما بدتر است، گفت: مخدوش کردن امام، نظام را مخدوش کردن است؛ چرا باید اینگونه تبلیغ و مانور داده شود مگر این کارها و تهمت ها گناه نیست، بر اساس باورهای دینی ما، حتی به دشمن خود هم نباید تهمت بزنیم.
هاشم زاده هریسی با ابراز نگرانی از اینکه معلوم نیست که می خواهیم به کجا برویم و هدف از این حرکتها چیست، گفت: این عمل انگیزه ای جز انگیزه سیاسی ندارد. چرا از امام استفاده و هزینه می کنیم، امام از مقدسات این نظام است این روند مناسب نیست و حتی اگر اتفاق هم افتاده باشد این رویکرد صحیح نیست.
وی با تاکید بر اینکه اعلام این مساله به جهان صحیح نیست و گناه بزرگی است که در حال مرتکب شدن به آن هستیم، عنوان کرد: این رویکرد و رفتاری که از خود نشان می دهیم، تیشه ایی است که به دست گرفته و به ریشه خود می زنیم.
هاشم زاده هریسی درباره تبعات ادامه این روند، توضیح داد: وقتی امام زیر سئوال رفته و تضعیف شود و امام را مورد تهاجم ملت و افراد خاص و حتی طرفداران امام فرض کنیم در واقع نظاممان را ضعیف می کنیم و اگر این مرض سرایت یابد، زین پس هر روز یک جنجال و ماجرا و اتهام علیه کسی در جامعه ایجاد می شود و در نتیجه آن تقوا و اخلاق مخدوش می شود و سیاست های ما آلوده به بی تقوایی می شود.در واقع این مرضی است که اگر بماند، روز به روز گسترش می یابد و غده سرطانی است که هر روز بزرگتر می شود و سرانجام هم ما را خفه می کند. لذا این گونه فتنه ها را باید در نطفه خفه کرده و از آنها جلوگیری کرد.
وی در پایان تاکید کرد:نباید بگذاریم کسانی که این سرو صدا و بوق و کرنا را ایجاد کرده اند از این مساله منتنع شوند که اگر اینگونه شد، فردا نوع دیگر آن را، راه می اندازند.
