تقی آزاد ارمکی در گفتگو با فرارو تحلیل کرد
پرسشگری حق مردم است که بدانند وقتی این همه نهادهای خیریه وجود دارد و از مردم کمک جمع میشود، بالاخره این پولها کجا میرود و چگونه خرج میشود که باز هم این حجم نیازمند و فقیر در کشور داریم. حتی در حوزه اهدای خون هم چنین پرسشهایی وجود دارد که چرا در کشور ما مشکل کمبود خون وجود دارد و موارد مصرف این اهدای خون صد در صد داخلی است یا صادر هم میشود. اینها دلایل عمدهای است که متاسفانه باعث شده امور خیرخواهانه در کشور ما تبدیل به بحران شوند.
رشد ۵ تا ۱۰ درصدی فرزندخواندگی در کشور نشان میدهد کرونا نتوانسته میل به زیستن و نیکوکاری را در میان ایرانیان کاهش دهد. سهم پایتخت، اما با وجود مشکلات بسیار اقتصادی و اجتماعی از این آمار چشمگیر است. مهمتر اینکه در این میان زنانی دیده میشوند که بدون داشتن همسر برای اخذ سرپرستی کودکان به تنهایی اقدام کردهاند.
تکتک جوانهایی که در این سرا خدمات نیکوکارانه ارائه میدهند اهل همین سرزمین هستند و با فراز و نشیبهایی که در زندگی هر کدام از ما وجود دارد آشنایند اما جاذبهای که این سرا دارد هر هفته آنها را به اینجا میکشاند. اینجا پیچ و خم زندگی فراموششان میشود و برای یک هفته دیگر انرژی هدیه میگیرند.
یک دیپلمات ایرانی در هند تشریح کرد
نرگس اشتری، اهل اصفهان است و پس از مهاجرت به انگلستان پدر و مادر خود را از دست میدهد. ابتدا به مدت یک سال در پرورشگاههای هند و سریلانکا فعالیتهای خیرخواهانه انجام میدهد و با دیدن وضعیت کودکان و تنگدستی آنها اقدام به تاسیس مرکز نگهداری کودکان بیسرپرست که معلول یا نابینا بودند میکند.
در مراسمی که با حضور جمع زیادی از ورزشکاران و هنرمندان برگزار شده بود، علی دایی نشان نیکوکاری دریافت کرد.