موسوی به پیشنهاد مطرح شده از سوی مجید انصاری مبنی بر قرار دادن یکی از شبکه‌های تلویزیونی در اختیار کاندیداها تا زمان انتخابات اشاره کرد و اظهار کرد: "برخی پیشنهادات مانند داشتن کانال تلویزیونی آرزویی که در عرصه‌ی فعلی می‌تواند به صورت یک مطالبه مطرح شود و حداقل فایده‌ی این مساله ایجاد شور و نشاط در انتخابات است. اگر رسانه، رسانه‌ی ملی است باید به این مساله توجه کند."
مهندس موسوی عصر امروز در دیدار با تعدادی از فعالان سیاسی، اعضا و دبیران کل احزاب،پس از شنیدن سخنان ایشان، طی سخنانی گفت: باید در کشورمان دنبال ثبات و برنامه‌ریزی‌های مطمئن و حساب‌شده باشیم. ما باید به دنبال امید و نظارت‌های نهادینه در قدرت باشیم. شهید بهشتی اداره‌ی کشور را بدون حزب امکان‌پذیر نمی‌دانست. ایشان قبل از انقلاب به فکر تاسیس حزبی بودند و پس از پیروزی حزب جمهوری اسلامی را تاسیس کردند. در میان احزابی که در آن سال‌ها تاسیس شدند احزاب کمتری بودند که دوام و فراگیری داشتند که از جمله‌ی آنها حزب توده بود، سپس جبهه‌ی ملی ایجاد شد که البته فراگیری حزب توده را نداشت و پس از آن نهضت آزادی و سپس حزب موتلفه شکل گرفت که تا امروز ادامه پیدا کرده است.
وی افزود: نظام‌های حزبی نظام‌هایی هستند که تشکل‌های فراگیر و گسترده دارند؛ حمایت دولت از تشکل‌ها بسیار حیاتی است. در سال 66 گرایش‌های مختلفی وجود داشت، در آن سال سازمانی مانند تبلیغات اسلامی، جامعه‌ی اسلامی بازار، مجمع روحانیون مبارز و دفتر تحکیم وحدت شکل گرفت که هر کدام دیدگاه‌های متفاوتی داشتند و پیشنهاد ما این بود که دو تشکل نیرومند برای نظام ایجاد شود تا مشکلات ناشی از ناپایداری دولت، ریاست جمهوری و نخست‌وزیری و غیره حل شود اما اینچنین نشد که بخشی از آن ممکن است به دولت برگردد اما بخش دیگر برمی‌گردد به نوع نگاه افراد به حزب.
موسوی گفت: آنچه مربوط به دولت آینده می‌شود اگر من وارد دولت شدم این است که آنچه وعده بدهم عمل می‌کنم. من به حزب اعتقاد دارم و دولت باید احزاب را نهادینه کند اما مشکل مالی احزاب نباید از طریق یارانه‌های دولتی حل شود بلکه می‌توان قوانینی را ایجاد کرد که از طریق آن مشکل مالی تشکل‌ها حل شود که خانه‌ی احزاب در این زمینه می‌تواند کمک کند. آنچه آقای افروغ درباره‌ی نقدپذیری دولت مطرح کرده‌اند را قبول دارم. ان‌شاءالله اگر به دولت وارد شدم از انتقادات احزاب بهره خواهم برد و به کوچکی و بزرگی آنان نگاه نمی‌کنم. من معتقدم احزاب قوی در کشور ما شکل پیدا نمی‌کنند مگر آنکه از هاله‌ای که در آن پیچیده شده‌اند خارج شوند. احزاب با وجود آنکه اهداف‌شان حفظ نظام و قانون اساسی است و اعضای آنها در انقلاب اسلامی امتحان خود را پس داده‌اند اما از سمت و سوهای مختلف مورد حمله قرار می‌گیرند، در حالی که اهداف احزاب باید در جامعه جا بیفتد. باید این جا بیفتد که احزاب در برابر نهادهای سنتی و روحانیت نیستند. احزاب قدرتمند در کشور ما بجز با یک رابطه‌ی تعریف شده با نهادهای سنتی امکان دوام ندارند. حضور روحانیون در احزاب یک عوام‌فریبی نیست بلکه آنها نهادهای سنتی هستند که ریشه در تاریخ دارند.
وی همچنین گفت: هرگونه فرار از قانون به پایه و اساس تشکل‌های فراگیر در کشور صدمه خواهد زد در حالی که در کشورهای پیشرفته تکیه ی تشکل‌ها بر قانون است. در سال‌های گذشته تردید افکنی در اهداف احزاب مبنی بر اینکه می‌خواهند از قانون اساسی عبور کنند یا زیاده‌خواه هستند در سطح افکار عمومی تبلیغ شد؛ بنابراین امروز باید از احزاب دفاع کرد. احزاب باید از هر اقدامی که منجر به متهم شدن آنان به ساختارشکنی شود پرهیز کنند. احزاب قدرت می‌گیرند که قانون را اجرا کنند. آنها نمی‌خواهند قانون را تغییر دهند. البته همه در بیان آرا و نظرات خود آزادند اما احزابی که در چارچوب حرکت می‌کنند باید دقت داشته باشند که متهم نشوند به اینکه حرکتی برای تغییر قانون اساسی صورت می‌دهند. این نوع اتهام‌ها به حرکت آنان لطمه خواهد زد. به نظر من قدم بعدی که باید برداشته شود و خانه‌ی احزاب شاید بتواند در این زمینه کمک کند ایجاد ائتلاف و رفتن به سمت تشکل‌های بزرگ است.
نخست وزیر دوران دفاع مقدس با تاکید بر اینکه هیچ ضرورتی وجود ندارد که در هر بخش و شهر یک حزب کوچک وجود داشته باشد، اظهار داشت: NGOها بحث‌شان با حزب فرق دارد. اگر می‌گوییم حزب منظور احزابی هستند که به دنبال اثرگذاری در قانون اساسی‌اند که باید با پا گذاشتن بر منافع شخصی و حزبی خود درصدد آن برآیند که مجموعه‌ی واحدی را تشکیل دهند و الا تنوع در نگاه حزبی را چندان به نفع نمی‌بینم.
وی همچنین با تاکید بر صیانت از آرا در انتخابات اظهار داشت: این مساله ی صیانت از آرا یکی از مهمترین دغدغه‌های گروه‌های مختلف است و اگر احزاب قدرتمندی در کشور داشته باشیم دغدغه‌ی کمتری در این رابطه خواهیم داشت. بنابراین هر چه بیشتر به سمت ائتلاف‌هایی که می‌تواند دامنه‌ی نفوذ ما را افزایش دهد برویم بهتر است. اگر در سطح جامعه گفتمانی صمیمانه جا بیفتد و مورد حمایت قرار بگیرد چه اشکالی دارد که برای چند دوره و چند دولت، صیانت از احزاب به عنوان یک وظیفه‌ی ملی دربیاید. حتی اگر آن احزاب مخالف دولت باشند، در غیر این صورت نتیجه این می‌شود که آقای خاتمی موافق حزب است و یارانه‌ی احزاب را برقرار می‌کند ولی دولت دیگری مخالف است و آن را قطع می‌کند.
موسوی به پیشنهاد مطرح شده از سوی مجید انصاری مبنی بر قرار دادن یکی از شبکه‌های تلویزیونی در اختیار کاندیداها تا زمان انتخابات اشاره کرد و اظهار کرد: برخی پیشنهادات مانند داشتن کانال تلویزیونی آرزویی که در عرصه‌ی فعلی می‌تواند به صورت یک مطالبه مطرح شود و حداقل فایده‌ی این مساله ایجاد شور و نشاط در انتخابات است. اگر رسانه، رسانه‌ی ملی است باید به این مساله توجه کند.
وی گفت: استفاده از امکانات جدید رسانه‌ای مفید است. اینترنت، وبلاگ‌ها و امثال این‌ها امکانات خوبی هستند که اگر به طور جدی‌تر و فراگیرتر به آنها نگاه شود و از حالت تفننی بیرون بیاید؛ می‌تواند بسیار موثر باشد. ما در انتخابات از این مساله استفاده می‌کنیم که البته جای روزنامه و صداوسیما را نمی‌گیرد ولی بخشی از این کمبودها را جبران می‌کند.
موسوی با اشاره به بحث مطرح شده در جلسه درباره ی اصلاح قانون مطبوعات و احزاب، گفت: تغییر قوانین از طریق اجرای قانون قابل اجرا است و این مساله یک مبارزه‌ی انتخاباتی خوب در ریاست جمهوری، مجلس و شوراها را می‌طلبد. شوراها برای اینکه احزاب قدرت بگیرند و همچنین بخش عمده‌ای از مشکلات قومیت‌ها حل شود اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. احزاب، شوراها و دولت می‌توانند مثلثی را بسازنند برای اینکه نظام مردمی‌تری داشته باشیم و از تمایلات مردم بیشتر استفاده کنیم. ما هفت اصل درباره ی شوراها داریم که در دولت من دو لایحه برای تصویب در زمینه ی شوراها ارائه شد. بعد از آن، جنگ و تحریم‌ها پیش آمد و عده‌ای گفتند فعلا جنگ است. البته من اعتقادی به معطل ماندن شوراها نداشتم ولی به هر حال اختیارات این شوراها تقلیل پیدا کرد.
وی تاکید کرد: باید راه‌حلی پیدا کنیم برای اینکه چند حزب نیرومند در کشور داشته باشیم، من به همه‌ی احزاب توصیه می‌کنم که تلاش کنیم و به هم نزدیک شویم تا زمینه‌ای ایجاد شود تا جمع‌های وسیع‌تری را فراهم کنیم. حرف نسبتا ناامیدکننده‌ای زده شد مبنی بر اینکه چندصد سال در دنیا طول کشیده تا حزب جا بیفتد ولی من معتقدم اگر 10 سال محکم روی یک موضوع بایستیم و اصرار کنیم یقینا در آینده می‌توانیم چند حزب تعیین کننده و اساسی در کشور داشته باشیم.
