پیاده مداری

تهران در برنامه‌ریزی حمل‌ونقل دچار یک پارادوکس بوده است. به همان میزان که توسعه قابل‌توجهی در فضا‌های پیاده مدار همچون محدوده تاریخی تهران، مجموعه اراضی عباس‌آباد و مجموعه دریاچه چیتگر صورت گرفته، توسعه بزرگراه‌ها نیز شتاب داشته است که بزرگ‌ترین نمود آن بزرگراه دوطبقه صدر با هزینه‌ای هنگفت بوده است. تقابل رویکرد سواره‌مدار و پیاده‌مدار در سیاست‌های شهر تهران در پروژه ساماندهی چهارراه ولیعصر که تقاطع دو خیابان اصلی تهران بوده خود را نمایان کرده که با انتقال حرکت پیاده به زیرگذر می‌توان به تسلط نگاه سواره‌مداری در این تقابل پی برد.