شماري از سرشناس ترين نويسندگان، خاخام ها، مادران سربازان کشته شده در تهاجم آمريکا به عراق، برخي از نمايندگان و سناتورهاي آمريکايي از نظاميان اين کشور خواستند تا از دستور حمله احتمالي به ايران سرپيچي کنند.
در اين نامه فرماندهان عالي‌رتبه نظامي آمريکا را از حمله به ايران بر حذر داشتند و تاکيد کردند هر حمله آمريکا به ايران، غيرقانوني و جنايتکارانه است و از نظاميان آمريکايي خواستند که در برابر هرگونه دستور حمله‌ي به ايران، نافرماني و از حمله به ملتي که به هيچ وجه خطر جدي و يا فوري، براي ملت آمريکا نيست خودداري کنند، زيرا حمله به ايران، به عنوان يک ملت مستقل و داراي حق حاکميت بر سرنوشت خويش، با 70 ميليون جمعيت، جنايت است و جنايتي با ابعاد بزرگ محسوب مي‌شود.
نويسندگان نامه با تاکيد بر اين که آمريکا منشور ملل متحد را امضا کرده است، اظهار داشتند: «در اين منشور آمده است، اعضاي سازمان ملل، در روابط بين‌المللي خود، موظفند که از توسل به تهديد، و يا از به کار بردن زور، عليه تماميت ارضي، و يا عليه استقلال سياسي هر دولتي خودداري کنند؛ با توجه به اين که ايران، به آمريکا حمله نکرده است، و با توجه به اين که آمريکا ملزم به رعايت قوانين بين‌الملل و از امضا کنندگان آن است لذا هرگونه حمله آمريکا به ايران، غير قانوني خواهد بود. نه فقط از نظر قوانين بين المللي؛ بلکه از نظر قانون اساسي خود آمريکا، که قوانين سازمان ملل را به عنوان قانون برتر پذيرفته است.»
به گزارش العالم، نويسندگان نامه تاکيد کردند: «نظاميان با اطاعت کردن از فرامين فرماندهان، از مسووليتي که در قبال قوانين بين‌المللي دارند، مبرا نمي‌شوند و براساس قانون همکاري و همراهي در انجام يک جنايت جنگي، خود، جنايتي بين‌المللي به حساب مي آيد.»
در اين نامه همچنين آمده است هيچ يک از اتهامات بوش به ايران، ثابت نشده است. نه ساختن بمب اتمي؛ و نه کمک به مقاومت عراق در برابر آمريکا. اين اتهامات اگر، بر فرض، ثابت هم مي‌شدند، باز هم نمي‌توانستند يک جنگ غيرقانوني را توجيه کنند و به آن مشروعيت بخشند. با اين وجود حمله به ايران مي تواند ارتش ايران را به حمله به نيروهاي آمريکايي مستقر در عراق تحريک کند که به دنبال اين امر احتمال کشته و يا اسير شدن هزاران تن از سربازان آمريکايي وجود دارد.
در اين نامه آمده است: «ما از نظاميان آمريکايي مي‌خواهيم که به نتيجه‌ي کار در عراق بنگرند و بايد به اين واقعيت توجه کرد که استفاده‌ي جنون‌آميز از راه حل نظامي، تا به چه اندازه براي ما دشمن به وجود آورده و خانواده هاي آمريکايي را به خطر انداخته است.»
اين نامه مي افزايد: «بدانيد که شما با اطاعت از فرامين غيرقانوني، و يا با امضاي اين نامه، به استقبال خطر مي‌رويد. ما اين درخواست را آگاهانه، و با انديشيدن کامل به جوانب کار، امضا کرده ايم؛ و ديگران را به امضا کردن اين درخواست دعوت مي‌کنيم.»
اگر شما از فرمان غيرقانوني حمله به ايران پيروي کنيد، اين امکان وجود خواهد داشت که به عنوان جنايتکاران جنگي، مورد تعقيب قرار بگيريد. اگر شما، از درخواست ما تبعيت کنيد، و آنچه را نوشته‌ايم به حساب بياوريد، و از فرمان غيرقانوني حمله به ايران، اطاعت نکنيد، اين امکان وجود خواهد داشت که به صورتي مغاير با قانون، به اتهام «جنايت يا خيانت» تحت تعقيب حکومت آمريکا قرار بگيريد.
اين امکان وجود خواهد داشت که شما را، بر خلاف قانون، به دادگاه هاي نظامي بکشانند؛ و زندانيتان کنند. مسوولان سياسي، غالبا مي‌گويند که راه حل نظامي، بايد آخرين احتمال باشد. ما مصرانه از شما مي‌خواهيم از دستور حمله به ايران اطاعت نکنيد. ما به شما قول مي‌دهيم که در آنصورت، به ياريتان بشتابيم و به خاطر حمايت از توده‌هاي مردم آمريکا و به خاطر حمايت از مردم عادي و بي‌گناه يک سرزمين ديگر ازشما حمايت کنيم.
