حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز کیهان با عنوان «دشمن چرا راضی شده؟!» نوشت:
1- اگرچه آقای ظریف، وزیر محترم امور خارجه کشورمان تاکید کرده است مذاکرات ژنو
محرمانه است!- که به آن خواهیم پرداخت- ولی ذوق‌زدگی بی‌سابقه حریف و اظهارنظر
مقامات رسمی کشورهای طرف مذاکره که بعد از پایان دور دوم مذاکرات در بیانیه‌ها و یا
کنفرانس‌های خبری مطرح شده و حجم انبوهی از اخبار مربوط به مذاکرات ژنو را به خود
اختصاص داده است، حکایت از آن دارد که در مقابل امتیازهایی که داده‌ایم و یا قول
داده‌ایم و قرار است بدهیم، هیچ امتیازی نگرفته‌ایم.
این واقعیت تلخ واضح‌تر از آن
است که «محرمانه» بماند! به بیان دیگر، ذوق‌زدگی بی‌سابقه حریف نشان می‌دهد در
جریان مذاکرات ژنو، امتیازات برجسته‌ای که برای آنها غیرمنتظره بوده است، دریافت
کرده و یا قول دریافت آن را گرفته‌اند. از سوی دیگر، مقامات رسمی کشورهای 5+1 با
صراحت اعلام کرده‌اند که هیچ امتیازی به جمهوری اسلامی ایران نداده‌اند و تاکید
کرده و میکنند که ایران اسلامی ابتدا، بایستی «اعتماد» آنها را جلب کند و گامهای
عملی و موثری در این زمینه بردارد و سپس درباره امتیازاتی که قرار است به ایران
داده شود، مذاکراتی صورت پذیرد!
بنابراین آنچه با جرات درباره مذاکرات ژنو می‌توان
گفت این است که حریف امتیاز- و یا قول امتیاز- گرفته و در مقابل هیچ امتیازی نداده
است. اگر اینگونه باشد- که شواهد از آن حکایت میکنند- با پوزش باید پرسید؛ غیر از
امتیازاتی که احتمالا به حریف داده و یا قول آن را داده‌ایم، چه نکته و بخش درخور
توجه دیگری هست که باید محرمانه بماند؟!
2- به این اظهارنظرها که مقامات رسمی
کشورهای گروه 5+1 بر آن تاکید ورزیده‌اند توجه کنید.
- خانم «وندی شرمن» رئیس
تیم مذاکره‌کننده آمریکا بعد از پایان مذاکرات در پاسخ به سؤال خبرنگار CNN که
پرسیده بود؛ آیا هیئت ایرانی در این مذاکرات دستاوردی داشته است؟ میگوید؛ «آنها
باید خودشان به این سؤال پاسخ بدهند. آنها معتقدند که در این مذاکرات دستاوردهایی
داشته‌اند» و سپس تاکید میکند؛ «تا وقتی ایران، اقداماتی را که ما می‌خواهیم انجام
ندهد هیچ تعدیلی در تحریمها ایجاد نخواهد شد. هنوز اتفاقی نیفتاده که بخواهد
تحریمها تعدیل شود. زمان بسیار طولانی خواهد بود. اختلافات زیادی هست و هیچ توافق
فوری در میان نیست».
شرمن در همان مصاحبه میگوید؛ «با صراحت کامل موضع خود را
بیان کرده‌ایم، ایران باید به همه تعهدات و مسئولیت‌های خود بر اساس NPT و
قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد عمل کند».
- ویلیام هیگ وزیر خارجه
انگلیس میگوید؛ باید گام اول را ایران بردارد و اعتمادسازی کند، ما به گام ایران
پاسخ خواهیم داد.
- یک مقام رسمی و عالی‌رتبه آمریکایی- که نخواسته نامش فاش شود
و حدس زده میشود که همان خانم شرمن باشد- به خبرنگاران گفته است؛ سیاست ایالات
متحده آمریکا این است که فشار اقتصادی بر ایران را در طول دوران مذاکرات حفظ کند.
- سخنگوی کاخ سفید تاکید میکند، طرح ارائه شده از سوی ایران در ژنو، به لحاظ جدیت
و عمل‌گرایی بی‌سابقه بود.
- وزیر خارجه فرانسه میگوید؛ پاریس با نگاهی
محتاطانه پذیرای رویکرد دیپلماتیک جدید ایران است.
- جی کارنی میگوید؛ من در
این مدت هرگز شاهد چنین مذاکرات فشرده، مفصل، مستقیم و صریحی با هیئت ایرانی
نبوده‌ام.
- وزیر خارجه آلمان تصریح میکند؛ مذاکرات ژنو امید ما را برای رسیدن
به یک راه‌حل دیپلماتیک با ایران تقویت کرده است.
- کاترین اشتون، مذاکرات ژنو
را مفصل‌ترین و پرمحتواترین مذاکرات برگزار شده بین دو طرف معرفی میکند.
... و
ده‌ها نمونه مشابه دیگر که در گزارش خبری امروز کیهان آمده است و تکرار آن به درازا
می‌کشد و ضرورتی ندارد.
3- از مجموع اظهارنظر مقامات رسمی حریف می‌توان نتیجه
گرفت که؛
- تمامی اعضای گروه 5+1 و مقامات عالی‌رتبه کشورهای متبوعشان از نتیجه
مذاکرات خشنود هستند و طرح ارائه شده از سوی جمهوری اسلامی ایران را، «بی‌سابقه»،
«امیدوارکننده»، «جدی» و در صورتی که عملیاتی شود، تامین کننده خواست و نظرات خود
میدانند.
- اعضای گروه حریف تاکید میکنند که هیچ امتیازی به ایران نداده‌اند.
- نمایندگان و مقامات بلندپایه کشورهای عضو 5+1 تصریح دارند که جمهوری اسلامی ایران
باید به تعهدات بین‌المللی خود- که قطعنامه‌های باج‌خواهانه شورای امنیت سازمان ملل
نیز بخشی از آن است- عمل کند.
- مقامات آمریکایی و اروپایی و مخصوصا اوباما به
عنوان بالاترین مقام رسمی آمریکا، رویکرد جدید ایران را که تیم مذاکره‌کننده
هسته‌ای کشورمان در ژنو نمایندگی کرده است، ناشی از فشار تحریمها ارزیابی میکنند
و...
اکنون و با توجه به موارد فوق جای این سؤال است که غیر از «نرمش نقد» و
دادن امتیاز- یا قول امتیاز- به حریف، چه دستاوردی داشته‌ایم؟! حریف حتی «وعده
نسیه» هم نداده است و اقدام متقابل را به تامین کامل نظرات و خواسته‌های خود مشروط
کرده است!
4- در این میان، تاکید بر محرمانه بودن مذاکرات ژنو! تعجب‌آور است؛
چرا که؛
اولا؛ مذاکرات با حضور نمایندگان گروه 5+1 و هیئت‌های همراه آنان صورت
پذیرفته که هیچیک از آنها نمی‌توانند محرم اسرار جمهوری اسلامی ایران باشند و تنها
در یک حالت، به تعهد خویش پای‌بند خواهند بود که محرمانه ماندن مذاکرات را به نفع
خود ارزیابی کنند. یعنی به زیان ایران اسلامی.
ثانیا؛ اعضای 5+1 و رسانه‌های
نزدیک به آنها در مصاحبه‌ها و گزارش‌های خود تقریبا هیچ نکته محرمانه‌ای را باقی
نگذاشته‌اند و روند مذاکرات را- اگرچه به صورت احتمالا ناقص و با حذف یا تحریف برخی
موارد- انتشار داده‌اند. به عنوان مثال؛
سایت دبکا فایل وابسته به سازمان
اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی، گزارشی با 7 محور را به عنوان پیشنهاد ایران- گام
اول- منتشر کرده است، وبسایت «المانیتور» طی گزارشی از سوی خانم «باربارا اسلاوین»
نیز گزارش تقریبا مشابهی را روی خروجی خود گذارده است، روزنامه نیویورک‌تایمز در
شماره دیروز خود طی مقاله مبسوطی به قلم «مارک رندلر»، متن پیشنهاد ایران به 5+1
را انتشار داده است و....
ثالثا؛ اعلام محرمانه بودن مذاکرات از یکسو دست طرف
مقابل را که دشمن تابلودار اسلام و مردم ایران است برای انتشار خبر به گونه‌ای که
مطلوب خود باشد، باز می‌گذارد و به آنها اجازه می‌دهد افکار عمومی را مطابق خواست و
نظر 5+1 مدیریت کنند و از سوی دیگر، دست رسانه‌های خودی را برای بیان واقعیات و
مقابله با عملیات روانی حریف می‌بندد و این مصداق همان گلایه سعدی در گلستان است که
«سگ‌ها را گشاده‌اند و سنگ‌ها را بسته»!
رابعا؛ خودداری از اعلام آنچه در
مذاکرات گذشته است، به این تلقی - و شاید توهم- در افکار عمومی داخل کشور دامن
میزند که اگر مذاکرات آنگونه که آقای ظریف در صفحه فیسبوک خود اعلام کرده است «با
استحکام» صورت پذیرفته چرا باید محرمانه باشد؟! به بیان دیگر، تیم محترم هسته‌ای
کشورمان با اعلام محرمانه بودن مذاکرات، این تردید را در افکار عمومی پدید می‌آورد
که مبادا، امتیازات «نابه‌جایی» به حریف داده‌اند که از اعلام آن بیم دارند؟!
گفتنی است که وزارت خارجه آمریکا بعد از پایان مذاکرات ژنو با صدور بیانیه‌ای اعلام
کرد، «هیچ اقدامی که نگرانی اسرائیل را در پی داشته باشد، انجام نخواهیم داد»! و
مسئولان ارشد مذاکره‌کننده آمریکا، از جمله، ویلیام برنز- در گذشته- و خانم وندی
شرمن- مسئول ارشد کنونی- بلافاصله بعد از مذاکرات به تل‌آویو رفته و رسما اعلام
کرده بودند که هدف از سفر آنها، ارائه گزارش نشست 5+1 با ایران به مقامات رژیم
صهیونیستی است.
5- و اما، با توجه به مسائلی که در چالش 10 ساله هسته‌ای کشورمان
با طرف مقابل در میان بوده است، و نیز با استناد به اظهارات رسمی حریف، محتوای
مذاکرات ژنو چندان دور از دسترس نیست که پرداختن به آن در این وجیزه به درازا
می‌کشد و تنها به این نکته اشاره می‌کنیم که؛ هرچند به نظر میرسد انگیزه مسئولان
محترم دولت از نرمش در مذاکرات، بهره‌گیری تاکتیکی برای پیشبرد اهداف فعالیت
صلح‌آمیز هسته‌ای ایران اسلامی بوده است ولی این «تغییر لحن» از نگاه حریف به
«تغییر استراتژی» ترجمه شده است به عنوان مثال، مقامات رسمی آمریکا تاکنون با صراحت
ایران را به تلاش برای تولید سلاح هسته‌ای متهم نکرده بودند و با توجه به داده‌های-
هرچند مغرضانه- بازرسان آژانس، از تعبیر «احتمال تلاش برای تولید سلاح هسته‌ای»
استفاده می‌کردند، ولی اوباما در نطق اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل برای اولین
بار ایران را به تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای متهم کرد!
و یا اینکه، گرایش
جمهوری اسلامی ایران به مذاکره با آمریکا- اشاره به مکالمه تلفنی آقای روحانی با
اوباما- را ناشی از فشار تحریمها دانست و تعجب‌آور آن که رئیس جمهور محترم کشورمان
نیز با اشاره به اینکه «خزانه کشور خالی است»! آنهم در حالی که تیم هسته‌ای عازم
ژنو بود، به گونه‌ای ناخواسته ادعای اوباما را تایید کرد! و... و بالاخره باید به
این نکته توجه داشت که در دنیای امروز، سهم هر کشوری را- بخوانید حق هر کشوری را-
متناسب با اقتدارش می‌دهند و نه نرمش نابه‌جا در سر میز مذاکره. بدیهی است در این
یادداشت، بخشی از روند مذاکرات به تناسب موضوع دنبال شده است و صد البته باید گفت
در پی نادیده گرفتن تلاش بی‌وقفه تیم مذاکره‌کننده کشورمان و نقاط مثبت آن نبوده و
نیستیم.
