در رتبهبندی شاخص توسعه انسانی ایران از بین ۱۹۳ کشور در جایگاه ۷۸ ام قرار گرفته و نسبت به سال ۲۰۲۱، تغییر وضعیت چندانی مشاهده نمیشود و حتی یک پله سقوط کرده است.
تمامی کشورها و تمامی ملتها در طول تاریخ همواره در معرض شوکهای بیرونی و تکانههای درونی بودهاند؛ زمانی که کشوری در مسیر توسعه قرار میگیرد، این شوکها و تکانهها چند برابر نیز خواهد شد.
سرزعیم:
«در کشور ما پول در حال غلط هزینه شدن است. باید بگوییم مردم ما اشتباه کردیم، باید الگوی رفتاری، مشاغل، محل خانه ها، شرکتها و الگوهای ساخت ساختمان را عوض کنیم تا بهره ورتر باشد و از درون آن رشد اقتصادی ایجاد شود. این قضیه، همیشه با مقاومت روبرو است. واقعا از مقاومتها درمقابل افزایش سن بازنشستگی تاسف خوردم. چرا افراد را زود بازنشسته کنیم تا درخانه بخوابند و حقوق بگیرند!»
چرا «پی ریزی» توسعه در ایران ضعیف و فرسوده است؟
الویت کشور ما، توسعه انرژیهای پاک نیست. ظاهرا الویت سیاست گذاران در کشور ما چیزهای دیگری است. تخصیص منابع نیز، عمدتا روی مواردی است که چندان ربطی به توسعه ، پیشرفت و معیشت و رفاه مردم و محیط زیست ندارد؛ بنابراین حقیقت تلخ این است که توسعه زیرساختهای انرژیهای پاک، اولویت مسئولان کشور ما نیست، آن هم در شرایطی که انرژیهای پاک تبدیل به اولویت اول منطقه شده است و حتی از درامد نفتی خود برای خرید و تولید انرژیهای پاک استفاده میکنند.
آنتونیو اندرونی: عملکرد نهادها و اجرای سیاستها صرفا مشکل طراحی و فنی نیستند، بلکه یک مشکل اقتصاد سیاسی هستند
وب میل جدید بر پایه یک سیستم عامل لینوکسی پیشرفته طراحی شده است
نمایشگاهی با هدف جهانیسازی خردهفروشی ایرانی؛
محدودیتهای تفکر شرکت محور برای رشد سریع
استراتژی توسعه علیبابا به طور مستقیم روی همافزاییهای سمت مشتری تمرکز دارد و نواحی مجاور زنجیره ارزش مشتری را پوشش میدهد.
داستانهای مدیریتی
آنچه در توییتر خیلی مهم است و بیش از همه چیز اولویت دارد این است که افراد تمام توجه و تلاش شان را صرف انجام کارهایی کنند که توسط شرکت به آنها دیکته میشود و در این میان فرصتی برای ایده پردازیهای خلاقانه کارکنان باقی نمیماند.
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران مطرح کرد
مغز وارداتی به آن معناست که انسان قدرت تفکر را از خود سلب میکند و اختیارش را به دیگری میسپارد، ملاحظات و اقتضائات بومی خود را نادیده میگیرد و پیش از آنکه در مسئله خودی تأمل کند، در پی اخذ مدل از دیگران است. گویی راهحلی ازپیشآماده دارد و درپی یافتن یک مسئله و مشکلتراشی برای آن است.
عباس عبدی نوشت: اگر میخواهیم فساد نباشد، فقط با آزادی بیان و رسانه این کار ممکن میشود. اگر رشد اقتصادی میخواهیم با انتخاب مدیران شایسته و نه قبیلهای این کار ممکن میشود. با این ملاحظات اگر روند دو دهه گذشته همچنان ادامه یابد، نباید انتظار تصویر مثبتی را از آینده خود داشته باشیم.
از رژیم شاه تا دولت تدبیر و امید
مباحثاتی که بر سر بودجه سال ۱۴۰۰ در گرفت و نیز مشابه همین مباحثات در مورد بودجه سالهای گذشته (از جمله مقایسه بودجه نهادهایی غیرپاسخگو با بودجه عمرانی در فقیرترین استانهای کشور) نشان میدهد که اکنون و در شرایطی که ایران و ایرانیها در نبود مدلی موفق برای توسعه فقیرتر از همیشه شده اند، اهمیت توزیع دقیق و سنجیده منابع (بخوانید عدالت اجتماعی) بیش از همیشه اهمیت پیدا کرده است.
در گفتگو با محمدرضا خباز طراح تفکیک استان خراسان به سه استان مطرح شد
تفکیک استان سیستان و بلوچستان به نسبت اردبیل، قم، قزوین، گلستان و خراسان ضرورت بیشتری دارد و تفکیک آن از همه لازمتر است. چون این استان از همه آنها محرومتر است. ضرروت تفکیک این استان در درجه نخست به وسعت آن استان برمیگردد. استان سیستان و بلوچستان یکی از بزرگترین استانهای کشور است. دلیل دوم آن هممرز بودن با دوکشور افغانستان و پاکستان و دلیل سوم همسایگی با افغانستان به دلیل ناامنی است؛ بنابراین برای ایجاد امنیت به عنوان اولین وظیفه حاکمیت باید این استان تفکیک شود. دلیل چهارم وضعیت نا به سامان اقتصادی مردم این استان است. اگر قرار بود کاری برای حل مشکلات این استان شود در این چهل سال شده بود. شکل تفکیک استان باید بر اساس نظر کارشناسان وزارت کشور باشد و این کار باید به آنها سپرده شود.
محمد ستاریفر، معاون اسبق سازمان برنامهوبودجه گفت: وقتی ما درگیر این سطح از معیشت باشیم، نمیتوانیم راجع به توسعه حرف بزنیم چراکه توسعه لشکر قوی و آدمهای امیدوار میخواهد. با وجود اینکه مهمترین مشکل معیشتی امروز مردم در حوزه اقتصادی است، اما گرفتاریهای بازار اقتصاد و معاش مردم را در نارساییها، واگراییها و فسادِ بازار سیاست میدانم. بازار سیاست باعث شده مردم تا این حد به مشقت و گرفتاری بیفتند. پس راهحل مسئله اقتصادی مردم که مهمترین درد کشور است، در درجه اول در حوزه سیاست خواهد بود.
محمد طبیبیان، اقتصاددان ایرانی گفت: حرکت بشر به سمت بلوغ ادامه مییابد، یعنی بلوغ اجتماعی یعنی آزادگی همه. برخی جوامع این راه را سادهتر طی میکنند، اینها جوامعی بودهاند که قشر فرهیخته آگاه و دارای ذهنی منظم و برخوردار از دانش اجتماعی بودهاند و مردم نیز بهتر به روندها توجه کردهاند. برخی با زحمت بیشتری در این راه پیش رفتهاند، آنهم برحسب درجه سردرگمی، شعارزدگی، تسلیم در برابر نیروهای مسلط، سرسپردگی و مزدوری قشر تحصیلکرده و روشنفکر. برخی جوامع هم کاملا ناموفق بوده و خواهند بود.
یک جامعه شناس معتقد است: هرگونه نظم و استراتژی کلاننگر در جامعه متکثر ایران، شکست خورده است. به همین دلیل باید نسبت به ستایش هرگونه استراتژی کلاننگر هوشیار بود چراکه تکثرها را به رسمیت نمیشناسد و آنها را به حاشیه میراند. اینکه یک برداشت از توسعه و استراتژی واحد و فراگیر میتواند جامعه را سامان دهد، توهمی بیش نیست.
دموکراسی، آخرین پروژه ایران است، نه اولین پروژه آن. ما اصلا از طریق دموکراسی به توسعه نخواهیم رسید؛ بلکه همواره چنین بوده که از دموکراسی به ایدئالیسم و رادیکالیسم و ایدئولوژیهای رادیکال رسیدهایم. چنانکه ۱۵۰ سال است که چنین مسیری را تجربه کردهایم. ما ایدئولوژیسازی کردیم و جناحهای رقیب سیاسی به سرکوب یکدیگر مشغول شدند. مسئله اساسی جامعه ایران در وهله اول، نظم و استقرار است. پس ما در ابتدا به تئوریهایی نیاز داریم که جامعه ایران را مستقر کرده و پیوست آن را به لحاظ تاریخی با جهان توضیح دهد. پس از آن است که مسئله توسعه مطرح میشود، آنوقت است که این جامعه مستقرشده به نفسکشیدن، راهرفتن، مصرفکردن و... احتیاج دارد. این فرایند توسعه است.
هدف از اجرای این پروژهها پیرایش و حذف زوائد بصری در محدوده این دو غار و از بین بردن آن چیزی است که مقامات سعودی آن را رفتار اشتباه و ناصحیح برخی زوار بیت الله الحرام میدانند.
فریبرز رئیسدانا از اجماع اول واشنگتن و تاثیر آن بر اقتصاد ایران و جهان گفت
تحریمهای جنایتبارانه آمریکا این بلا را بر سر مردم ما آورده، چون بدنه اجتماعی ضعیف است. مدام میگویند ایران شبیه کره شمالی است. آیا شما در کره شمالی یک نفر را میتوانید پیدا کنید که فرزندش در کانادا درس بخواند؟ یک نفر را میشناسید که از این دزدیهای کلان کرده باشد؟ یک نفر را آنجا میشناسید که با لامبورگینی در خیابانها ویراژ دهد؟ در خود آمریکا هم در نتیجه خرابیای که نولیبرالیسم به بار آمد امروز هر آمریکایی بیش از هزار دلار بدهکار است. رئیسجمهور ایران دو، سه بار برنامه ضدرکود ارائه داده، بروید بخوانید، آیا در یکی از آنها میبینید که از کارگران یا فرایند تولید دفاع کرده باشد؟ تمام دغدغه فقط این است که بانکها را اصلاح کنیم. قرار است «باستیهیلز» ساخته شود مالیاتش را باید رفتگر محله ما بدهد؟