به رغم آنکه ساختمان وزارت کشور در روزهاي ابتدايي ثبت نام از نامزدهاي دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري شاهد حضور سياستمداران نبود، اما در دو روز پاياني مهلت قانوني ثبت نام محسن رضايي، محمود احمدي نژاد، مهدي کروبي و ميرحسين موسوي مهم ترين رقيبان انتخابات خردادماه همراه با شناسنامه هايشان در مقابل خبرنگاران حاضر در وزارت کشور، کانديداتوري خود را قطعي کردند.
به اين ترتيب سه نامزد انتخاباتي که در ائتلافي نانوشته، تغيير شرايط موجود را هدف اصلي حضورشان در صحنه رقابت هاي انتخاباتي اعلام کرده اند، بيش از چند ماه گذشته تلاش خواهند کرد مواضع شان را به صورتي شفاف تر و صريح تر در برابر تنها کانديداي طرفدار وضع موجود يعني محمود احمدي نژاد بيان کنند. به اين صورت در آستانه انتخابات رياست جمهوري و افزايش فعاليت انتخاباتي ستادهاي نامزدها، بيش از پيش ديدگاه هاي رقيبان محمود احمدي نژاد مشخص مي شود.
آنچه در اين ميان فصل مشترک ديدگاه هاي نامزدها و شخصيت هاي حاضر در ستادها به شمار مي آيد، نقد عملکرد دولت نهم در زمينه هاي مختلف مديريت اجرايي کشور و نويد بازگشت کشور به مسير عقلانيت در صورت پيروزي در انتخابات است. در حال حاضر خواست تغيير تنها مطالبه يي در سطح نخبگان نيست و به گواه گپ و گفت هاي کوچه و بازار اين نيازي است که از متن جامعه شنيده مي شود. همين علت باعث شده کروبي، موسوي و رضايي با تمام تفاوت هايي که با يکديگر دارند، در صف اتحاد تغيير جاي بگيرند.
دولت نهم از ابتداي روي کار آمدن، نويد تشکيل کابينه 70 ميليوني را داد اما با معرفي اسامي وزيران منتخب رئيس دولت به مجلس هفتم مشخص شد کابينه جديد نه تنها قوي تر از کابينه هاي گذشته نيست بلکه نداشتن برخي مشخصه ها همچون تجربه کار مديريتي در سطوح بالا و عدم آشنايي با وزارتخانه پيشنهادي تکميل کابينه را ماه ها به تاخير انداخت. اين موضوع را با اندکي تساهل مي توان آغاز فاصله گرفتن جريان اصولگراي حاضر در دولت نهم از ديگر جريان هاي سياسي اصولگرا و تصورات مردم نسبت به اين دولت دانست. چه آنکه محمود احمدي نژاد پيش از تشکيل کابينه و در هفته هاي منتهي به برگزاري انتخابات رياست جمهوري نهم بارها مديران گذشته را به انحصارطلبي سياسي و وام دار بودن به جريان سياسي متبوع شان مورد نقد قرار داده بود.
بنابراين تصور جامعه بر اين بود که منتقد تشکيل کابينه هاي به زعم وي گروهي و سياسي خود کابينه يي طبق وعده هايش فراحزبي تشکيل خواهد داد. همين امر را نيز مي توان سرآغاز تشکيل اتحاد نانوشته تغيير، از سال 84 به اين سو محسوب کرد که در آن بخشي از بدنه اصولگرايي و چهره هاي حامي دولت نهم نظير محمد خوش چهره نيز به تدريج از دولت نهم فاصله گرفتند و به منتقد جدي رئيس دولت تبديل شدند.
اين پروسه تا جايي طي شد که چندي پيش محسن رضايي که خود را اصولگرايي ارتدوکس مي داند، براي برگرداندن کشور به مسير توسعه، پيشرفت و برنامه ريزي وارد کارزار انتخاباتي با رقيب اصولگرايش که خود را اصولگراي انقلابي مي داند، شد و به انتقاد از تنگ شدن دايره دوستي ها پرداخت که اين انتقاد آشکارا نشان از فاصله گرفتن دولت نهم از جريان هاي حامي و همفکر در چهار سال گذشته دارد.
به عبارت ديگر در اين دوره نه تنها اصلاح طلبان که رقيب گفتماني اصولگرايان به شمار مي آيند غيرخودي قلمداد شدند، بلکه بيشتر جريان هاي اصولگرا که نه رقيب بلکه منتقدي درون گفتماني در جبهه اصولگرا محسوب مي شوند، به دايره غيرخودي ها پيوستند به گونه يي که داود دانش جعفري وزير معزول دولت محمود احمدي نژاد رياست ستاد انتخاباتي رقيب اصولگراي رئيس سابقش را برعهده گرفته است. در اين ميان مهدي کروبي با عنوان اين مطلب که برنامه ريزي دولت نهم فاقد کارايي است و ميرحسين موسوي نيز با عنوان اين جمله که «من آمده ام تا ساختار آسيب ديده کشور را ترميم کنم» در انتخابات دهم رياست جمهوري ثبت نام کردند.
از مولفه هاي گفته شده توسط نامزدها مي توان فهميد بخش عمده يي از شعارهايي که موجب اقبال آراي مردم در سال 84 نسبت به محمود احمدي نژاد شد، اکنون پس از گذشت چهار سال به پاشنه آشيل وي تبديل شده است. رئيس دولت نهم با وعده اصلاح ساختارهاي بوروکراتيک کشور دولت را در دست گرفت اما امروز هر سه رقيب جدي وي معتقدند در اين چند سال ساختارهاي کشور آسيب ديده و تکليف خود را اصلاح اين وضعيت مي دانند.
بنابراين مديران ارشد دولت نهم که راهبرد مديريت در خارج و مهندسي در داخل کشور را پي گرفته بودند، اکنون شاهدند که گذشته از مديريت شان در سياست خارجي، مهندسي شان در داخل کشور نيز به پاسخ مطلوب نرسيده است. دولت نهم با شعارهاي معيشتي و اقتصادي اقبال عمومي را به دست آورد و سخن از مافيايي گفت که بر اقتصاد کشور رخنه کرده اند و هيچ گاه نامي از اين مافيا اعلام نکرد. اما عدم تحقق اين شعارها نيز موجب شد محسن رضايي که در ميان ديگر رقيبان احمدي نژاد به لحاظ پايگاه فکري با وي قرابت بيشتري دارد، در کنار کروبي و موسوي براي نجات اقتصاد کشور به صحنه انتخابات وارد شود.
در شرايط کنوني تقريباً تمامي کارشناسان و صاحب نظران حوزه هاي مختلف به نقد عملکرد دولت نهم مي پردازند و در اين زمينه به نوعي شاهد تواتر اقوال هستيم. امروز به دليل عملکرد ضعيف اجرايي دولت نهم کمتر کسي در ميان چهره هاي شاخص سياسي حاضر به دفاع از عملکرد چهارساله دولت مي شود و برخلاف کمپ هاي انتخاباتي کروبي، موسوي و محسن رضايي کمپ انتخاباتي محمود احمدي نژاد خالي از ژنرال است و اتفاقي ميان حاميان تاثيرگذار دولت نهم در سال 84 شکل نگرفته است.
با اين اوصاف شايد فيلم تبليغاتي تنها کانديداي طرفدار وضع موجود حاوي گزاره هاي ديگري به جز آنچه در دوره قبل نظير مبارزه با مافياي قدرت و ثروت و حل مشکلات معيشتي مردم عنوان شد، باشد چرا که اين بار محمود احمدي نژاد نه در مقام يک منتقد بلکه در موقعيت مدافع عملکرد اين چهار سال بايد ظاهر شود، چه آنکه نمي تواند وزارت اقتصاد، کار و نفت دولت خود را مورد نکوهش قرار دهد. بايد منتظر آغاز تبليغات انتخاباتي بود تا صف بندي رقيبان انتخاباتي به شکلي شفاف تر و ملموس تر در جامعه نيز نمود پيدا کند.
