چغازنبیل

چُغازَنبیل، نیایشگاهی باستانی است که حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد در تمدن ایلام ساخته شد. در زبان لری چغا به معنی تپه و زنبیل به معنی سبد می‌باشد. این زیگورات، بنای مرکزی محوطه باستانی به‌جای مانده از مجموعهٔ ایلامی دوراونتاش (شهر اونتاش) است که نزدیک شوش در استان خوزستان قرار گرفته است. چغازنبیل در سال ۱۹۷۹ میلادی به عنوان نخستین اثر تاریخی از ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت و معماری منحصر‌به‌فرد آن، در کنار زیگورات‌های کشف شده در میان رودان، برای باستان‌شناسان و علاقه‌مندان به تاریخ و میراث فرهنگی جهانی شناخته شده است. خاورشناسان چغازنبیل را قدیمی‌ترین ساختمان مذهبی شناخته شده در ایران می‌دانند.

کامیار عبدی از تبدیل بخش‌هایی از شهر باستانی انشان، پایتخت عیلامی‌ها به زباله‌دانی خبر داد.

مجتبی گهستونی فعال میراث فرهنگی خوزستان گفت: تخریب و سرقت چند کتیبه ایلامی چغازنبیل در خوزستان صحت دارد. وقتی اولین اثر ثبت جهانی ایران، با ۶۰۰ هکتار وسعت فقط یک نفر نیروی یگان حفاظت دارد و نگهبان آن بدون امکانات و تجهیرات لازم از بنا حفاظت می‌کند، در نبود رده حفاظتی و حصار در اطراف بنا، بروز این مشکلات قابل پیش‌بینی است.

زیگورات چغازنبیل به عنوان اولین اثر تاریخی و فرهنگی ایران با شماره ۱۱۳ در سال ۱۹۷۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

کهن‌ترین شهر، پرطرفدارترین خوراکی، محبوب‌ترین غذا، عجیب‌ترین روستا و ... البته در میان این «ترین‌ها» نخستین‌ها هم جایگاه خاص خود را دارند و توانسته‌اند به اندازه «ترین‌ها» محبوبیت بیابند و به شهرت برسند.