عبدالرضا هوشنگ مهدوی، محقق تاریخ روابط خارجی ایران، نویسنده و دیپلمات پیشین ایرانی در سن ۸۵ سالگی در تهران درگذشت.
مهمترین اثر عبدالرضا هوشنگ مهدوی، "تاریخ روابط خارجی ایران از ابتدای دوره صفویه تا پایان قاجاریه" و "سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی" است. این کتاب ها در دانشگاه های ایران تدریس شده است. "آخرین سفر شاه" نوشته ویلیام شوکراس هم از مهمترین ترجمه های آقای مهدوی است.
او دانش آموخته رشته حقوق بین الملل از دانشگاه سوربن در فرانسه و از دیپلمات های ایران تا سال ۱۳۵۹ بود.
مهدوی مدتی رئیس اداره محرمانه، آرشیو و کتابخانه وزارت امور خارجه بود.
در زمان وقوع انقلاب بهمن ۱۳۵۷، مهدوی کاردار سفارت ایران در لندن بود و در انتقال سفارت از پرویز راجی، آخرین سفیر شاه در لندن به انقلابیون نقش داشت.
او اولین رئیس هیئت نمایندگی ایران در بریتانیا پس از انقلاب شد که همزمان با دوره ابراهیم یزدی وزیر خارجه دولت موقت مهدی بازرگان بود.
پس از بازنشستگی از وزارت امور خارجه، مهدوی در دانشکده وزارت امور خارجه و دانشگاه امام صادق به مدت ۱۶ سال به تدریس پرداخت.
از عبدالرضا هوشنگ مهدوی بیش از هفتاد عنوان مقاله و کتاب تالیفی و ترجمه باقی مانده است.
