گزارشگر نیویورک تایمز در گزارشی که به تازگی در این نشریه منتشر شده است به تحلیل شخصیت «حسین شریعتمداری»، مدیرمسوول با نفوذ روزنامه کیهان پرداخته است.
«مايكل اسلكمن » ابتدا با اشاره ای به سوابق مبارزاتی شریعتمداری پرسیده است: مردي كه در سن 27 سالگي به خاطر عقايد سياسي خود به حبس ابد محكوم شده، ناخنهاي دست و پاي او كشيده شده، دندانهايش زير لگد سربازان خورد شده، به او برق وصل شده و فلك شده است؛ چگونه مردي خواهد شد؟
این خبرنگار نيويورك تايمز در حوزه خاورميانه در گزارشي كه از ايران فرستاده اين سئوال را مطرح كرده كه زماني كه متحدان اين مرد به قدرت رسيده و او آزاد مي شود، چه اتفاقي رخ خواهد داد؟
اسکلمن مدعی شده است حسين شريعتمداري امروزه به فردي تبديل شده كه بسياري از هم وطنانش از او مي ترسند. او نه تنها به تريبون تندروهاي ايران تبديل شده بلكه در برابر راديكالها هم همين نقش را ايفا مي كند. او مدير مسئول روزنامه كيهان است روزنامه اي كه بازتابي از نظرات و افكار مجموعه حاكم بر اين كشور است.
كمتر كسي در ايران به اندازه اين مرد كوتاه قد با ريشهايي جو گندمي كه با سازمانهاي اطلاعاتي هم پيوندهايي دارد مي‌تواند به راحتي فعاليت كند.
اظهار نظرهاي او هميشه در لفافه بيانگر اين است كه او از هيچ چيزي نمي ترسد و اينكه او هميشه از قوانين پيروي مي كند در حاليكه مي خواهد نشان دهد سايرين و به ويژه اصلاح طلبان اينگونه نيستند. او اصطلاح «بنيادگرا» را دوست نداشته و «اصولگرا» را به آن ترجيح مي دهد. به گفته خود وي هدف او پرورش سيستمي است كه بر پايه مذهب و دين استوار است و با قدمتي حدود 30 سال هنوز در ابتداي راه قرار دارد. او با شيوه خاص خود مي گويد :« هنوز عده كمي باقي مانده اند كه ارزشها را به چالش مي كشند. منظور من از به چالش كشيدن آنهايي هستند كه بحثهايي را در مورد ارزشهاي انقلاب مطرح مي كنند.»
و خود این خبرنگار از زبان شریعتمداری در پاسخ به این سوال که «اين افراد چه كساني هستند؟» می نویسد «زناني كه قوانين و عرفهاي پوشش را رعايت نمي كنند، مرداني كه از آرايشهاي غربي استفاده مي كنند. روحانيوني كه بنيادهاي تئوريك ولايت فقيه را زير سئوال مي برند. علي اكبر هاشمي رفسنجاني -يكي از بزرگان انقلاب ايران- كه در كتابش گفته آيت الله خميني قصد داشته تا استفاده از شعار مرگ بر آمريكا را متوقف كند كه همه اين ايده ها را مي توان در صفحات روزنامه او يعني كيهان ديد.»
كيهان داراي سابقه و شهرتي طولاني در ايران است. اين روزنامه اولين بار در سال 1942 منتشر شد و پس از سقوط شاه به صداي انقلاب با صدها هزار خواننده تبديل شد. امروزه اين روزنامه حدود 70 هزار نسخه تيراژ و حدود 1000 كارمند دارد كه در اروپا، آسيا و خاورميانه در حال فعاليت هستند. اين روزنامه همچنين به زبان انگليسي هم منتشر مي شود.
کیهان و نهادهای امنیتیمنتقدين او وي را ابزار سرويسهاي اطلاعاتي ايران مي دانند. محمود شمس الواعظين از مسئولان سابق روزنامه كيهان كه 15 سال پيش با آمدن شريعتمداري اين پست را رها كرد مي گويد:« واقعيت اين است كه كيهان يك روزنامه اطلاعاتي است.»
دفتر شريعتمداري 58 ساله در پايين شهر تهران يادآور فضاي دفاتر اتحاد سابق شوروي است. او هميشه با لبخندي شرم آگين از مهمانانش استقبال كرده و جلوي پاي آنها بر مي خيزد. او در مورد نقشش به عنوان مدافع جمهوري اسلامي بسيار صادق است.
در مورد او شایعات بسیار است و رايجترين شايعه در مورد او اين است كه او يك بازجوي سازمان اطلاعات ايران بوده است.
آقاي شريعتمداري خودش اين اتهامات را رد مي كند و تاييد مي كند كه چند مورد با زندانيان ديدار داشته است اما نه به عنوان بازجو و از اينكه نتوانسته اين نقش را ايفا كند، حسرت مي خورد.
اولین سمت وي پس از انقلاب سپاه پاسداران بود كه در اين سپاه در طول سالها جنگ با عراق فرماندهي كرد. اسکلمن در گزارش دیدارش با شریعتمداری می نویسد: وي حدود يك ساعت با آرامش تمام به صحبت ادامه داد اما زمانيكه نوبت به مقاله وي در مورد بحرين رسيد رفتارش تغيير كرد. در اين مسئله جنجالي وي عنوان كرده بود كه بحرين جزيي از ايران بوده و در واقع پيامي از دولت ايران را به گوش كشورهاي عرب ميرساند؛ "نبايد از برنامه اتمي ايران در هراس باشند و اينكه ايران ديگر قصد انتشار ايدئولوژي انقلاب خود را ندارد."
وي در مورد جنجنال مقاله خود تنها خنديد و گفت:« اين كشورها 200 سال قدمت ندارند.» منظور او از اين حرف تمام كشورهاي خليج فارس بود.
وي در پايان مصاحبه به پا خاست و به نشانه احترام دست راستش روس سينه خود گذاشتم. او به همه مهمانان هديه اي داد. كيفي پر از نسخه هايي از روزنامه وي.
