جو بایدن، معاون رک‌گوی رئیس‌جمهوری آمریکا، باز ناچار شده بابت رک‌گویی‌اش عذرخواهی کند، به خاطر این‌که متحدان سنی آمریکا در خاورمیانه را به حمایت از جریان‌های افراطی سوریه متهم کرده بود.
موضوع البته محتوای کلام بایدن نبود. مقام‌های دولت اوباما بارها نقدهایی مشابه طرح کرده‌اند. موضوع این بود که او حرفش را علنی زد، و درست زمانی که ایالات متحده تازه کشورهای منطقه را به ائتلاف علیه نیروهای داعش راضی کرده بود.
حرف‌های بایدن نشان داد نظر آمریکا و همسایه‌های سوریه در باره این‌که ظهور داعش تقصیر کیست چقدر تفاوت دارد.
او در جمع دانشجویان مدرسه کندی دانشگاه هاروارد گفت: "مشکل اصلی ما متحدان‌مان هستند. ترک‌ها... سعودی‌ها، امارات، و دیگران. این‌ها چه کار دارند می‌کنند؟ این‌قدر اصرار داشتند اسد را سرنگون کنند، جنگ شیعه و سنی‌شان را آن‌جا پیاده کنند. چه شد؟ صدها میلیون دلار و ده‌ها بلکه صدها هزارها تن سلاح ریختند آن‌جا، برای هرکس که حاضر باشد با اسد بجنگد."
به باور بایدن این سیاست فقط تروریست های مرتبط با القاعده و نهایتا داعش را تقویت کرد. حتی خود ترکیه – به ادعای بایدن – اذعان کرده بود بیش از آن‌چه باید به جنگجویان خارجی اجازه داده بوده وارد سوریه بشوند.
واکنش خشمگینانه آنکارا و ابراز "شگفتی" امارات متحده عربی باعث شد بایدن "تصریح کند" که منظورش این نبوده که متحدان آمریکا عامدا به رشد داعش یا افراطی‌های مسلح دیگر کمک کرده‌اند.
با این حال کمتر کسی تردید دارد که سرچشمه سلاح، پول و جنگجویانی که به سوریه سرازیر شد همین کشورها بوده‌اند.
مقام‌های آمریکایی و تحلیل‌گران مدت‌هاست در باره حمایت مالی مستقیم و بدون نظارت برخی شهروندان کشورهای حاشیه خلیج فارس از گروه‌های افراطی صحبت می‌کنند. همین اواخر وزارت خزانه‌داری آمریکا سه ساکن کویت را که می‌گفت به افراطی‌ها کمک مالی می‌کنند تحریم کرد.
در سطح رسمی هم، کشورهای حاشیه خلیج فارس به سرکردگی عربستان سعودی از همان آغاز درگیری به صورت علنی از مسلح کردن و تجهیز شورشی‌ها حمایت کردند. برخی هم از گروه‌های اسلام‌گرا حمایت کردند.
قطر و ترکیه به اخوان المسلمین سوریه و دیگر شبه‌نظامی‌های اسلام‌گرا کمک کردند. به گفته یک مقام سابق دولت آمریکا "بخشی از آن‌چه می‌فرستادند به جبهه‌نصرت که با القاعده مرتبط است می‌رسید."
خالد بن محمد العطیه، وزیر خارجه قطر، حتی تا آن‌جا پیش رفت که سال ۲۰۱۲ در نشستی در موسسه بین‌المللی مطالعات امنیتی گفت "در مرحله کنونی با کنار گذاشتن یا برچسب القاعده زدن به افراد شدیدا مخالف" است.
البته داعش بر خلاف گروه‌های شورشی دیگر، منابع درآمدزایی مستقل دارد، از جمله قاچاق نفت به ترکیه که تا همین اواخر سیر فزاینده داشت. مقام‌های ایالات متحده، آنکارا را متهم می‌کنند که در بهترین حالت چشمانش را بر این بازار سیاه بسته است. یکی از اهداف اصلی جان کری، وزیر خارجه آمریکا، در سفر اخیرش به ترکیه فشار به دولت این کشور برای برخورد با این ماجرا بود.
این در حالی است که به رغم تکذیب‌های رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه – همه می‌دانند پیکارجویان، از جمله افراطی‌های خارجی، پیوسته از مرز طولانی و پرمنفذ ترکیه می‌گذرند و به سوریه می‌روند.
شاهدان عینی از جمله روزنامه‌نگاران غربی می‌گویند صدها نفر را در حال عبور غیرقانونی از مرز دیده‌اند، و همچنین تروریست های خارجی را که از ترکیه به سوریه آمده بوده‌اند.
خبرنگاران از خانه‌های امن جنگجویان خارجی در خاک ترکیه نزدیک مرز گزارش داده‌اند، و با کسانی مصاحبه کرده‌اند که داوطلبان اروپایی را به سوریه می‌برده‌اند.
کریستفور هارمر، از تحلیل‌گران ارشد مؤسسه مطالعات جنگ، می‌گوید تروریست های داعش "در کمترین حالت" اجازه داشته‌اند از ترکیه به‌عنوان "منطقه آزاد برای تردد" استفاده کنند. اما شورشیان نصرت در دوران جنگ داخلی (سوریه) از "حمایت لجستیکی" مستقیم آنکارا هم برخوردار بوده‌اند.
اما جالب این‌جاست که جو بایدن درست زمانی آن حرف را زده که اوضاع دارد تغییر می‌کند.
کشورهای حاشیه خلیج فارس که از پیشروی سریع داعش و گسترش قلمرو تحت کنترل‌اش نگران شده‌اند، تصمیم گرفته‌اند جلوی حمایت مالی گروه‌های افراطی را بگیرند. ترکیه هم گام‌هایی برداشته که مرز را کنترل کند و جلوی قاچاق نفت را بگیرد.
اما ارزیابی این کشورها از خطر گروه‌های مختلف و روایت‌شان از مراحل اولیه درگیری همچنان با ایالات متحده فرق دارد. این‌ها هم مثل شورشی‌های غیراسلام‌گرای سوریه معتقدند پیکارجویان نصرت متحدانی ارزشمندند که دغدغه اصلی‌شان نبرد با حکومت اسد است.
رابرت فورد، سفیر سابق آمریکا در سوریه و از محققان مؤسسه خاور میانه، می‌گوید: "حرف بایدن در مورد این‌که متحدان ما به مشکل افراط‌گرایی دامن می‌زنند، حرف درستی است. در عین حال این کشورها هم از آمریکا انتظار رهبری جدی‌تر و بهتر داشتند."
متحدان ایالات متحده می‌گویند تعلل این کشور و قاطع نبودنش در برخورد با داعش موجب شده نیروهای افراطی دست بالا را پیدا کنند.
به قول آنتونی کوردزمن، از تحلیل‌گران مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن، "هر کس می‌خواهد بگوید دیگری بیشتر اشتباه کرده. واقعیت این است که مقطعی بود که اگر آمریکا از شورشی‌ها میانه‌رو حمایت کرده بود و به اسد فشار آورده بود، ممکن بود کار به این‌جا نکشد. خیلی از کسانی که سعی می‌کردند راه پیش پای دولت بگذارند چنین نظری دارند."
مقام‌های دولتی در آنکارا می‌گویند عذرخواهی بایدن ماجرا را تمام کرده، و با رأی اخیر پارلمان ترکیه به استفاده از توان نظامی در سوریه راه برای حضور پررنگ‌تر این کشور در ائتلاف ضد داعش هم باز شده است.
البته مقام‌های دولتی ترکیه تأکید کرده‌اند که حمایت‌شان مشروط خواهد بود. هم به خاطر دینامیک پیچیده این کشور که در خط مقدم این جنگ واقع شده، و هم به خاطر نگرانی از پیامدهای مداخله محدود آمریکا.
اما به نظر می‌رسد دیگر متحدان سنی واشنگتن، یعنی کشورهای حاشیه خلیج فارس و اردن، بالاخره نفسی به آسودگی کشیده‌اند: ایالات متحده بالاخره تصمیم به مداخله نظامی گرفته، این چیزی است که این کشورها مدت‌هاست دنبالش هستند.
یک مقام سابق دولت ایالات متحده می‌گوید: "به نظر من دولت این کشورها هم با اسد مشکل دارند هم با داعش. بنابراین همین‌قدر هم که آمریکا به ماجرای سوریه وارد شده خوشحال‌اند. هیچ بعید نیست امید بسته باشند حالا که اوباما پایش را توی آب کرده، کامل شیرجه بزنه و شنا کنه."
