انزوای تل آویو در موضع گیری علیه ایران

رفتاری رژیم تل آویو در موضعگیری علیه ایران و تبلیغ ستیزه جویی باعث شد که مواضع این رژیم در میان کشورهای جهان و محیط بین المللی به شدت منزوی شود.  تل آویو سعی داشت با تولید سیاست های افراطی و تلاش برای تعریف و ایجاد واکنش عملا ارزیابی از موضوع هسته ای ایران را به یک خطر تبدیل کند و مبتکر تعریف از خطوط قرمز در تعامل هسته ای ایران با 1+5 شود و نهایتا در یک حفره چانه زنی با کشورهای غربی گرفتار گردید. از این منظر باید به این موضوع توجه کند که امروزه سیاست امریکا در چارچوب مهار قرار ندارد و همان طور که مسئولین و مقامات امریکایی مطرح می کنند، امریکا مواضع و رفتار خود را عمدتا در حوزه جلوگیری و بازدارندگی فرضی درمقابل ایران تنظیم می کند.

از سوی دیگر با توجه به مواضع و پالس های رسانه ای و هم چنین مذاکراتی که امروزه مشاهده می شود، غرب در چارچوب درک از توانایی غنی سازی ایران به حوزه جدیدی منتقل شده است. تمام تلاش رژیم تل آویو این است که بتواند گفتمان جدید شکل نگیرد و شرایط به گفتمان مذاکراتی  قبل از اجلاس استانبول بازگردد .

تل آویو کماکان تلاش کند خود را به عنوان یک شمشیر دامکلوس یا شمشیر پنهان در مذاکرات 1+5 با ایران معرفی کند. این موضوع واکنش های متعددی را به وجود آورده است. امروزه شاهد این موضوع هستیم که حتی خود دولت امریکا نیز معتقد به نگاه سخت نیست و به دنبال نرم افزارهای جدیدی است تا  شرایط جدیدی به وجود آورد.

به همین خاطر امروزه تغییر تدریجی مواضع خیلی از کشورهای عضو 1+5 در حال شکل گیری است . حتی در این موضوع چندی پیش شاهد صداهای جدیدی بودیم که از چتم هاوس شنیده شد.  به نظر می رسد دولت بریتانیا نیز در حال بررسی گزینه های جدید است تا بتواند بر این مبنا نگاه خود را با شرایط منطبق کند و فرصت های حاشیه ای را مد نظر دارد اآن چنان که نسیم جدید در الیزه بدنبال آزمون تعامل است.

می توان گفت که کشورهای اروپایی که مواضع سختی را در موضوع ایران دنبال می کردند،‌ در پی باز اندیشی و  نگرش خود نسبت به این مسئله هستند که هنوز به بلوغ کافی نرسیده است ونیار است تا طرفین فرصت های برابر را عاقلانه دنبال کنند.

 البته همزمان شاهد برخی از بیانیه ها و اعلامیه ها نیز بودیم. در آخرین بیانیه اتحادیه اروپا سعی شده بود که مجددا بحث تعلیق یادآوری شود. اما باید این بیانیه را در چارچوب پاسخ هایی که باید به سفر دیمیدرو، ‌دبیر شورای امنیت رژیم تل آویو به اروپا صورت پذیرفت، ارزیابی کرد و اگر معطوف به جلب توجه تهران هستند ضروری است تا احتیاط لازم را به خرج دهند تا  در افکار عمومی مردم ایران خدشه ای وارد نشود.

مردم در فلسطین اشغالی در موقعیتی نیستد که بتواند تحمل شرایط سخت جدیدی را دوباره تجربه کنند و نمی توانند خود را برای ریسک های بزرگ نظامی آماده کند. امروز می بینیم که چگونه مردم به مشکلات اقتصادی اعتراض می کنند و به خیابان می آیند و صدای خود را پیرامون این موضوعات بلند می کنند. از سوی دیگر مواضع رژیم اسرائیل در محیط منطقه ای به شدت پایین آمده و نمی تواند نقش محوری قبلی خود را برای بسیاری از شرکای خود ادامه دهد. از این منظر تقریبا می توان گفت که صدایی که آن ها در خصوص راه حل سخت افزارانه موضوع هسته ای ایران بلند می کنند، الزاما از موضع قدرت نیست بلکه از موضع انفعال و ضعف است. آن ها تلاش می کنند با خودنمایی کردن و طرح مجدد خود عملا مواضع رژیم تل آویو را برای دنیا ارزش گذاری کنند.

امروزه حتی تلاشی که اسرائیل برای بازفعال کردن لابی آیپک در درون کنگره و یا حتی علیه آقای اوباما دنبال می کند، از شدت قبلی برخوردار نیست. در یک نگاه مقایسه ای می توان دریافت که تل آویو بیشتر در این خصوص تکاپو می کند تا موقعیتی که لابی ها در امریکا و یا اروپا دارند. این موضوع و این موضع گیری دولت نتانیاهو بیش از آن که موضع بین المللی جامعه یهود باشد، بیشتر موضع گیری یک دولت لرزان به حساب می آید. مواضع دولت نتانیاهو چون بنیاد و چارچوب و مقبولیت بین المللی ندارد، می تواند به سرعت تغییر پیدا کند و تحت عنوان تغییر موضوع بازی با زمان سعی کند مواضع خود را جبران نماید.

البته باید توجه کرد که ورود هر گونه ماجراجویی از سوی رژیم تل آویو با یک پاسخ سخت مواجه خواهد شد و این گونه نیست که ریسک در این زمینه بی هزینه باشد. واکنش به چنین اقدامی فقط یک پاسخ تنها نخواهد بود بلکه پاسخی همه جانبه خواهد بود. جامعه جهانی باید این را به رژیم تل آویو تفهیم کند که چنین اقدامی به منزله آغاز یک فاجعه برای  رویای رژیم اسرائیل است.

وقتی که بنا به گفته لندن ، کشور های کره جنوبی و ژاپن از اتحادیه اروپا خواسته‌اند که تا به آنها اجازه دهد پس از آغاز اعمال تحریم علیه صنعت نفت ایران در اول ماه ژوئیه (۱۱ تیرماه) برای حمل محموله‌های نفت وارداتی از این کشور از بیمه شرکت‌های اروپایی استفاده کنند. حاوی پیام مشخص است که حرکت برای تعامل سازنده و معکوس کردن تدریجی تقابل امکان اجرایی پیدا کرده است.

همزمان بریتانیا با تاکید بر این که اجرای تحریم های نفتی علیه ایران، باعث افزایش قیمت ها خواهد شد در تلاش است که سایر اعضای اتحادیه اروپا را متقاعد کند که این تحریم ها را تا شش ماه دیگر به تاخیر بیندازند. نل آویو هنوز نمی خواهد بفهمد که طرفین بدنبال کاهش تهدید وتغییر مسیر آن به سمت آرام سازی شرایط هستند و اگر می فهمد بهتر است انرژی خود را تلف نکند و اگر به حافظه خود مراجعه کند در می یابد که آمریکا تاکنون این فرصت را به خریداران نفت ایران داده است که با کاستن از میزان واردات نفت ایران از تحریم‌های آمریکا مستنثی شوند و چندی پیش خانم هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا اعلام نمود چون ۱۱ کشور خرید نفت از ایران را به میزان قابل توجهی کاهش داده‌اند، شامل تحریم‌های مصوب کنگره آمریکا نخواهند شد.

مناسب است تا تل آویو بعدار تلاش چند روز گذشته خود به آخرین مواضع آلمان نیز توجه کند که آن کشور نیز نسبت به حصول توافق جامع در مذاکرات هسته ای میان ایران و آژانس ابراز امیدواری کرد و بنا به اخبار منتشره اقای مارتین سفر نیر گفت: از دید دولت آلمان اهمیت این مذاکرات در این است که پیشرفت های محسوسی حاصل شود و زمینه ادامه گفت و گوهای سازنده که از نشست استانبول آغاز شده را در نشست های بعدی برای رسیدن به نتیجه مطلوب و مورد نظر فراهم نماید.