ذخيره‌گاه زيستكره و تالاب بين‌المللي ميانكاله با مساحتي برابر با 66 هزار و 933 هكتار در استان مازندران قرار دارد در سالهاي 1348 و 1354 به ترتيب به عنوان منطقه حفاظت شده و تالاب بين‌المللي اعلام و در كنوانسيون رامسر ثبت شد.
ويژگي‌هاي خاص منطقه موجب شد تا در سال 1354 به پناهگاه حيات وحش ارتقا يافته و در سال 1355 نيز به عنوان ذخيره گاه زيستكره انتخاب شود.
اين منطقه جلگه‌اي با ارتفاع 27 متر از سطح درياهاي آزاد، بارندگي و دماي متوسط ساليانه 700 ميليمتر و 17 درجه سانتيگراد، داراي اقليم هاي مديترانه اي تا نيمه مرطوب معتدل است.
ميانكاله از دو بوم نظام منحصر به فرد تالاب ميانكاله - خليج گرگان و شبه جزيره ميانكاله تشكيل شده است. آب تالاب لب شور بوده و از درياي خزر، رودخانه دايمي قره سو و چند رودخانه فصلي تامين مي‌شود. وجود مجموعه‌اي از شنزارهاي ساحلي، اراضي باتلاقي، آبگيرها، مرداب جنگلي و تپه‌هاي شني در كنار هم، از ديگر ويژگي‌هاي اين پناهگاه به شمار مي‌آيد. 179 گونه گياهي و 204 گونه پرنده مهاجر و بومي در منطقه شناسايي شده‌اند.
شرايط منحصر به فرد اكولوژيكي، تنوع زيستي بالا، آشيان‌سازي پرندگان با ارزش بومي و مهاجر، چشم‌اندازهاي بديع، نزديكي به مراكز جمعيتي و راه‌هاي دسترسي مناسب، زمينه فعاليت‌هاي پژوهشي، آموزشي و گردشگري را در منطقه فراهم آورده است.
راستش نمی خواهم نیمه خالی لیون رو ببینم
ولی خوبه که اهالی محیط زیست یه هشدار به اون شرکت بدهند
با تشکر