"سینما جمهوری، آتش به جان شمع هنر"

محمد علی ابطحی در وبلاگ خویش مطلبی در باره آتش سوزی سینما جمهوری نوشته است و این ماجرا را از دو جهت فاجعه آمیز دانسته است.

در این یادداشت می خوانیم:

با توجه به عمدی بودن آتش گرفتن سینما جمهوری که در میان خبرهای هفته گذشته اعلام شد و فقط توجه اهالی فرهنگ و هنر را به خود جلب کرد، می­توان این ماجرا را از ۲ جهت فاجعه­آمیز خواند؛
 
یکی برای این­که در این کمبود فضاهای فرهنگی و هنری، یک سینمای دیگر از گردونه خارج شد. سینما خانه­ی هنر است و سینماروها دلبستگان هنر هنرمندانی هستند که در عرصه­ی جهانی علی­رغم همه­ی مشکلات، نام ایران را با افتخار سربلند نگه می­دارند. 

وجود سینمای فاخر ایرانی که دیگر دنیا با نام خالقان آن آشنایی دارند و بیننده­ی آن هستند، از هر وسیله­ای برای نام­آور کردن ایران در سطح جهانی مؤثرتر است. وقتی سینمای ایران این چنین در دنیا بر قله قرار دارد، هنردوستان ایرانی بیش از همه­ی دنیا حق دارند که بیننده­ی این هنرآفرینی­ها باشند. سینما حلقه­ی وصل مردم و هنر هنرمندان نامی کشورشان است. 

وقتی یکی از این­ها در آتش می­سوزد و یا تخریب می­گردد، باعث محروم شدن مردم از دیدن تلاش هنرمندان است؛ به خصوص در این سال­ها که نه تنها سینمای فاخر مورد حمایت مسئولان رسمی نیستند، بلکه هر روز از این باغ مشکل آفرینی برگ و بر جدیدی می­رسد. هم­چنان­که تعدادی از این فیلم­های دیدنی هنرمندان داخلی در ایران مجوز نگرفتند و بعضاً دیگرانی تنها در خارج از مرزها آن را دیدند. 

نکته­ی دردناک دیگر این بود که این اتفاق در سینمای جمهوری اتفاق افتاد. آنجا علاوه بر سینما، پاتوق فرهنگی هنردوستان بود. مرحوم علی حاتمی و بعد از آن دختر هنرمندش لیلا حاتمی و علی مصفا سینما جمهوری را مرکز گرد هم آمدن اهالی خوش ذوق و مظلوم هنر کرده بودند. وجود کافه­های فرهنگی که برگرفته از یک سنت فرهنگ­مدار فرانسوی بوده در یک قرن اخیر در ایران خدمات بزرگ فرهنگی کرده است. هنرمند در جمع می­تواند شکل بگیرد.
 
گفت­وگو و تبادل نظر در محیط­هایی که تناسب با روح ظریف هنرمند داشته باشد، اثرآفرین عرصه­ی ادبیات و هنر است. کافه­های روشن­فکری و مراکز تجمع­های اندیشمندان آثار بزرگی در ادبیات و هنر ایرانی به وجود آورده­اند که در تاریخ ایران ماندگار شده است. کافه نادری یکی از آنان بود که در آن آثار بزرگی پایه­گزاری شده. کافه­ی سینما جمهوری هم یکی از این پاتوق­های فرهنگ ساز بود. 

به این دلیل نیز از دست رفتنش فاجعه­ی فرهنگی و هنری بود. کاش دوباره دست به دست هم دهیم و این مرکز را بازسازی کنیم و موارد مشابهش را هم گسترده کنیم. برای لیلا حاتمی و همسر خوبش علی مصفا که یک هفته پس از حضور در کمپین دعوت از آقای خاتمی و سخنرانی­های مهمشان گرفتار این مصیبت فرهنگی شدند آرزوی توفیق بیشتر دارم.