تجزیه و تحلیل انگیزه های اسرائیل از حمله

پپه اسکوبار: جنگ های بسیاری در لیست انتظار  و زمان باقیمانده اندک است. زمانی که شما مسئولیت نظامی ترین سرزمین در عرصه گیتی را داشته باشید درست همانگونه که بنیامین نتاییاهو دارد، باید راهی برای استفاده از اسباب بازی های خود بیابید. حتی اگر بسیار هم مصر و علاقه مند باشید باز هم نمی توانید ایران را بمباران کنید چرا که بمب های خوشه ای لازم و جت های مخصوص سوخت گیری کافی را در اختیار ندارید.

در راس چالش ها هم باراک اوبامایی ایستاده که با پیروزی خود در انتخابات ریاست جمهوری اخیر آمریکا راه را بر اسرائیلی ها ناهموارتر از پیش کرد. اوباما موضع خود در قبال ایران را کاملا مشخص کرده است: راه پیش روی ما برای برنامه هسته ای ایران دیپلماسی و نه جنگ است.

این موضع گیری نشان می دهد که اوباما به دنبال یک معامله است : باید راهی وجود داشته باشد که در آن ایران بتواند از انرژی صلح آمیز هسته ای خود استفاده کرده و همزمان به مقررات آژانس بین المللی انرژی هسته ای هم پایبند باشد. راهی که بر اساس آن به جامعه جهانی تضمین دهد که قرار نیست به بمب هسته ای دسترسی پیدا کند. لازمه این استراتژی این است که رئیس جمهور در چند ماه آتی راهی را برای گفتگو با ایران باز کرده و دیوار بی اعتمادی میان تهران و واشنگتن را فروپاشد.

در اینچنین فضایی چه کاری از دست بنیامین نتانیاهو برمی آید؟ پاسخ ساده است. باران تسلیحات خود را بر سر تنها سرزمینی که می تواند بدون مواجهه با انتقادهای گسترده غربی به آن حمله کند، فرود آورد. بمباران مردمی که در حصر غیرقانونی به مرگ تدریجی  در زندانی به نام غزه محکوم شده اند. البته که این توضیحات من را در رسانه هایی چون سی ان ان نمی بینید. علاوه بر این هیچ گونه توضیحات بیشتری هم در خصوص زمانبندی آغاز جنگی دیگر در منطقه به شما داده نخواهد شد.

اما حقیقت این است که امروز بهترین زمان برای آغاز اینچنین نبردی در خاورمیانه است. آنچه یکشنبه گذشته رخ داد بهترین مصداق برای این ادعا است. سخنگوی وزیر سلامت و بهداشت غزه اعلام کرد که پسری 13 ساله هنگام بازی در محوطه خانه خود در غزه از ناحیه شکم مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. این حادثه در حین بازی فوتبال از جانب صهیونیست ها به تهدیدی برای خود تعبیر شد.

به راه انداختن جنگ دقیقا مانند بازی کودکان است. تل آویو باید مانند همان تروریستی که در بازی فوتبال به پسرک حمله کرد ابتدا چند فلسطینی را کشته و سپس تانک های بیشتری را راهی غزه کند. حملات نخستین تل آویو عکس العمل فلسطینی ها را برانیگخته و آنها هم به سوی سربازان اسرائیلی شلیک می کنند. در نهایت هم اسرائیلی ها همین مساله را دستاویزی برای خود قرار داده و به قول خود به دفاع می پردازند.

دوشنبه بود که حماس و دیگر گروه های فلسطینی فعال در غزه، پیشنهاد تجدید آتش بس با اسرائیل را دادند. چهارشنبه بود که رئیس شاخه نظامی حماس موسوم به گردان های عزالدین القسام در عملیاتی تروریستی شهید شد. لازم نبود کسی روزنامه هاآرتص را بخواند تا متوجه شود که الجباری در راس لیست تحت تعقیب های اسرائیل قرار داشته است.

اما پرسش اینجا است که چرا باید الجباری در این فضای سیاسی حذف می شد؟ پاسخ باز هم ساده است. اسرائیلی ها در ماه ژانویه انتخابات برگزار می کنند. در این فضا حزب بنیامین نتانیاهو به کمپینی تمام عیار نیاز دارد. بهترین راه هم همین است : بهتر است فلسطینی ها را قتل عام کنیم. در چنین فضای جنگی هر صدای مخالفی در اسرائیل حتی اگر منتقد جنگ هم باشد برای حفظ اتحاد ساکت می نشیند.

در خصوص رویکرد اسرائیل به ایران نیز حق با نویسندگانی چون پاول پیلار بود. بی بی در جریان رقابت های انتخاباتی امریکا بر روی اسب بازنده شرط بندی کرد. در مقام مقایسه باید تاکید کنیم که رابطه بی بی با اوباما بسیار یخ زده است این رابطه از سال 2010 تا به امروز روند نزولی خود را طی کرده است. همان زمانی که باراک اوباما از نتانیاهو درخواست کرد که به شهرک سازی ها در کرانه باختری پایان دهد و بی بی در مقابل ایران را برای حمله به اسرائیل تحریک کرد. در آن زمان هم اسرائیلی ها تنها یک هدف را دنبال می کردند و آنهم کشاندن پای امریکا به یک جنگ جدید بود.

امروز نیز نتانیاهو احساس کرده که اوباما به سمت معامله با ایران پیش می رود. بنابراین با یک تیر دو نشانه را می زند. عنوان تهدید را از نام ایران برگرفته و به سمت حماس می برد. بی بی می داند که تا زمانی که اسرائیلی ها فلسطینی ها را می کشند، ایران به سمت مذاکره و معامله کلان با امریکا پیش نخواهد رفت.

بی بی با این حرکت به صراحت به اوباما گفت: برای مذاکره با دولتمردان ایرانی باید از روی جنازه من عبور کنی. وی هیاهوی تبلیغاتی خود را در رسانه های غربی به راه انداخت: فلسطینی های تروریست در حال کشتن اسرائیلی های بیگناه هستند. درست مانند کار کردن مرتب و قابل پیش بینی ساعت، تنها چند ساعت پس از اتمام تمام و عیار آتش بس، دولت اوباما اعلام کرد که اسرائیلی ها حق حمله به هرهدفی را تحت عنوان دفاع از خود دارند.

حمله زمینی هم ظاهرا حتمی خواهد بود. اما ظاهرا بی بی باز هم لقمه ای بزرگ تر از دهانش برداشته است. از رهبران عرب ترسو کشورهای حاشیه خلیج فارس انتظار اندک حرکتی و محکومیت تهاجم اسرائیل را نداشته باشید. چشم به راه محکومیتی  از سوی دوستان غربی سوریه هم که این روزها تنها داعیه دار کشتار سوری ها توسط بشار اسد هستند، نباشید.

در این فضا مصر تحت سلطه اخوان المسلمین باید کاری برای غزه کند. مصری هایی که تا پیش از این خواهان پایان دادن به معاهده کمپ دیوید بودند به خیابان ها می آیند و از مرسی حمایت از مردم غزه را طلب خواهند کرد.

حماس در حال حاضر از حمایت ترکیه و امیر قطر با سرمایه چندمیلیاردی اش برخوردار است. آیا این رهبران هم در سکوت تنها به این قتل عام خیره خواهند ماند؟ اما رهبر اردن ملک عبدالله هم نمی تواند در این مناقشه نقشی را بازی کند چرا که ممکن است به زودی به دلیل اعتراض های مردمی وادار به گرفتن بلیطی یک سره برای لندن شود. اگر اوباما هنوز هم قدرتی در دست دارد باید بی بی را سرجایش بنشاند. اما نیازی نیست بر روی این مساله شرط بندی کنید چرا که قطعا این کار را نخواهد کرد.