موضوع آزار جنسی یکی از چیزهایی است که شارلیز ترون در تازهترین فیلم خود "زن جذاب" (بامبشل) در آن نقش ایفا میکند. او در این فیلم نقش یک مجری واقعی تلویزیونی، مگان کلی، را بازی میکند.
قدردانی، سخاوتمندی و احترام متقابل در فرهنگ گاوچرانی جدانشدنی است و این چیزها در بافت زندگی و تعامل روزمره آنان دیده می شود.
هشتاد و هشتمین رژه سالانه کریسمس هالیوود در لس آنجلس آمریکا برگزار شد. این مراسم با قدمت بیش از 80 سال هر سال در یکی از یکشنبههای پیش از روز کریسمس و تعطیلات سال نوی مسیحی برگزار میشود و هزاران تن از مردم برای تماشای این رژه به خیابانهای هالیوود هجوم میآورند.
عکسهای کیانو ریوز و نامزدش
بسیاری از طرفداران کیانو ریوز در سراسر جهان از دیدن تصاویر ریوز در کنار نامزد جدید وی شوکه شده اند. او الکساندرا گرنت است. دوست قدیمی ریوز که از سالها پیش با یکدیگر دوست بوده اند و اکنون به نظر میرسد صمیمیتر از همیشه هستند.
در ۲۰۰۷ میلادی فیلمهای جولیا رابرتس بیش از ۲ میلیارد دلار در باکس آفیس فروش داشت، در آن زمان او به یکی از بزرگترین بازیگران زن تبدیل شد. همچنین در ۲۰۰۴ میلادی دارایی اش ۲۱۲ میلیون دلار تخمین زده شد. مجله فوربز در میان ۲۰ زن پولدار نام جولیا رابرتس را در جایگاه هشتم قرار داد. برخی منابع روایت کردهاند که او لبخندش را به ارزش ۳۰ میلیون دلار بیمه کرده است.
«زن گربهای» در این فیلم یکی از دشمنان قدیمی و همچنین یکی از معشوقههای «مرد خفاشی» محسوب میشود. سلاح اصلی زن گربهای یک شلاق است و او ضد قهرمان داستان و یار شفیق «سلینا کایل» است.
"ماورای باورهای ما ماورای بودن و نبودن های ما، آنجا دشتی است فراتر از همه تصورات راست و چپ، تو را آنجا خواهم دید" عنوان جمله ای است که روی دست بازیگر مشهور سینمای هالیوود خالکوبی شده است.
خبرنگار نیویورکر که از اولین مشتریان این کافه رستوران در ایالت کالیفرنیا بوده افتتاح آن را یک رویداد تاریخی توصیف کرده است.
مراسم هفتاد و یکمین دوره جوایز امی با معرفی برگزیدگان و اهدای جوایز پایان یافت.
فرانکو کلمبو هنرپیشه و قهرمان سابق بدنسازی ایتالیایی در ۷۸ سالگی درگذشت.
لی وینر با دادن رشوه وارد اتاق خواب مرلین مونرو شد و پنج رول عکس از جسد او گرفت. سه رول از این عکسها را به مجله لایف ارسال کرد و دو رول دیگر را در نزد خود نگه داشت که حاوی عکسهای برهنه از مریلین مونرو بود.
اوانز در سال ۱۹۶۷ یعنی زمانی که ۳۶ سال داشت به عنوان رییس بخش تهیه فیلم استودیو پارامونت انتخاب شد. او در سال ۱۹۷۴ از مقام خود کنارهگیری کرد تا بتواند شرکت فیلم خود یعنی رابرت اوانز پروداکشنز را تاسیس کند و فیلمهای بیشتری از جمله «چاینا تاون» را بسازد.
درک ما از تاریخ معمولاً آثاری است که روح یک زمانه را در خود جمع کرده اند و تصویر سالیانِ رفته را برای آینده تثبیت کردهاند. این تصاویر معمولاً در قصهها جاودانه شدهاند: درست همانطور که حالوهوای ژاپنِ پس از جنگ، در فیلم «گوجیرا» / Gojira نمایش داده شد. فیلمی با گلدرشتترین اظهارنظرهای سیاسی، که قصهُ ساخت آن ابعاد بزرگتری از خود فیلم و هیولاهایش دارد.
بسیاری از هنرمندان و بازیگران مشهور خارجی باوجود داشتن میلیون ها هوادار ترجیح می دهند از مترو و وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند.
با خبر درگذشت این بازیگر جوان شوک شبکههای اجتماعی را فراگرفت. گفته شده کامرون بویس بازیگر سریال «زادگان» شنبه بر اثر یک مشکل پزشکی درگذشت.
فیلم جدید کوئنتین تارانتینو، «روزی روزگاری هالیوود » سروصدای زیادی به پا کرده است. فیلمی دربارهٔ دههٔ پرفرازونشیب شصت در لس آنجلس که بخشی از آن به ماجرای قتلهای خانوادهٔ منسون و خصوصاً قتل شارون تیت مربوط میشود. اما تارانتینو در پرداختن به موضوع خانواده منسون تنها نیست و امسال مجموعاً سه فیلم با همین موضوع ساخته شده است. در این ویدیو نگاهی انداختهایم به این سه فیلم و آثار دیگری که در مورد منسون و فرقهاش در سالهای گذشته ساخته شده است.
آیا «حقه جوانسازی بازیگران»، باعث میشود ستارگان مسن هالیوود برای همیشه در سینما باقی بمانند؟ از ساموئل اِل جکسون گرفته تا ویل اسمیت، همه بازیگران میتوانند در این حقه سینمایی استفاده شوند؛ تکنیکی که معلوم نیست چقدر برای صنعت فیلمسازی مفید خواهد بود.
ماجرای این پیشنهاد از سفر من به برزیل برای شرکت در مسابقات جامجهانی فوتبال کلید خورد. زمانیکه به استادیوم میرفتم تا بازیها را ببینم، مردم میآمدند و با من عکس میگرفتند و میگفتند «الویس نمیمیرد» و بیشتر دوربینهای عکاسی و فیلمبرداری روی چهرهام زوم میکردند. بههرحال بعد از بازگشت به ایران، یک روز دوست من که در برزیل زندگی میکند، گفت تلویزیونهای برزیل و آمریکا بارها چهرهات را نشان داده و از شباهت چهرهات با الویس پریسلی صحبت کردهاند
این فیلم که در روزهای آخر به فهرست فیلمهای بخش رقابتی جشنواره کن اضافه شد، یک کمدی-درام سیاه با بازی «لئوناردو دیکاپریو» و «برد پیت» در نقشهای اصلی است که داستان یک ستاره تلویزیونی رو به فراموشی و بدلکار او را در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی روایت میکند، درست در همان زمانی که لسآنجلس در تب و تاب قتلهای خانواده «منسون» قرار داشت. این خانواده تبهکار به سرکردگی «چارلز منسون» در آگوست ۱۹۶۹ در یک شب چند نفر را در یک سکونتگاه هالیوود ی متعلق به «رومن پولانسکی» کارگردان مطرح لهستانی-فرانسوی سلاخی کردند که یکی از این افراد «شارون تیت» همسر باردار «رومن پولانسکی» کارگردان مطرح سینما بود. «پولانسکی» تا مدتی تصور میکرد «بروس لی» قاتل همسرش است.
دونالد ترامپ هم ممکن است یک نشان در بلوار هالیوود داشته باشد، اما او چیز دیگری است: ترامپ یک ستارهی سینما نیست، بلکه یک سلبریتی است. در واقع، او موجودی است که توسط وارثان هالیوود ، اخبار تلویزیون کابلی، تلویزیون واقعنما، رادیوی گفتوگویی و رسانههای اجتماعی که گفتمان ملی آمریکاییها را تعریف میکنند، تخمریزی و پرورده شده است. ریگان آن گفتمان را با فانتزیهای دلپذیر پر میکرد؛ ترامپ، در یک اکوسیستم اطلاعاتی بسیار پست رشد یافت که از پیش به دروغ آلوده بود؛ جایی که اعمال احمقانهاش به جای حقیقت گرفته میشد.