کیهان در مطلبی با عنوان «پشت پایی که شب مذاکره روحانی به ظریف زد!» نوشت: اظهارات ناپخته دکتر روحانی یک روز پیش از آغاز مذاکرات ژنو انتقاد محافل
رسانه‌ای را برانگیخت.
«دولت با یک خزانه خالی و انبوه بدهکاری روبه‌رو است».
این جمله را رئیس‌جمهور در آستانه مذاکرات ژنو در دانشگاه تهران عنوان کرد. تعبیری
که شبیه آن را در نیویورک در مقابل خبرنگاران آمریکایی عنوان کرده بود و گفته بود
که اوضاع اقتصادی ایران بدتر از آن است که من تصور می‌کردم.
روزنامه رسالت با
درج این مطلب نوشت: خالی کردن مشت کشور در شب مذاکره با 1+5 چه معنایی می‌تواند
داشته باشد؟ بر اساس کدام یک از اصول مسلم تامین منافع ملی باید به طرف غربی تفهیم
کرد که تحریمها اثرگذار بوده است. مذاکره‌کنندگان با چه پشتوانه‌ای باید مذاکره
کنند. چرا که به خیال خام خود ایران را با «زانوان خونین» پای میز مذاکره بکشانند
پس چرا دولتمردان به جای تکیه بر اقتدار کشور مرتب دم از ضعف و مشکل میزنند؟
این تحلیل می‌افزاید: پیش از این وزیر محترم خارجه در آستانه سفر پای منافع ملی را
به میان کشید و خواسته بود کسی قضاوت زودرس نکند اما آیا این طریق درستی برای تحصیل
منافع ملی است؟ در کدام کتاب روابط بین‌الملل جناب ظریف و دوستانشان خوانده‌اند که
شب مذاکره باید مشت خودتان را خالی کنید و خود را برخلاف واقعیت در موضع ضعف قرار
دهید. مردم عادی هم در معاشرت‌های روزانه خود می‌دانند وقتی می‌خواهند جنسی را
بخرند خود را زیاد طالب و خواهان نشان ندهند. وضعیت جیبشان را پیش هر کس و ناکس
بازگو نکنند و...
در ادامه این نقد آمده است: هنوز چند سال از پخش تلویزیونی
اعترافات هاله اسفندیاری، کیان تاجبخش و رامین جهانبگلو نمی‌گذرد که باز رئیس‌جمهور
در اظهاراتی عجیب از دستگاه امنیتی و اطلاعاتی کشور میخواهد راه‌های دیپلماسی علمی
را باز کند. تعجب از این موضع بیشتر از این روست که دیپلماسی علمی امروز در جریان
است و کنترل‌های محدودی نیز که صورت می‌گیرد بخشی از آن به خاطر حفظ جان دانشمندان
ایرانی و بخش دیگر به این خاطر است که اساتید و یا دانشجویان در کنفرانس‌های علمی
در دام سرویس‌های جاسوسی دشمن نیفتند.
