نفس مردم دست کیست؟

 
متن یادداشت پرویز اسماعیلی به این شرح است:
 
1. بشاگرد، منطقه ای وسیع و دور افتاده در استان هرمزگان و شامل ده ها روستا با خانه هایی اکثرا کپری است. (به دلیل بعد مسافت و نبود جاده هموار برای حمل مصالح).
 
2. خدا رحمت کند جهادگر عزیز حاج عبدالله والی را که راه بشاگرد را نشانمان داد و رفت. علیرغم تلاشهای بسیار پس از انقلاب؛ اما کشاورزی در روستاهای بشاگرد به دلیل سالها خشکسالی از رونق افتاده و مردم به خاطر ضعف بهداشت و درمان و مصرف آبهای آلوده با انواع بیماری های عفونی و کلیوی دست به گریبانند. طبعا امور آموزشی و فرهنگی در این مناطق هم بسیار ضعیف است.
 
3. مردم آب خوردن ندارند. سفره های زیر زمینی هم خالی است. چه سیاسی فرض شود و چه نشود؛ حتی استفاده از دستگاه آب شیرین کن در سواحل و سرمایه گذاری و انتقال آب آن از مسیرهای طولانی به این مناطق هم بدلیل تحریم ظالمانه فعلا ممکن نیست.
 
4. آری. بیشتر از آب باید نگران چیز دیگری بود. رهبرمعظم انقلاب فرمودند فرهنگ مثل هوایی است که مردم تنفس می کنند. دیش های ماهواره کنار این کپرها جولان می دهند. واقعا چه شده که در چنین شرایطی، مردم خوراک رسانه ای، چه سرگرمی و چه خبری خود را از بیگانه می گیرند؟! یا به رسانه های خودی اعتماد ندارند و یا از تولیدات آنها رضایت ندارند و تولید رقیب را بیشتر می پسندند.
 
5. این مشکل بزرگ و معضلات فرهنگی و اجتماعی قطعا ربطی به تحریم ندارد. فرهنگ مقاومتی کم اهمیت تر از اقتصاد مقاومتی نیست. اینکه می گویند از اقتصاد و حتی معیشت مردم برای تعالی فرهنگ بگذریم؛ خیلی هم خوب و درست. اما عملکرد آنها که ابزارها، بودجه ها و امکانات بزرگ فرهنگی کشور را در اختیار دارند، نباید پشت اقتصاد و تحریم پنهان شود.
 
فرهنگ هوایی است که مردم تنفس می کنند. نفس مردم دست کیست؟